1. Bölüm

"Yapmaaa yalvarırım yapmaa" karşımda korkudan yalvaran şerefsiz iyice sinirimi bozmaya başladı.

Şuan nemi yapıyorum karşımdaki sanat eserimi inceliyorum yüzü kana bulanmış ,elinin biri ve kulağı kopmuş ,ayak parmakları kesilmiş sanat eserime ve hâlâ yalvarıyor sanki onu bırakıcakmışım gibi, bir anda gülmeye başladım çünkü yeni kesicek bir yer bulmuştum. Şerefsizde napıcamı anlamış olmalı ki korkusu daha da büyüdü.

Yanına yaklaşıp tek hamlede erkekliğinide kestim haketmişti bunu şerefsiz herif

Burda da işim bitmişti , iki gündür bu kampı gözlüyordum en büyük kamplardan sadece bir tanesiydi iki yüze yakın terörist vardı. Bir saat içinde tüm kamptaki şerefsizleri öldürüp karşımdaki kendini başkan sanan Boran itini konuşturmuştum şimdide en eğlenceli bölümü bitirdim.

Ellerimi masadaki bezle silip tekrardan Boran a döndüm kan kaybından geberdi it herif neyse onla işim bitmişti zaten kenardaki belgelerin olduğu çantayı alıp mağradan çıktım .

Bombaları önceden döşemiştim zaten mağradan biraz uzaktaşınca bu mesafenin yeterli olacağını düşünüp elimdeki bombanın kumandasına bastım ve güm büyük bir gürültü ateşler içinde yanan itler buram buram yanık et kokusu en sevdiğim.

Kendi sığınağıma doğru hayatımı düşünerek yola çıktım.

Asena Kurt kimsesiz bir kadın çocuk olmamış bir kız çocuğu

26 yaşında bir Yüzbaşı iki yıldır dağda tek başımayım. Beni kimse bilmez tanımaz sadece Kurt'u bilirler bide yaptıklarını, itlerin adımı duyunca korkudan titremelerini bilirler.

İki yıl önce timimle beraber bir görevde şehit olarak gösterildim. Ateş timi beni kardeşleri gibi gören bir tim hepsi birbirinden iyi askerler hepimiz yetimhane de büyüdük zaten Fatih ve Can la da ordan tanışıyoruz. Ben yanlarından ayrıldıktan sonra naptılar şuan napıyolar bir haberim yok umarım iyilerdir.

Düşüncelerimden sıyrılarak daha da hızlandım hemen mağrama gidip albaya görev raporu vermeliyim . Yarım saat sonra mağraya gelebildim üstümdeki kanlı kıyafetleden kurtulup temizlendim.

Masadaki telefonumu alıp karargahı aradım.

"Kurt, Albay Kara yla konuşucam"

"Albay Kara dinliyorum Kurt"

"Kamp patlatıldı başları olan Boran konuştuktan sonra öldü. Belgeleri birazda yolıycam albayım "

"Afferim Kurt bu başardığın operasyon ve aldıgın belgeleri işimize çok yarıyacak son bir operasyon ondan sonra yuva ya dönüş "

"Ama ko-"

"Bu bir emirdir Kurt"

"Emredersiniz Albayım "

"Görev bilgileri en kısa sürede eline ulaşır " dedi. Telefonuda sıratıma kapattı ne güzel.

Belgeleri yolladıktan sonra biraz dinlenmek için koltuğa geçtim . Zaten burdada bir koltuk, çalışma makinası ,bolca mühimattan başka birşey yoktu. Neyse gidicekmişim zaten peki ben gitmek istiyormuydum galiba hayır burda kendi halime iyiydim ama emir verilince herşey geride kalıyor. Gözlerimi kapattım biraz dinlenmek iyi olabilirdi.

~~~~~~~~~~

1 Ay sonra

Bu bir ayda birkaç kamp patlatmıştım bir haftadır da son görevim olan tepegözün kampındaydım içeri sızmış bütün işe yarar belgeleri almıştı şuanda da kayanın üzerin de timin gelip baskın yapmasını bekliyordum

Silah sesleriyle çok beklemiycem için sevinerek mağraya girip çantayı aldım. Bombaları yerleştirip dışarı çıktım kaçan itleri vurarak kendimi kayanın arkasına attım itler azalmıştı artık ,tepegözün arabayı binerken gördüğümde beni şaşırtmadığı için içimden teşekkür etim arabayı çalıştırmasıyla bomba patladı bir it daha gitti.

"Kaldır ellerini" geldi aslanlar. Ayağa kalkıp ellerimi kaldırdım karşımda yirmilerinde olduğu belli olan bir teğmen vardı sarışın bebek suratlı biriydi yanıma gelip ellerimi arkadan bağladı.

"Albayın söylediği kadın bu olmalı, toplanın dönüyoruz" konuşan komutan binbaşıydı yüzünde maske olduğundan dolayı yüzü görünmüyor sadece gözleri görünüyordu gece mavisi olan gözleri uzun süre baktığını fark etmiş olmalı ki arkasına dönüp ilerlemeye devam etti. Benim yüzümdede yüzümün yarısını kapatan puşi vardı sadece yeşil gözlerim görülüyordu.

Yanım daki teğmenin kolumu tutmasıyla kendime gelip ilerledim. Tim kendi arasında şakalaşıyordu en önde binbaşıyla iki kişi arkamızda üç tane geveze vardı bide yanımdaki teğmen yedi kişilik bir timdi helikopterin yanına gelmemizle teğmen beni içeri fırlattı neyse ben olsam daha beterini yapardım o yüzden sakinim timde yerlerine geçmesiyle yerimde dikleştim başım dönüyordu.

"Bu orospuyu niye istediki albay" sordu yanımdaki üsteğmen gevezelerden biriydi " bilmiyorum önemli bilgiler biliyor olmalı" diye cevapladı binbaşı üsteğmen onu onaylayıp timin sohbetine döndüler

"Yusuf yemekler senden kardeşim haberin olsun" esmer yüzbaşı konuştu 30 larında olduğu belliydi. "Abii yaa ben fakirim hepinizi nasıl doyırayım " Yusuf dedikleri çocuk beni fırlatan teğmenmiş " onu benimle idaya girmeden önce düşünseydin bebeğimm" konuşan kişide yanımdaki üsteğmen di timde binbaşı ,yüzbaşı, iki üsteğmen, üç teğmen vardı " komutanım ben nerden biliyim Enesi yenerim diye düşünmüştüm" böylelikle yanımdaki ve bana orospu diyeninde Enes olduğunu öğrenmiş oldum.

Helikopterin inişe geçmesiyle geldiğimizi anlayıp toparlanmaya çalıştım gerçekten bitkin düşmüştüm tim helikopterden inerken benide Enes tutarak indirdi. Karşımdaki Kara albayla mutlu olmuştum iki yıldır sadece onunla konuşmuştum oda görevler içindi arkasında da Ateş timi vardı ozaman anladım benim gitmemle tim kötü olmuştu. Can ın bile gülmüyor olması durumun ciddi olduğunu gösteriyordu beni düşüncelerimden sıyıran binbaşının sesi oldu.

"Binbaşı Ateş Asil görev başarıyla tamamlanmıştır komutanım"

"Afferim asker" dedi. Bakışları bana dönünce napıcanı anladım önüme gelip "ASKER" diye gürledi. Herkesin şaşırdığının farkındaydım özellikle yanımdaki kurt timinin yerimde dikleşip

"Yüzbaşı Asena Kurt görev başarıyla tamamlanmıştı komutanım " dedim. Şuan fark ettim ben burları özlemişim.

İlk bölümümü bitmiş bulunmaktadır

Blümü nasıl buldunuz

Olaylar ve kişiler gerçek değildir

Askeriyeyle ilgili bilgim yok