MEZUNİYET HEDİYESİ

"Ya biz mezuniyeti konuşmak için mi toplandık,bizim düşünecek başka şeylerimiz yok mu?" Mert bey çok pis sırıtıyor şu an ağzına çakasım var acaba ne yumurtlayacak
"Tamam o zaman bir sorum var"
"Gönder gelsin"
"Kanka senin atarın kime Allah aşkına?" al işte,biliyor tabİ kanka lafını samimiyetsiz bulduğumu sinirlendiriyor beni pislik, bir de neymiş,atar yapıyormuşum,hah!
"Atar falan yapmıyorum, Selin'in kafasını dağıtıcaksın diye beni strese sokuyorsun!"içimde kötü bir his var,sanki kötü bir şey olacakmış gibi
hissediyorum diyemedim tabi,niye diyemedim onu ben de bilmiyorum
"Derin"
"Efendim Selin"
"Ben Türkiye'de çalışmayı düşünmüyorum"
"Ama birinci sınıftan beri ben ülkemden ayrılamam diyordun neden şimdi kararını değiştiriyorsun ki?"
"Malesef benim ailem seninki kadar mutlu değil Derin,hatta artık bir ailem bile yok!"tövbe Estağfurullah kızım ne barıyon ya
"Ne dedim ki ben sana şimdi?"neredeyse benimle sırf soru sordum diye kavga edecek deli, neyse araya Mert girdi de uzamadı konu
"Kızlar tamam kapatın konuyu,Derin sen Selin'e aldırma belli ki sinirleri bozuk."Oturduğum banktan kalkıp çantamı da alıp hızla parkın çıkışına doğru yürüdüğüm sırada Mert in sesini duydum
"Nereye? Sana Selin'e aldırma dedim."
"Selin'e kızgın değilim onu anlıyorum,sen beni boşver kızı yanlız bırakma."
Selin'in annesi Fransız, adı bu yüzden Selin. Celine Selin Turhan aslında yazılışına bir bütün olarak baktığımızda komik bile duruyor,şahsen ben gülmeden edemiyorum.
Annesiyle babasının anlaşabildiği tek konu bu sanırım, eskiden de annesi ilgisizdi Selin'e karşı ama Selin hiç şikayet etmedi bundan. Sırf annesi mutlu olsun diye istemediği bir bölümü okumaya razı oldu. İstediği bölüm Kore Dili ve Edebiyatı'ydı.Selin Korelileri çok tatlı buluyor, hatta odası bu yaşta bile posterlerle dolu.Taksiye atlayıp Selin'in evine geldim,kapıyı Zehra açtı. Çok iyi anlaşırız onunla, Selin ve benim en iyi arkadaşımızdır ama yine de başkalarının bizi duyabileceği zamanlarda resmi davranır.
"Hoş geldiniz Derin hanım."
"Hoş gelmedim ama hoş buldum Zehra,güzelleştin mi kız sen?"
"İltifatınız için teşekkürler,bir sorun mu var?
"Emilie içerde mi?"
"İçerde fakat müsait değil"
"Başlarım onun musaitine kızı hüngür hüngür ağlıyor onun haberi yok!"
"Selin'e ne oldu?" sonunda Kibarlığı bıraktı kibarcık
"Odasına geçeriz anlatırım."
"Emilie hanım kızar olmaz."
"Yanında ben varım sorun çıkarmaz.”
"Öyle diyorsan tamam."Zehra bana Emlie'nin çalışma odasına kadar eşlik etti ve görüşmek istediğimi söyledi
"Derin hanım geldi efendim,sizinle görüşmek istiyor."
"Müsait olmadığımı söyle."
"Söyledim ama Selin hanıma ilgiliymiş efendim."o kadar umursamaz ki ne olduğunu bile sormadı, delirtecek bu kadın beni
"Olabilir, söyle daha sonra gelsin."Bu sözünden sonra dayanamayıp kapının pervazından odaya daldım.
"Kızın senin için hiç istemediği, ilgisinin bile olmadığı bir bölümden mezun olmak üzere, siz Harun abiyle boşanacaksınız diye ağlama krizlerine girmiş bize çaktırmıyor, Zehra sana Selin'le ilgili konuşmaya geldiğimi söylüyor ama daha sonra geleyim öyle mi!"önce bir şaşırdı haspam sonra morardı Selin görse gülmekten ölür
"Ben bu anlattıklarının hiç birini bilmiyordum, hiç söylemedi bölümünü istemediğini, ayrıca kız 24 yaşında boşanmamızdan etkilenmez bence."
"Seni mutlu etmek için söylemedi Fransızca okumak istemediğini, sen yüzüne birazcık gül diye, ayrıca kızına birazcık sevgi gösterseydin şimdi Boşandıktan sonra ondan iyice uzaklaşmandan Korkmaz ve üzülmezdi. Bana bak sarı cadı, bir daha kardeşimi, canımı üzersen seni buna pişman ederim bunu bilerek hareket et, kızınla ilgilen benim canımı sıkma. Bu arada bu konuşmadan ne Selin'in ne de Harun abinin haberi olmayacak, olursa sonuçlarına katlanırsın. Kapıyı çarpıp çıktım o soğuk nevalenin evinden. Harun abi bu kadında ne buldu anlamıyorum. Boşanıyor olmaları isabet olmuş. Ben sadece arkadaşım için üzülüyorum. O kadın benim ponçiğimi hak etmiyor. Eve ne halde döndüm yüzüm nasıl görünüyordu bilmiyorum,şahsen sinir küpüydüm,zaten herkes gergindi kimsenin beni umursayacağınî sanmıyorum ama ben bu gerginliğin sebebini merak edip sordum
"Noldu burda neyiniz var sizin?"kimseden çıt çıkmadı. Ben de benden hiçbir şey saklamayacağından emin olduğum kardeşim Şifa'ya sordum ne

olduğunu
"Bari Sen söyle Şifa ne olduğunu."
"Abla,bak söyleyeceğim ama sakın olacaksın."
"Söz veremem, seni tanıyorum."
"Babam..."
"Babam ne, trafik yapma."
"Annem babamın ilk karsı değilmiş."
"Ne! Ne saçmalıyorsun sen?"
"Daha bitmedi." Ciddi ciddi delirtecekler beni. Noluyoruz lan,bugünkü aksiyon yetmedi mi! ?
"Daha bitmedi."
"Dahası da mı var?"
"Bizim bir kardeşimiz var."

Ve işte o mükemmel, mutlu hayatım böyle mahvoldu. Ne güzel bir mezuniyet hediyesi bu böyle.