5.Bölüm

Hepinize merhabalar öncelikle

Nasılsınız?

Umarım iyisinizdir

İyi okumalar

^^Bazı şeyler için sadece düşünmek yeterli^^

Rüya Soylu Anlatımıyla

''Abimin sana kötü davranıcağını düşünmüyorum. Kadınlara karşı çok merhametlidir kadınlara elini kaldırmaz. Abim 8 yıldan beri boyundan aşağısını oynatamıyor. Bunun için ne kadar tedavi varsa yaptık ama sonuç değişmedi. Abim yatalak yani..'' devam edemedi.

Ne yani evleniceğim kişi yatalak mıydı?

Bu onun kötü olduğunun bir engeli değildi.

Onun hakkında hiç birşey bilmiyordum.

Barlas Karadağ

''Niye peki yatalak oldu''

''Terastan düştü ama ben onun kendi düştüğüne inanmıyorum. Abim dikkatsiz biri değildir''

''Peki en sevdiği yemek, renk , tatlı ne?''

''En sevdiği renk siyah , en sevdiği tatlı tiramisu ve en sevdiği ev yemeği zeytinyağlı sarmaydı.'' Geçmiş zaman kipi kullanmıştı.

''Neden şimdi değil'' dediğimde soruma karşılık verdi. '' Abim çok kötü bilmiyorum hiçbir şey onu mutlu etmiyor gülmüyor bile eskiden gülerdi gözleri parlardı şimdi ise gözleri boş bakıyor. Rüya abimi mutlu eder misin?''

''Ben nasıl mutlu edebilirim ki'' tanımadığım bir adamı nasıl mutlu edicektim.

''Abim ilgiyi çok sever. Temas bağılısıdır. Elini tut sürekli konuş onunla o sana cevap vermese bile gözlerinden anlarsın söylediği cevabı'' demişti.

''Peki'' ne diyebilirdim ki

...

2 Gün Sonra
Düğünden Sonra

''Gel kızım şimdi burası sizin odanız'' bu konuşan kişi Asiye Karadağ yani Barlas'ın annesiydi.

Barlas'ın tekerlekli sandalyesini koruma buraya götürüyordu. Koruma Barlas'ı yatağa yatırıp çıktı.

Oda da tek başımıza kalmıştık.

Söze nasıl başlanırdı ki!

''Merhaba ben Rüya zaten nikahlanırken duymuşsundur'' gözlerini iki kez kırptı.

Yanına gidip elini sıktım.

''Senin hakkında pek birşey bilmiyorum'' boş bakıyordu Yasmin'in dediği gibi ''Yasmin bana birkaç birşey anlattı. Terastan düşmüşsün. Bir insan sadece terastan düşüp bu şekilde olunmazdı. Sen ayağa kalkıcaksın. Nasıl konuşulu bilmiyorum ama senin tedavin için elimden geleni yapıcağım.''

Bu sözlerimden sonra gözlerinde 'inanç' vardı.

''Ben yazarım bazen yayınevi bizi farklı şehirlere götürür kitap imzalatırız. Okurlarla tanışırız. Eğer yazı yazarsan görürsen beni söyliyeyim dedim'' gözlerini iki kez çırptı.

Kapı tıklatıldı. İçeriye babasının eşi Barlasın üvey annesi girdi.

''Kızım bunlar Barlas'ın yemeği yedirir misin ona?'' gülümseyerek ''Tabiki'' dediğimde elime tepsiyi verip gitti.

Barlas bana korkmuş gözlerle bakıyordu.

N' oluyordu bu evde

''Yemek yemek istemiyor musun?'' gözlerini hayır anlamında yaptı.

''Herşey çok mantıksız bu evde birşeyler dönüyor anlayamıyorum.'' ona baktığımda konuşmaya çalışıyordu ama konuşamıyordu.

''Kendini zorlama ben bunu çözüceğim en sevdiğin yemeği yapayım yer misin onu?'' şuan tek düşündüğüm doymasıydı.

Evet anlamında gözünü oynattı.

''O zaman ben bilgisayarı açayım film açayım sen sıkılma bende sana sarma sarayım olur mu?'' olumlu cevap alınca bilgisayarı alıp yatağa koyup film açtım.

Tepsideki yemek beraber aşağıya inerken odadan sesler geliyordu.

''Yemeğe koydun değil mi ilacı'' bunu diyen Barlas'ın üvey annesi Halime idi.

''Evet hanımım koydum. Buzdolabının üstüne sakladım her zamanki gibi'' bunlar ne karıştırıyorlardı.

''Bir de bu kız geldi başımıza bu kıza dikkat et''

''Peki hanımım eğer Barlas ayağa kalkarsa herşeyi anlatırsa ne yapıcağız o zaman'' bu kişiyi tanımıyordum ama evin hizmetlisi olduğu kesindi.

''Onu o zaman düşünürüz ağzını hayra aç. Sen bu kıza dikkat et ilaçları iki katına çıkar'' gözlerimi açmıştım.

Bunlar ne diyorlardı.

Barlas'ın bu halde olmasının sebebi bunlar mıydı?

Ben bu evde birşeyler olduğunu biliyordum.

Bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayın

Hızlıdan bir bölüm yazdım.

Olduğu kadar diyelim

Bir dahaki bölüm daha uzun olur.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Görüşmek üzere

Allah'a emanet olun🐰🤍