giriş

şuan okuldayım evet şaşırmadık tüm travma geçmişimin olduğu yerdeyim yine bugün yine dışlanmış gibi hissediyorum kitapları çok seviyorum çünkü onlardan bir parçayım ben felix gibiyim şuan mesela felix gibi sessiz,içindeyim en dipte anlatamıyorumki ben kendimi hiç anlatamadım herkesin yanında biri var benim birini geç kendimde bile güç bulamıyorum ben kendimi dışlanmanın en dibinde hissediyorum hayır sıkıcı mıyım ben acaba evet çok sıkıcıyım sanırım hiçbirşeye yeteneğim yok bir bok beceremiyorum o kadar sıkıcıyım ki he bide salağım tabiki iki gülene nin kez gülme gibi bi huyum var çünkü kendimi o kadar yalnız hissediyorumki kitaplar bile yardımcı olmuyor bazen çok kişi var ama kimse yok ben yalnızım çok yalnızım hiç olmadığım kadar,yorgunum konuşamaycak kadar.okuldan nefret ediyorum bazen bir mum yanar ya hani doğum günlerinde o mum gibiyim o muma dilek dilerler sonra üfleyip söndürürler ben o söndürülmüş mumum.kendime ağlayamıyorum gerçi ağladığım şeyleride bilmiyorum bu yüzden kitaplara ağlıyorum ya zaten yalnızlık.yalnızlık.yalnızlık. yalnız olmak insanı yaşlandırırmış,öldürürmüş ölmek istemezdim.ben sırf sevilebileyim diye binlerce karakter oldum oysa kimse görmedi ki beni bilirmisiniz ben aslında gülmeyi çok severim her boka da ağlarım çokda konuşurum konuşmayı çok severim aşırı saçmalarım ama anlarım insanlarıda tek bir bakışta bile okururum insanları bazen kitaplar yerine insanları okuyorum açıkçası epey eğlenceli çoğu zaman canım sıkılır çabuk sıkılırım birde sinirim çok sinirliyim aslında hatta çoğu zaman bundan dolayı başım falan ağrır ama gösteremem insanlara soğurlar benden diye zorbalayamam ben amma sıkıcıymışım cidden anladık bence ben sadece üzgünüm canım yanıyor nolur birgün onlarda anlasın ben bağırmadan duysunlar sesimi,ben ağlamadan görsünler beni,ben ölmeden sarılsınlar bana isterim yani isterdim.

tenefüs çalıyor kafanı sıraya koy gece kapat gözlerini yine

tekrar.tekrar.tekrar.