5. Bölüm

Uyandım

İnsanların sesleri duyuyordum. Fakat hiçbir şey anlamıyordum. Daha sonra sesler netleşmeye başladı. Bir süre sonra yavaşça gözlerimi açtım. İlk başta her şey bulanıktı.

“Uyandı, Selen uyandı!” bu ses sanırım Gülce’ ye aitti. Görüşüm netleşmeye başlayınca hastanede olduğumu anladım. Yanımdakilere bakınca odadan Gülce ve Aylin’i fark ettim.

“Ne oldu bana?” dememle boğazımın acıyla öksürmeye başladım. Sesim kısılmıştı, başımda dehşet verici bir ağrı vardı. Aylin derin bir iç çekerek yatağa oturup elimi tutarak gözlerimin içine baktı.

“Hiçbir şey hatırlamıyor musun canım?” dediğinde başımı sert bir şekilde yere vurduğumu fark ettim.

“Senin çığlıklarını sokaktan geçerken duydum. Senin için çok kortum. Vakit kaybetmeden eve koştum” dediğinde neden bağırdığım zihnimde oynamaya başlayınca gözlerim sulanmaya başladı.

Aylin, “eve vardım çaldım ama senin bağırışların kesilmiyor ve yere düşen eşyaların sesleri geliyordu.”

Derin bir nefes alarak anlatmaya devam etti “O sırada Burak geldi o da bizim evin iki sokak arkasında oturuyormuş. O da markette giderken benim kapıya sert vurmamın ve senin çığlıklarını duymuş. Koşarak yanıma geldi bir iki bağırdı fakat senden ses kesilmeyince kapının koluna tekme atarak kilit kısmını kırmaya çalıştı. Bana da o arada ‘ambulansı ara’ dediğinde içerden bardak kırılma sesi gelince senin de sesinin kesildi. O panikle kapıyı kırmaya başarmıştı. Seni hemen hastaneye yetiştirdi” bunları anlatırken ağlamama engel olamadım. Ağlamalarım arasında

“A-ailem beni terk etmesine hazmedemedim” diye söyledim. Bana şaşkın ve acırcasına baktıklarında rahatça ağlamaya başladım. Gülce bana sarıldı, Aylin elimi hiç bırakmayacakmış gibi sıkı tutmaya başladı.

Gülce, “Tamam bunu sonra konuşalım şimdi istediğin kadar ağlayabilirsin ama sonra ağlamak yok tamam mı” dedi Gülce iç çekerek. Kolunu boynuma dolayan kızının saçına gömdüm başımı.

Bir süre sonra derin bir nefes alarak ayrıldım ondan. Soru soran gözler Aylin ve Gülce’ e baktım.

“Diğerlerine de haber verdiniz mi?” dediğimde evet anlamlarında başlarını salladılar.

“Hastane den çıkınca ilk fırsata geleceklermiş şimdi kalabalık yapmak istemediler.” Derin bir iç çekerek başımı yastığa koydu. “Hadi sen dinlen biraz” dediğinde buna hayır diyemeyecek kadar yorgun hissediyordum kendimi. Gözlerimi kapattım çok geçmeden zaten uyku beni esir almıştı bile.

                                                                             ***

Hastaneden taburcu olmuştum. Kafamda ciddi bir yaralanma olup olmadığını bilmedikleri için biraz gözettim altında olmam gerekiyormuş. Aylin benim sol kolumdan tutarak yürümeme yardımcı oluyordu. Gülce bizden birkaç metre öteden gidiyordu.

Gülce bize dönerek “ben taksi çağırayım, bize gidelim sen bizde kal bir süre” dediğinde bu teklifi bekliyordum ama onlara yük olmak istemediğimden bu teklifi reddedecektim