8. Bölüm

Selamlar aşklarımmm

🎀

Yataktan kalkmış verdiğim kararı sorguluyordum sadece oğlum için vermiştim bu kararı yoksa bende aslanın sevgilisiyle aynı evde kalma meraklısı değildim

Banyoya girip güzel bir duş aldım Duştan çıkınca üzerimde ayrı bir heycan vardı bende artık işe başlamıştım güzel bir şirkete işe başladım sağ olsunlar bebeğimin olduğunu bildikleri için evden bilgisayar üzerine işimi yapacaktım

Saçlarımı düzleştirdim dolaptan hazır olana bir takımı üstüme geçirdim evden çıkmadan önce son bir kez kontrol etim Kapının önündeki korumaya valizimi verdim arabaya geçtim

Benim için herşey değişmişti artık kendi gücümün farkındaydım güçlü olmalıydım olmak zorundaydım çünkü benim arkamda daha küçücük bir bebek vardı sırf oğlum için bu eziyete katlanacaktım

Kapılar açılınca artık geldiğimizi anlamıştım araba biraz daha ilerleyip durunca arabadan indim hizmetli kadınlar valizimi yukarıya çıkarıyolardı Kapının önünde o kadın vardı biraz belirgin olmuş karnını tutuyordu sinirden üstüne atlamamak için kendimi zor tutum

Zeynep abla oradaydı hemen bana sarıldı "zeynep abla oğlum nerde" Bana bakıp gülümsedi " yeni uyudu kuzum" fatma abla bana döndü "lal kızım senin odan yukarıda karanın odasının yanı" ona kafamı salayıp yukarı çıktım karanın odasına girdim kokusunu içime çekip çıktım kendi odama girince bu odada bartınla yaşadığım anlar aklıma geliyordu Bi an önce çalışmaya başlamalıydım

Üstümü değiştirip pijamalarımı giydim bilgisayarın başına oturup çalışmaya başladım saat baya geçmişti Odadan çıkınca aslanın odasından bağırma sesleri geliyordu bu ses sibelin sesiydi "nerde kaldı senin intikamın üstüne bide çocuk" aslan kapıyı açınca bana çarptı

Göz göze gelince aslanın bana bakışlarını özlemiştim kokusu burnuma dolunca içim kıpır kıpır oluyordu birkaç adım geriye çekildim hızlıca karanın odasına geçtim karan yeni yeni uyanmaya başlıyordu beni gördüğünde

Ellerini direk yukarı kaldırdı kucağıma aldım kokusunu içime çektim Bi süre karanla oynadıktan sonra gene uykuya dalmıştı yemek yemek istiyordum ama o cadı aşağıda olmaz direk odama geçecektim Odadan çıkınca kendi odama geçtim kapıyı kapatınca balkonda karan üstü çıplak bir şekilde sigara içiyordu

"Senin ne işin var bu odada" sigarayı külüğe bastırıp içeri girdi balkon kapısını kapatıp önümde durdu "senin odansa benimde odam" sinirlerim tepeme gelmişti "peki ben karanın odasında uyurum" aslan kolumu tutup sıktı

"Bana bak sözleşmeyi okumadın herhalde ben izin vermedikçe aynı odada kalacağız" elim ayağım titriyordu masanın üstündeki herşeyi devirdim "ne istiyorsun benden aslan ney söyle işkence çektimekten vazgeç aslan" aslan şaşırmış şekilde bana bakıyordu yere oturmuş ağlıyordum çünkü elimden Bi tek bu geliyordu

Aslan yatağın üstünden ceketi alıp çıktı dışarı kapısının sesli bir şekilde kapanma sesi geldi kafamı çevirince Sibel oradaydı "aslanın hayatını bitirdin sen" başka bişey demeden Odadan çıktı

Karanın odasına gidip koltuğa oturdum sabaha kadar gözüme bir damla uyku girmemişti sabaha doğru aslan eve gelmişti karanın odasına gelmişti üstünde toprak tozları vardı bize bakıp geri diğer odaya girdi karanın mızmızlanmasıyla yanına gitim cayır cayır yanıyordu direk kucağıma alınca kusmaya başladı "aslan yetiş karana birşey oluyor aslan" aslan koşarak odaya girdi

Karanı kucağına aldı aşağıya inmeye başladı peşlerinden koşunca aslan korumaya bağırdı araba zaten hazırdı hızlıca arabaya binmiştik hastaneye yetişince hızlıca bir doktor karanı aldı

Aslan hemen yanıma gelip bana sarıldı.