9. Bölüm

MİRAÇ KAHRAMAN

Şuan kafayı yiyodum şuan gerçekten kafayı yiyodum yoktu deniz yoktu mahallede yoktu abisine bile sordum yoktu . Sonra bir Doblo durdu evin içinde bitkin haliyle deniz indi koşa koşa yanına gittim üzgün ve sinirliydi borclandığı adamlar mı kaçırmıştı yoksa ama ne işi olurduki o zaman .

Bizi umursamadan eve gitti .Bizde arkasından gidiyorduk odasına girmedi salona gidip oturdu bişey düşünüyodu ama ne Mete dayanamamış olucak ki sordu hemen "deniz ne oldu ne bu halin nerdeydin sen" dedi ama deniz umursamadı onu bu sefer mert dayanamadı ve " yeter deniz nerdesin sen ya " diye sesini yükseltti ve denizden ağlama sesi geldi mert hemen " hayır hayır bağırmak istemedim özür dilerim"dedi .

Deniz sonunda konuştu " bişey diyimi herkes haklı herkes tek derdim kavga içmek ve yasak şeyleri yapmak buyum ben, abisinin dediği gibi piç oruspu kendini düşünen hiç bişey bilmeyen biriyim ama biraz benide düşünün ya ya ben 9 yaşında sokakla tanıştım bana 10 yaşında alkol verdiler çalıştım yaram var büsürü bak ben kendimi düşünmüyorum siziniz benim derdim size bişey olucak diye kafayı yiyorum ben ya size bişey diyimi siz olmasaydınız şuan mezarımı görürdünüz intihar ettmiştim bile ben " dediği an ağlaması kat ve kat artı bende gidip onu göğsüme yartırdım "olum sen olmasan evin neşesi kim olcak yapma biz seni seviyoruz kim senin yaşadıklarını yaşaya bilir denizim seni çok seviyoruz bak bı ailen bile oldu ama biz seni bırakmayız sen bizim canımızsın bunu unutma" deniz dediklerimi dinleyip göğsümde uyumak istedi ve uykuya daldı....