2.kitap 3.bölüm

Selamm

🎀

Ben hep burnumun dikine giden bi insandım bu olayda kendimi frenlemem lazım "benim burda çıkarım ne olacak acaba" şaşırmış olmalı benim burda bu kağıdı görünce arkama bakmadan kaçmamı bekledi galiba boğazını temizleyip bana baktı "sen her ay düzenli bir şekilde kartına 200bin yatacak ayrıca bu iş bitince sana iş açısından yardım edeceğim sonra bir ev ve araba yani bu kadar"

Kabul edecektim sonuçta yalan bir ilişki olacak yani "kabul ediyorum" şaşırmıştı beli oluyordu boğazını temizledi "yani nesin kimsin bilmiyorum" cümlesi yarıda kesilmişti içeri pat diye sevim girmişti bana sinirli sinirli bakıyordu yanıma gelip kolumu tutu "şey karan bey ben çok üzgünüm kusura bakmayın sorunu hemen çözücem bu arkadaşla ilgileneceğim"

İsmi karan güzel isim beğendim ağzımı açacaken sevimin kolumu sıkmasıyla sustum karan oturduğu yerden kalktı iki elini masanın üzerine koyup öne doğru geldi "sevim hanım zaten kendini tanıtan bir mesaj göndermiş ve artık" diyip alttaki bir çekmeceye yöneldi masanın üzerine bir kutu bıraktı

Siktir siktir bu yüzük kutusu ananın amı vallahi o parmaklarıyla kutuyu önüme itirdi elim kutuya gidiyordu ama korkuyordum ama korkanın çocuğu olmaz demi uzanacakken sevim kolumu sıktı ona dönüp ters bir bakış atıp kutuyu elime aldım kolumu sevimden çektim karan önüme gelip kutunun içindeki yüzüğü alıp parmağıma taktı kalbim ağzımda atıyordu evet bayılacak durumdayım

Karan kutuyu masaya koydu serhat diye birini çağırdı "serhat al yengeni eve gidin eşyalarını toplayın bana yerleştirin" serhat denen adam kafasını saladı bana döndü "akşam detaylıca konuşacağız"

Kafamı saladım sanki ayaklarım kendi kendine Odadan çıktı resmen parmağıma takılan yüzüğe bakıp bakıp yürüyordum nasıl bir belanın içine düştüğümden haberim yoktu

🩶🎀🎀

sevimden devam

"Bakın karan bey siz daha önce bu teklifi yapınca size arkadaşımın size uygun olmadığını söyledim siz resmen takıntı yapmışsınız sizin saye ile hayatlarınız bir gram bile benzemiyor" karan bey Bi sinirle oturduğu yerden kalktı "eğer saye ye onu daha önce gördüğümü ve bu zırvalıkları anlatırsan cesedini kimsenin bulamayacağı bir yere atarım"

Korkmuştum çünkü bu ailenin İstanbul'un karanlık ailelerinden olduğunu biliyordum "karan bey eğer saye nasıl bir işin içinde olduğunuzu öğrenirse yanınızda bir saniye bile durmaz" karan bey sinirli bir şekilde bana bağırdı "çık Odadan şimdi"

Sinirle Odadan çıktım karan o sayede ne buluyordu anlamıyorum allahın varoşu ama mutluluk vermiyeceğim bu kesin .

sayeden devam

Karanın evine gelmiştik kocaman ama çok güzel beyaz ve kahveninyoğunluk sürdüğü bir evdi yaptığım şey akıl mantığa sığmıyordu biliyorum ama sadece Bi süre sonra herşey son bulacaktı kendime ait bir hayat süreceğim bu yaptığım akıl mantığa kar bir davranış değildi yardımcının gösterdiği odaya girdim çok güzeldi genellikle beyaz üstüne kurulmuş valizi alıp odaya kurulmaya başladım

Odadan tıkırtı sesleri geliyordu gözlerimi aralamaya çalıştım biri ofluyordu kalkıp ona bakacak halim yoktu "hay sikeyim bu kadar kıyafetin içinde nasıl bulacağım ben bu kıyafeti" daha sonra hiç ses gelmedi veya ben duymadım sabah gözlerime değen güneş ışığı ile uyanmak isterdim ama aşağıdan gelen bağırma ses ile uyandım hızlıca yataktan kalktım ama bacaklarıma değen hava ile irkildim bi dakika ben üstümü dün değiştirmedim ki aynadan kendime bakınca benim bedenimden 5 beden büyük bir tişört üstümdeydi sinirlerim zıplamıştı koşar adımlarla salona indim karan diye bağırdım oda mutfaktan çıkmıştı ama telefon görüşmesi yapıyordu hızlıca üzerine doğru yürüdüm bana kaş göz yapıyordu ama ilgimi çekmedi gidip kolunu tutum " sen hangi hakla benim üstümü değiştirirsin"

Telefondaki adam "abi ben sonra ararım seni diyip kapatmıştı" yüzüne bakınca işte şimdi bitim diyordum derin bir nefes aldı "neden şu an şekeri alınmış bir çocuk gibi davranıyorsun" elimi gövdesine vurdum "sapık herif gece hangi hakla üstümü değiştirirsin sen" oflayarak koltuğa oturdu "derdin şimdi anlaşıldı ben değiştirmedim gece odana geldim o halde görünce dolabından pijama aradım bulamadım sonra evde çalışan olan seraya söyledim oda benim tişörtlerimden birini giydirdi sana"

Kafamı salayıp koltuğa oturdum sinirle bana döndü " o kadar anlatım tepkin bu mu" oflayıp ona döndüm "evet bu" neyse diyip önüne döndü "sana artık açıklama zamanı bak bi süre nişanlı olarak kalacağız bunu kimse bilmeyecek sahte olduğunu sanki birbirimizi gerçekten seviyormuş gibi yapacağız annem ve babam çok değerli benim için onlara karşı davranışlarına dikkat et"

Kafamı salayıp ona döndüm " hiç sorun çıkaracak birine benziyormuyum Allah aşkına ya" kafasını sağa sola saladı sonra ayağı kalktı " akşam annemlere gideceğiz haberin olsun külkedisi"

Sinirle ona döndüm " bi daha o lafı kullanma benim için faklı bir anlam taşıyor" bunu demem onu mutlu etmişti ama kendini toparlayıp yukarı çıktı elim boynumdaki kolyeye giti minik bir yüzük vardı külkedisi.