7. Bölüm

Kimse tarafından sevilmemek zor gelirdi insana. Hep aynı sonla karşılaşmak, zaman zaman ihanete uğramak... Sen karşındaki kişi için her şeyini verirken onun hep seni ikinci plana atması mesela. Ben hayatıma giren herkese kendimden fazla değer veren biriyim. O kişinin mutlu olması için kendimi parçalarım. Fakat hiç bir zaman aynı şeyle karşılaşamadım. Kullanıldım hep. O insanlar için kullanılacak bir eşya gibiydim. Ama haklılardı. Benim gibi istediğin her şeyi yapan bir enayi kullanlılırdı. Dünya zalim, insanlar sinsiydi. Kendi payına bakıyordu herkes, ama ben ne kadar zorlasam da onlar gibi olamadım. Böyle olduğu için de yalnız kaldım her yerde. En kötüsü ise önüme gelen herkese güvendim.

Bir ormanda dolaşıyordum şuan. Renk renk çiçekler diziliydi önümdeki çimlerde. Ağaçlar desen yemyeşildi. Daha sonra Tolga geldi. "Günaydın Açelyam" diye fısıldadı. Daha sonra cebinden bir şey çıkardı. Gök yüzünden bir ses yükseldiğini hissettim. Bana sesleniyordu belki de evren. ​​​​​​"Ona güvenme" Tolga cebinden çıkardığı şeyle üstüme gelmeye başladı. O an tüm renkler soldu. "Ve iyi geceler sevgili Açelya" dedi elinde tuttuğu cep çakısını tam kalbimin ortasına saplayarak.

Çığlık çığlığa uyandığım bu gün kabus gibi başlamıştı. Ellerim titriyor, gözlerim kararıyordu. Üstelik bedenim uyuşuktu. Sanki 5 yıldır haraket etmiyormuşum gibiydi. "Açelya" diyen Tolga üstüme doğru koşmaya başlayınca irkildiğimi hissettim. Gördüğüm kabusun etkisindeydim hala.

"KIZIM" Diye içeri yaşlı, yeşil gözlü bir adam daldı. Siktir! Bu adam benim babamdı. "Kızım iyisin çok şükür iyisin." Bana yaklaşmaya kalktığında ayağa kalktım. Kolumdaki serum beni zorluyordu doğrusu. Ne kadar uzak geliyordu kızım kelimesi bana. Gözlerinin içine baktım karşımda duran yaşlı adamın. "Kızım ha?" Dedim. "Kızım dediğin kişinin neler çektiğini biliyor musunuz acaba?" Diye bağırdım hastane odasını inletecek şekilde. Babam denilen adam sıkıntı çıkarmak için neden arıyor gibi Tolga'ya​​​​​​ doğru ilerledi. "Ben sana kızımın etrafında dolaşma demedim mi ulan" dedi ve elini kaldırarak Tolga'ya tokat atmaya kalkıştı.

Bileğini tutarak durdurdum onu. "Burda etrafımda olmaması gereken kişi sensin. Bu zamana kadar yanımda yoktun şimdi de olmasan hiçbir şey olmaz bana. Oysa Tolga senin yerini doldurdu bende. Senin eksikliğin yaktığı an canımı Tolga'yı hatırladım bu son zamanlarda. O tüm acılarımı bilir çünkü." Dedim. Son cümlelerimi ona bakarak söylemiştim. "Neyi biliyor mesela?" Dedi babam sinirle. "Sana zarar vermekten başka hiçbir halta yaradığı yok!" "Her şeyi biliyor. Mesela suçsuz yere 9 yıl hapis yattığımı biliyor. Kardeşimin ihanetini, sizin beni sevmemenizin acısını biliyor. Bana zarar vermiyor o beni iyileştiriyor." Dedim ve gülümsedim. Tolga gerçekten beni iyileştiriyordu.

"Şimdi lütfen çık git buradan." Dedim acıyla karışık mutluluk arası bir duyguyla. Evet babam yoktu benim için, hiç olmamıştı hatta. Ama Tolga gerçekten bana iyi geliyordu.

İçeri giren hemşire babamı zar zor odadan atarak bizi Tolga'yla yalnız bıraktı. Tolga yüzünde ki kocaman gülüşüyle yanıma yaklaştı. "Gerçekten iyileştiriyor muymuşum seni?" Dedi tam önümde durarak. Serum takılı kolumu kaldırarak yüzüne dokundum. Yanağını avcumun içine aldım. "Evet" dedim. Yüzündeki gülümseme daha çok genişledi. "Ayakta durma." Dedi tüm romantikliğin içine ederek. "Daha yeni uyandın." Koca bir kahkaha atarak istediği şeyi yaptım. Bana ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu ve umurumda da değildi. Şuan çok mutluydum.

"Tolga" dedim ona seslenerek. "Efendim güzelim?" Gülümsedim. "Beni yakamoz görmeye götürür müsün?" Dedim küçük bir çocuk gibi. "Yakamoz görmek istiyorsun demek." Dedi. "Evet istiyorum." İstemesem neden söyliyeyim ki "Yakamoz güzeli." Dedi bana. Saçmalıyordu. "Tolga ben güzel değilim." Dediğimde büyük bir suç işlemişim gibi baktı bana. "Sadece benim güzelimsin. Yakamoz güzeli." Öyle bir şarkı vardı. Bana onu hatırlatmak istediğini daha yeni fark ediyordum.

"Yakamoz, yakamoz güzeli

Yakamoz, yakamoz güzeli

Bence o endam güzeli

Ya-a-a, yakamoz güzeli"

(Yaşlı amca adlı samatçıya ait bir şarkıdır)

şarkıyı söylediğimde güldüğünü duydum. Bende güldüm. Gerçekten iyileştiriyordu beni.

•••

"Günaydın güzelim." Diyen Tolgaya baktım saat gece 12 olmasına rağmen bana günaydın diyordu. "Nereye gece gece?" Dediğimde gülümsedi. "Kumsala gideceğiz yakamoz güzelim." Dedi uykulu uykulu gülümsedim.

​​

​​​​​

​​​​​

​​​​​

​​​

​​​​