6. Bölüm

ARAZ ÇELİK TAŞKIRAN

İçimde kötü bir his vardı yola çıktığımdan beri hızla işlerimi halledip dönmeliydim. Eftal’i evde tek bırakmak pek doğru bir karar değildi hemen kızları arayıp en kısa zamanda evde olmalarını söyledim ,biraz işlerle ilgilenip bazı eksiklikleri tamamladım neredeyse iki buçuk saat olmuştu etrafı toparlayıp hızla eve dönmek için yola koyuldum telefon çaldı arayan eftal’di

‘’alo araz yardım et biri var evde’’

Kim var sakin ol ! yoldayım hemen geliyorum

‘’ acele et çok korkuyorum ‘’

Korkma tamam mı yukarı çık kapıyı kilitle geliyorum , alo eftal alo cevap versene telefon kapanmıştı tekrar aradım cevap yok tekrar aradım yine ses yok neler oluyor bu yolda bitmek bilmiyordu yetişmeliyim daha da hızlandım neredeyse gelmiştim hızla orman yoluna saptım beş dakika sonra eve ulaştım hızla indim araçtan ama çok garip hissediyordum ilk kez korkuyordum yetişememekten kapı kilitliydi hemen açıp içeri girdim salona baktım kimse yoktu üst kata koştum kapı kırıktı birini gördüm pardösülü camdan atladı, peşinden gidecektim ki eftal’i gördüm yerde öylece yatıyordu hareket etmiyor ve sadece kan vardı etrafında hızla yanına koştum ne yapacağımı bilmiyordum

‘’ eftal aç gözlerini beni duyuyor musun ‘’ seslendim cevap vermiyordu direkt kozmos’a haber verdim yerden kaldırıp yatağa yatırdım yaraya dolaptan bulduğum havluyu bastırdım ilk kez korkuyordum bana güveniyordu çünkü o bana ihtiyacı olduğunda hemen gelip kurtaracaktım onu söz vermiştim

‘’ özür dilerim küçük hanım çok özür dilerim , yetişemedim sakın gitmek yok dayan tamam mı ‘’

Kanaması çok vardı ne olursa olsun onu kurtaracaktım bana olan güvenini boşa çıkarmayacaktım kendime verdiğim sözü bozmaya karar vermiştim evet zordu ama başka çarem yoktu yaşaması için bu şarttı hızla elimi kalbine koydum sol elini de elimin üzerine koyup gözlerimi kapattım ‘’ yenilen , yeniden yaşa açtığın yarayı kapat hayatını sana yeniden veriyorum ‘’ gözlerimi açtım yıllar sonra tekrardan yapmıştım .

‘’araz ne oldu iyi mi ‘’

‘’ kozmos , iyi iyi olacak merak etme ‘’

‘’ bakayım bir , araz yeniden yaptın ‘’

‘’ evet başka çarem yoktu yaşamalıydı ‘’

‘’ oğlum, sen ölüme giderken bile yapmadın neden şimdi ona yeni bir yaşam verdin ‘’

‘’ söz vermiştim kozmos söz kurtaracaktım o beni çağırdığında ama yetişemedim ‘’

‘’ yoksa sen tekrardan bize mi katılacaksın ‘’

‘’ bilmiyorum bu sefer emin değilim’’

‘’ iyi düşün araz her şey farklı olmaya başladı , gücünün sende farkındasın öylece köşeye çekilip izleyemezsin ‘’

‘’ şimdi sırası değil , o buradaydı AURORA ‘’

‘’ daha şafak vakti bile değil ‘’

‘’ iyi ki değildi yoksa kurtaramazdım , camdan gitti ama bu sondu bir daha karşıma çıkıp bölgeme girmeye cüret ederse ve benim koruduğum kadına yaklaşacak olursa sonu olur ‘’

‘’ haddini aşmaya başladı yine sonra konuşalım çık dışarı eftal’le ilgileneyim ‘’

Aşağı salona indim gerçekten ilk kez bu kadar korktuğumu hissettim bu saatten sonra yalnız bırakamazdım onu gerekirse tekrar eskiye dönecek her şey Aurora yaptıklarının bedelini ödeyecekti biraz oturup dinlendikten sonra kozmos iyi olduğunu sabaha kadar uyuyacağını ve bir sorun olmadığını söylemişti .

Yukarı çıktım uyuyordu gayet de iyi görünüyordu üzerini örttüm yanındaki koltuğa oturdum gerçekten bana yeminlerimi bozduran ilk kişiydi öylece durdum orada var olduğumdan beri neredeyse hiç kullanmadığım reankarnasyon gücümü ona kullanmıştım hayatımda yeri olmayan kadına yeni bir hayat vermiştim .