Mardin ağasının, ajan kadına aşkını anlatıyor... Yoğun olmasa da cinsellik ve şiddet içermektedir. Çarptığım bedenle kafamı gömdüğüm telefonum elimden yere düşüp tok bir ses çıkarmıştı. "Çok özür dilerim benim hatam" diyen adama kafamı kaldırıp bakmadım, o ise hemen yere eğilip düşürdüğüm telefonumu alıp tekrar ayağa kalktı. Yüzümü çarptığım adama çevirdiğimde, elindeki telefonumu bana uzatıp o da yüzüme bakmasıyla gözlerini irileştirmişti. Neden öyle bakıyordu? Elindeki telefonumu alıp, telefonumun vahim durumunu gördüm. "Kahretsin kırıl-" sözümü tamamlayamadım, çünkü; dudağıma kapanan dudaklar beni susturmuştu. . . . . . "Buldum seni"

“Beni öldü sandınız… mezara gömüp unuttunuz. Ama karanlık, bana yeni bir hayat sundu. Beni gömdüğünüz yerde yeniden doğdum. Artık bu evin her odası, bir mahkeme salonu… Her adımınızda günahlarınız yüzünüze çarpacak, her kapı size ihanetinizi hatırlatacak. Yalanla beslenenler gerçeğin ağırlığında ezilecek, sahte sevdalar kanla ödenecek. Ben artık bir isim değilim. Ben, içinizde sakladığınız suçların cezasıyım. Ve unutmayın: Burada adalet fısıltıyla gelmez… çığlıklarla kazınır duvarlara.”