Dönüş 1

Osman Yılmaz derin derin nefes aldı. "Bu mümkün değil"

"Efendim aldığımız istihbarata göre sınırda hareketlilik olduğu tespit edildi." gelen bilgilerde Azra Güner’in ismi geçiyor.

Osman bey ellerini saçlarından geçirdi. kızının yaşadığını anlamaları ilginç demek ki takip ediliyordu yada hiç inanmamışlardı. Azra'nın hayatının tehlikeye atmadan onları nasıl savuşturacak dı.

İçini sıkan korkusu ise içlerinde bir köstebeğin olması bu daha da kötü olurdu. İşte o zaman Azra yı korumasının imkanı yoktu. Tek çare onu Amerika ya göndermek ki bunu düşünmek istemiyordu.

Azra, yeni toparlanıyordu onu bilmediği bir hayata sürüklemek en son çare idi. içinden küfretti lanet okudu kendine önündeki dosyaları duvara savurdu geç subay el pençe kapı önünde bekliyordu sessizce, "Bir akıl ver Allah'ım O iblisi aramak sorunda bırakma beni" diye söylendi.

Yıllar önce yaptığı hata bir ömür yakasına yapışmış hayatını mahvetmişti. Şimdi ise en sevdiğinin hayatına musallat olmuştu. Kafasını ellerini arasına aldı birden başını kaldırarak genç adama dikti. "Bir çaresini bulacağım Sinan sen şimdi git ve aldığın her haberi bana bildir."

"Tamam efendim" diyerek Genç adam elinde klasörle selam verip odada çıktı.

Karanlık; insanın ruhu karanlık olmasın bir amaç uğruna savaşanlar ruhlarını karartırlardı. Bu karanlığa kimseyi dahil etmezlerdi. çünkü dahil ettiklerini koruyamazlarsa kaybederlerdi. Osman Vatan uğruna hem hayatını hem de ruhunu karartmış ülkesinin aydınlık geleceği için kendisini feda edenlerdendi. O sevdiği her şeyi ölesiye korurdu gerekirse kendinden korurdu, sorunda buydu kızının soy adını taşıdığı O iblis bir amaç uğruna değil çıkarları için ruhlarını karartanlardan dı. Kızına Ondan sadece zarar gelirdi. en son düşünmesi gereken O olmalıydı.

Şimdi düşünüp bir çıkar yol bulmalı ve Azra'yı en güvenli şekilde tutmalıydı.

Eline telefonu aldı, tuşlara basarken kalbi titriyordu.