4. Bölüm

Bir not buldum üstünde Küçük Hanım yazıyodu. Bu Umut olsa gerek ama nerden biliyordu ki? Kesin o arkadaşı öttü , ne gerek vardı ki şimdi böyle bişeye ben hallederdim . Neyse artık olan olmuş napayım iyicem mecburen dedim ve Umutun bana aldığı okul kıyafetlerini giydim. Sınıfa doğru ilerlerken özüme Umut ve arkadaşları takıldı Umut galiba bilekliğini kırmışa benziyodu . Düşündüm ve bende Umuta bu bilekliğin aynısından alayım ödeşmiş olurum hem diye düşünerek sınıfa girdim . Ve herkez far görmüş tavşan gibi bana bakmaya başladılar . Ne var gibilerinden baktım ama kimse hiç birşey söylemedi . Bende ensonunda;

'' Ne var? Ayımı oynuyo ne bakıyonuz?'' diye bağırdım . Aralarından bir kız söze atladı;

''Senin galiba bu giymiş olduğun okul ormasının kimin olduğundan haberin yok olsa giymeye cesaret edemezdin galiba onu çıkarmanı tavsiye ederim'' dedi. Bende hemen söze atladım.

''İlk olarak bu forma bana hedşye geldi ikinci olarak kimseye ben hesap vermek zorunda falan değilim ve ayrıca kiminmiş bu forma pardonda?'' dedim. Okızda;
''Bu forma okulun sahibinin oğluna verilmiş bir forma.Evet kızların giymesi için bir orma ama bu formanın özelliği şu ki babası Umuta seni şaşırtacak kadar güzel ve senin tanıdığın bildiğin hiç bir kıza benzemeyen biri ile tanışırsan bu ya dışardan olur yada okuldan olur fark etmez ben o kızı eğer dışarda tanıdıysan okula kayıt ettiririm oğlum demiş diye söyleniyo'' dedi bana bakarak . Bende kocaman bir kahkaha patlattım ve şunu ekledim ;

''Karşınızda küçük çocuk yok sizin gidip bu hikayeyi 5 yaşındakı bir çocuğa anlatsanız size kıçıyla güler . Saçma sapan şeyler düşünmeyin gerizekalılar.''dedim . Ve o sıarada hoca geldi . Sonrası klasik bir okuldu ders tenefüs falan o yüzden burayı geçiyorum ...

Okuldan çıktım ve karataş çarşısına geldim orda bu gün Umut un kırdığı bilekliğinin aynısını bulmuştum ve onu aldım eve gidip güzelce bir kutuya koydum ve içinede bir not yazıp koydum...

Birazdan babam gelirdi . Hemen üstümü değiştirip her akşam gittiğim parka gittim bu gün olanları düşünüyordum ''ben bu gün ne yaşadım ya öyle evet bela mıknatısı olduğumu biliyordum ama bu kadarda değil yanı of of ne yapıcam şimdi ben Umutada yardımına ihtiyacım olucağını sanmıyorum demiştim ya bi kerede başkalarından yardım istemeyi bi öğrenemedim gitti . '' diye haykırdım kendi kendime ama ben içimden konuşuyorum sanmıştım bi anda biri koluma dokundu bende arkama döndüm ve AY ŞAKAMI BU YA BU KADAR TESADÜF ÇOK FAZLA BU ÇOCUK BENİMİ TAKİP EDİYO ''Umut senin ne işin var burda hayırdır gece gece '' dedim oda bana imalı bir bakış atıp;

''Asıl senin ne işin var bu saatte kız başına ve ayrıca ben iki sokak arkada oturuyorum bu ün hava almaya çıktım hayrola bi sorunmu var?''dedi bende;

''Yok canım be sorunu olucak beklemiyodum hiç şaşırdım, bu aralar çok fazla tesadüfe uğruyorum senin tarafından da onadan '' dedim ve oda ;

''Evet insanları şaşırtmayı severim, neyse beğendinmi bari hediyemi '' dedi sırıtarak . Bende ;
''Evet beğendim teşekkür ederim''dedim ve cebimdeki kutuyu çıkardım( babam odamı karıştırdığından dolayı bunu yanıma aldım ne olur ne olmaz diye şimdi başımı şişirmesini istemedim) Umuta uzattım ve oda ne bu diye baktı bende;
''Aç bak '' dedim ve oda kutuyu açtı sırıtmaya başladı o sırıtışının ardından
''Teşekkür ederim daha bu gün aynısı kopmuştu nerden-'' dediğinde susttu anlamıştı olucaktı ki bende ;

''Borçlu kalmayı sevmem '' dedim ve arkamı dönüp eve doğru gittim babamın bu saatte uyuyo olması lazımdı ondan eve doğru geldim anahtarı tam kapıya soktum kapı açıldı;

''BABA''