18görünmez

ortaokuldaydım sınıfta da okulda dolaşırken de görünmez misaliydim carpan küfür eder giderdi arkadaş denen sey yoktu mesela bende sevilen bir tip değildim aslında çoğu zaman nefret edilen o kisi olmuştum sınıf kalabalıktı ama ben yalnızdım

iç ses : neden nefret edildi bizden

_ iç ses : çünkü kiloydun ,çünkü çirkindin, çünkü APTALDIN notların düşüktü

iç ses : peki bizim suçumuz neydi

- iç ses : ağzına kilit vurulmuş gibi konuşmazsan her şeye ağlarsan olacağı buydu tabi bak şimdi herkes seni duygusuz zanediyor

kolumdan sarsıldığımda kendime o zaman geldim periye baktım çok güzeldi abime baktım gitarda yetenekliydi alpere baktım matematiği iyiydi meteye baktım ve bir şey düşünememe izin vermeden kucağıma basketbol topu atıldığında kaşlarım çatıldı

iç ses: peki ya biz neyde iyiydik

-ic ses: hiç bir şeyde!

kafamı sağa sola sallayarak bu aptal düşüncelerden sıyrıldım tüm gurup olarak parktaki çimenlerde sohbet ederken yine iddaya girildi ve yine gurup olmakla meşguldük biz tam yedi kişiydik bir kişiyi elliycektik gönülü olarak çekilmek isteyen yiğite kimse itiraz etmedi

abim ve ben öne çıktığımızda öncelik bana verildi ve periyi seçtim abim alperi aldı ben de meteyi secmemle takımlar kurulmuş oldu bir süre sonra maç bitmiş ve 3-2 maçı biz almıştık isteğimiz daha belli değildi

periyle beraber pikinik kurduğumuz yere doğru giderken biran durma ve arkamı döneme isteği duyduğumda arkama baktığımda şok olmuş bir şekilde elim ayağıms dolanmıştı gökçeyle Alper öpüşüyordu sadce saniyelik bak mıştım daha fazla buna şait olmamak için önüme döndüğümde ise şakaklarıma ağrı girmişti ne yapacağımı bilmez halde çocuklara işim olduğunu söyleyip nereye gittiğimi bilmez bir şekilde mahalle mahalle boş boş yürüyordum ara sıra arkamı konturol ederken en sonun da eve döndüğümde odama geçip kapıyı kitlememle kendimi yatağa fırlatmam bir oldu sesizce ağlar halde düşüncelerimde kaybolurken bir karanlık beni içine çekti.

​​​​​​