Bölüm 10

Avjin 

Azizin gelmesi ile içim rahatlamıştı yüzümden akan sıcak kanı hissediyordum canım fazlasıyla yanıyordu boran denen adam tam beni almak için hamle yapacaktıki hızlı hareketlerle azize doğru koşmaya başladım

Azizde beni gördüğü an Hızla koşup beni arkasına çekti kendimi oldukça güvende hissediyordum onun varlığı beni rahatlatmıştı ikisi bişeyler konuşurken onları pek duymuyordum şuan aklım sadece kaburgalarımda sızlayan acımdaydı

Kafamı kaldırdığımda boran ve azizin birbirine silah çektiğini gördüm boran elini tam tetiğe bastıracakken panikle azizin önüne geçtim ve

Bam..

Göğüsümde derin bir acı ile yüzümü buruşturdum azizin kollarına yığıldım bişeyler söylüyordu ama anlamıyordum ona gülümsedim ve gözümün önü tamamen kararmıştı

Aziz

Avjin gözlerini kapattığında içimi derin bir korku sarmıştı onu Hızla kucağıma alıp arabaya adımladım

"Celal arabayı aç hemen hadi" diye yüksek sesle bağırmıştım arka koltuğa binip avjini kendime çektim

Eli yüzü solmuştu heryeri kanıyordu benim bir melek kadar güzel olan kadınım şuan kollarımda cansız bir şekilde yatıyordu

"Celal bas şu gaza karım gidiyor lan sikeyim Hızlı hadi"

Sonunda hastaneye geldiğimizde arabadan indim ve yüksek sesle bağırdım

"Buraya bakın karım ölüyor benim karım o ölemez karım lan o kollarımda cansız bir şekilde yatıyor doktor buraya bak kalbim sıkışıyor ona bak ona bişey olursa öldürürüm seni" önüme gelen sedyeye yatırdım ve sedyenin peşinden ilerlemeye başladım ameliyathanenin önüne gelince durmak zorunda kaldım

Sıkıntı ile nefes verdim kim bilir karım ne kadar acı çekiyordu hepsi benim yüzümdendi suçsuz günahsız kadın benim yüzümden orda yatıyordu

Celalin omzuma dokunması ile kendime geldim

"Abi sakin ol yenge güçlüdür bak gör ordan sapasağlam çıkacak" Dedi

"Karım içerde can çekişirken nasıl sakin olayım Celal benim canım daha fazla yanıyor kollarımda bir ölü gibi yatıyordu ben onun canı yanacak diye dokunmazken elin piçi canını yakıyor o acıdan karanlıktan çok korkar eğer ona bişey olursa yaşayamam ben o benim nefesim Celal insan nefesi olmadan nasıl yaşar..."

2 saat geçmişti ama hayla gelen giden yoktu daha sonra koridorda koşan ayak sesleri duyuldu avjinin ailesiydi

Murat denen adam Hızla yakama yapıştı

"Ulan şerefsiz kızıma bişey olursa seni öldürürüm seni dogduğuna pişman ederim hepsi senin yüzünden kızım senin yüzünden bu halde piç"

Haklıydı benim yüzümdendi ne diye bilirdimki

"Ona bişey olursa sana kalmadan ben kafama sıkarım zaten" Dedim geri oturdum daha sonra benim ailem geldi

"Aziz oğlum gelin kızımın durumu nedir" Dedi babam "Bilmiyorum baba daha ameliyatta" Dedim daha sonra herkes susmuştu

***

1 saat ardından ameliyathanenin kapısı açıldı ve hızla oraya gittim ve doktor çıktı

''Doktor karım iyimi'' dedim sesimdeki endişe fark edilir bir durumdaydı

''Karınız iyi kaburgasında 4 tane kırık var kurşun çok derinde değilmiş ama eğer biraz daha sola isabet etseydi kalbine denk gelirdi hastamızı normal odaya alıcaz kendisini uyanınca görürsünüz geçmiş olsun'' dedi ve gitti doktor sanki üstümden koca bir yük kalkmıştı içim ferahlamıştı

Avjin

gözlerimi açtığımda göğüsümde fena bir acı vardı karşımda ise boş boş duvara bakan bir adet aziz vardı uyandığımı anlasın diye hafif ses çıkardım ışık hızıyla bana döndü

''İyimisin avjin biyerin ağrıyormu doktor çağırayımmı'' bu adamın kafasına güneş geçti heralde niye bu kadar iyi davranıyor ''Yok iyiyim'' dedim daha sonra elimi ellerinin arasına aldı

''Özür dilerim avjin başına gelen bu şeyin tek sorumlusu benim'' bunu söylerken başını yere eğmişti ''Senin suçun yok nerden bilebilirdin böyle bişey olacağını kendini suçlama'' aziz dışarı çıktı 10 dakika ardından kapı açıldı aziz elinde yemek le geliyordu yanıma oturdu ve kafamın altındaki yastığı kaldırdı dik bir konuma geldim elindeki kaşığa hafif çorba alarak önce üfledi ardından ağzıma verdi Şaşkınlık içerisinde onu izliyordum

doymuş olmama rağmen aziz ağzıma hayla bişey tıkıyordu en sonunda kaşlarımı çattım ''Yeter artık aziz doydum diyorum'' ağzıma bir üzüm daha tıktı ''Olmaz yemen lazım'' ağzımı sıkıca kapattım ve kaşlarımı dahada çattım kafasını kaldırıp gülerek yüzüme baktı

''O kaşlarını çatman seni korkutucu yapmıyor o aksine komik görünüyorsun'' diyip sırıtmaya başlamıştı daha sonra içeri annem babam ve abim girmişti babam hızla bana sarıldı

''iyimisin güzelliğim'' yüzünde rahatlama hissi vardı ''iyiyim baba'' dedim diğer aile üyelerimle sohbet ettikten sonra herkes gitmişti aziz ile baş başa kalmıştık yanıma geldi ve ayak ucuma oturdu bir elimi önce öptü ardından dudaklarını araladı

''Yarın eve gidicez ordan eşyalarını alıcaz ve bir kaç günlüğüne dağ evine gidicez tamammı'' gözlerimin içine bakıyordu bu adama bişeyler olduğu apaçık ortadaydı valla bu teklifi hiç reddetemiyecektim ''Tamam'' dedim daha sonra yanımdan kalktı ve koltuğa oturdu koltuktamı uyuyacaktı yok artık aziz ve koltukta uyumak bakalım sabaha koltukta nasıl uyancak