BÖLÜM 3

Diana, 2021

Hope ile bir yıldır beraberdik.

O gece bana gelen telefon sayesinde resmen hayatım bir anda değişivermişti. Birbirimizi bulduğumuz o günden sonra hiç ayrılmadık. Her şey yavaş yavaş olmuştu aslında. Onu öptüğüm andan itibaren, birbirimizle geçiremediğimiz her günü konuşmuştuk ve artık onu tamamen tanıyordum. Bana karşı ne hissettiğini tam olarak biliyordum. Çünkü bunu göstermek için elinden gelen her şeyi yapmıştı. Sadece beni sevdiğini söylememiş, beni sevdiğini göstermişti.

O beni çok seviyordu.

O aslında hayatı da çok seviyordu. İçinde bitmek tükenmek bilmeyen umutları vardı. Tıpkı ismi gibi. Her şeye öyle hayat dolu yaklaşıyordu ki beni her defasında kendine hayran bırakmayı başarıyordu. Benim için her şeyi yapmaya hazırdı.

Abarttığımı düşünebilirsiniz ama onu benim gibi tanımış olsaydınız ne demek istediğimi çok iyi anlardınız.

Ben onun tüm hayatı olmuştum. Sanki yıllardır aradığı panzehre sonunda ulaşmış gibiydi. Artık iyileşebilir ve hayatını yaşamaya kaldığı yerden devam edebilirdi.

İlişkimiz başladıktan tam üç ay sonra onun yanına taşınmamı istedi. Sorunlar yaşadığım bir ev arkadaşım da olduğu için hiç düşünmeden kabul ettim. Hem zaten her sabah onun yanında uyanma fikri çok cazip gelmişti.

Üniversitede yeni arkadaşlar edinmeye de başlamıştım üstelik. Yeni arkadaşlarımı seviyordum. Hope ile olmadığım zamanlarda kaliteli vakit geçirmemi sağlıyorlar ve beni varlıklarıyla mutlu ediyorlardı.

Maddiyat konusunda da rahatlamıştım. Çünkü Hope deli gibi korktuğum ‘’savaş uçağı’’ pilotluğundan çok iyi kazanıyordu. Kazanıyordu diyorum çünkü artık o işi yapmıyor. Benim her telefon çaldığında ne kadar tedirgin olduğumu hissettiği an bırakmış ve yolcu uçağında pilotluk yapabilmek için alanını değiştirmişti. Ama yine de çok iyi kazanıyordu. Yani çok para kazanmak için o denli korkutucu bir mesleğe sahip olmasına gerek yoktu. Bir gün bana bunun için teşekkür edecekti.

Birdenbire hayatıma girip, beni kendi hayatının kocaman bir parçası haline getirmişti. Benim için elinden gelen her şeyi yapıyor, mutlu olacağım anları kovalıyordu. Başından beri istediğim o şey nihayet olmuştu. Artık gerçekten biri tarafından karşılıksız bir şekilde seviliyor ve mutlu ediliyordum. İstediğim aşk adamı oydu.

Bana gelirsek, ben de onu seviyordum tabi ki. Ama onun kadar olmadığını ikimiz de biliyor olmalıydık. Onun beni sevişi bambaşka bir olaydı. Daha önce kimsenin birini bu şekilde sevdiğine şahit olmamıştım. Benim sevgi miktarım onunkinin yakınından bile geçemezdi ama seviyordum işte. Hep yanımdaydı. Her zor anımda mutlaka ellerini, ellerimin üzerinde hissederdim. Çoğu zaman bakımsız halimi beğenmez, herkesten saklamak isterdim. Ama ondan asla saklayamıyordum. Zaten bakımsız olup olmamam da umurunda bile değildi. Sanki dünyanın en çirkin kadını da olsam bana yine aynı gözle bakacak gibiydi.

Mutluluk buydu işte!

Her anımda yanımda olacağını biliyordum.

Biz birbirimizin kaderiydik ve birbirimize aşıktık.

Kimse biz olmamıza engel olamayacaktı.

Bizden başka kimse.