30. Bölüm

merhabalar hoşgeldiniz

emeğe saygı için beğenmeyi yorum yapmayı unutmayın lütfen

Bu kitabın gerçek hayatla bir ilgisi yoktur.

iyi okumalar diliyorum

❄️❄️❄️ Yazardan

Fulya duvara yaslanmış ağlıyordu, göz yaşlarına hıçkırıkları eşlik eden fulya kolunun kanadığını dikişlerinin patladığını hala fark edememişti,

Hani seviyordu, öpeceğini nasıl fark edemedim diyebilirdi, 10 yıldır eğitim görüyor oluşları fulya'nın bütün umutlarını söküp atıyordu, ya baba dediği adam, fulya'yı hiçe sayıp ondan gizli nasıl iş çevirirdi

Kapısı sert sert vurulmaya başladı fulya'nın ama fulya'dan çıt çıkmıyordu, açmayacaktı ne olursa olsundu artık

"Kızım fulya aç babacığım kapıyı, ben sen üzülme diye önlem almak istedim, kendi gözlerinle görmedin mi? Hemen başkasını bulmuş bak! , aç lütfen merak ediyorum,

Dakikalarca kapıya vurdu, telefondan aradı ama fulya'nın sabrının sonuydu.

Bu dakikadan sonra herşey bambaşka olacaktı , yasin'den yediği kazıklara rağmen savaşa güvenmişti fulya, onu sevmişti, bunu sevdiğini iddia ettiği kadına nasıl yapabildi.

Saatler sonra ağlayışı iç çekişlere dönen fulya'nın bakışları eline düştü, kolundan süzülen kanlar parkeye yayılmıştı, okadar halsiz ve yorgun hissediyoru'du ki oturduğu yerde ölmek istiyorudu, halbuki hayali hiçbir zaman böyle bir ölüm değildi,şehit olacaktı.

Gözleri ağır ağır kapanmaya başladığında yolun sonuna yaklaştığını düşündü,aklına livayı aramak gelmişti, eline telefonu alıp hemşireyi aradı.

Liva Arıyor..

"Efendim asker hanım

"Özür dilerim, seni rahatsız etmek istemezdim, sesi öyle halsiz öyle bitkindi ki fulya bu yaşına kadar böyle bir ses tonu olduğunu hatırlamıyordu.

"Ne rahatsız etmesi saçmalama evde boş boş oturuyorum bugün izin günümde,"

"atacağım konuma gelir misin,? durum biraz acil, ilk yardım malzemesi getirirsen çok iyi olur.

"Yaralı mısın? Ne oldu?

"Bilincim kapanmak üzere acele etmen gerekiyor!

Dış kapının yanında ki duvara sırtını yasladı fulya, bütün duyguları sinirleri alınmış gibiydi, darma dağın, eski yetim haline geri dönmüştü işte, eskiden de onu bir tek atilla severdi, şimdi de sadece atilla kalmıştı işte, Birgül hanımın da haberi var mıydı,? fulya bunu bilmiyordu.

Çalan kapıyla başını çevirdi, " fulya ben geldim" diyen livan'ın sesini duyunca kapıya uzanıp açtı, liva korkuyla fulya'ya bakıyordu,

Hemen yanına oturup yarayı kontrol etti, eldivenlerini takıp malzemeleri çıkartarak dikiş atmaya çabaladı, ama kanaması durmuyordu, hastaneye gitmesi gerekiyordu,

"Çok kanama var yaranın etrafını göremediğim için dikemiyorum da.

"Yaparsın liva, lütfen yap!

"Fulya yapamam, durum ciddi, hemen telefonu çıkartıp ambulansı aradı liva, bir taraftan da koluna baskı uyguluyordu, " fulya beni duyuyor musun?

Fulya'nın bakışları dolabın köşesine sabitlendi, " volkan sen şehit olmamış mıydım ? Yaşıyor muydun?

"Fulya bana bak şoka girmek üzeresin konuş benimle, orada kimse yok,! tüm bu hengameyi duyan savaşın ailesi ohlar çekiyordu, utanmasalar göbek atacaklardı, savaş fulya'ya kızgındı çünkü anlamadan dinlemeden onu silmişti, şimdi ne olursa olsundu, bakmaya gitmeyecekti .

Ambulans kapıya yanaşmıştı Paramedikler, hemen el sedyesiyle üst kata çıkıp fulya'yı dikkatle yatırdılar, asansöre binemeyecekleri için dikkatle merdivenlerden inmeye çalışıyorlardı, savaş ve ailesi kapıya çıkıp dizi izler gibi olanları izlemeye koyuldular, savaşın içini öyle bir kin ve nefret sarmıştı ki fulya'nın bu durumu ona bir şey hissettirmedi.

Acil hastaneye kaldırılan fulya ameliyata alındı, saatler sonra normal odaya geçti, zorlu bir ameliyat olmuştu kan takviyesi yapılmıştı, birgül çok üzgündü kızını iyi edememiş aciller de kızını yalnız bırakmıştı.

Saatler sonra fulya uyandı, yanında anne babası vardı, fulya babasından tarafına dönmemişti, " iyimisin meleğim?

Fulya annesine baktı uzun uzun , " sen biliyor muydun?

"Neyi meleğim?

"Kocanın beni sevdiğimden ayırmaya çalıştığını! Bir gülün dehşetle gözleri büyüdü, ne demek kızını sevdiğinden ayırmaya kalkmak, Birgül öfkeyle oturduğu yerden kalkıp kocasının karşısına dikildi .

"Sen ne yaptın Mehmet?

"Gülüm kızımızın iyiliği içindi,"Mehmet dayanamadı, öfkeyle konuşmaya devam etti "ulan kızım vurulmuş can çekişirken herif başka kızla öpüşüyordu,! "hani nerede şimdi, benim kızım ölümle cebelleşirken sevdiğini iddia eden herif nerede?

"Sana inanamıyorum mehmet gerçekten, ben seni yıllardır hiç tanıyamadım mı? Benim kızım böyle üzülmedi mi,? bak haline şimdi canı yanmıyor mu benim evladımın?

" Oda'dan çıkıp başka yerde kavga edin! artık Birgül hanım dışında kimseyi görmek istemiyorum.

Mehmet duyduğu şeylerle yıkılmıştı, yeni kavuştuğu kızını kendi elleriyle kaybetmişti, iyi bir baba olacağını sanırken onu daha çok üzmüş olmak mehmete çok ağır geldi,

Oda'dan çıkan karı koca karşı karşıya geldiler, " kızımı bir kere daha üzersen beni karşına alırsın Mehmet, ben evladımın acısıyla kavrulurken şimdi onu tekrar kaybedemem .

" Onun iyiliği için yaptım, adam şerefsiz piçin teki, ailesi kızımıza neler söyledi bilmiyorsun, paramparça ettiler kızımı, herşeyi ön görüp müdahale etmek suçsa evet suçluyum.

"Suçluyum derken bile kendini haklı görmen beni deli ediyor, bazı şeyler yaşayarak tecrübe edilir, bıkraksaydın da kendi görseydi o herifin gerçek yüzünü, şimdi ne oldu ha Mehmet kızımız seni görmek istemiyor, umarım bu durumdan ders çıkartırsın.

Birgül kızının yanına döndü, bembeyaz teni, morarmış göz altları hayata küsmüş yeşilleriy'le öylece yatıyor bomboş bakıyordu,

"Evime gitmek istiyorum, birşeyler yapıp beni çıkart buradan.

"Çıkartmazlar meleğim, ne yaparsam yapayım müsade edilmeyeceklerdir.

"Doktorsun bakarım ben de, buradan çıkayım yeter, sonra bakmasan da olur.

Bir gülün gözleri doldu, "şimdiye kadar hangi yaram'da vardın ki , şimdi olmasan'da olur diyorsun yani

"Hayır alışkınım başımın çaresine bakarım diyorum." Çok kırılgan bir kadındı, çok narin ruhluydu, fulya o yüzden birgüle hiç kıyamıyor üzülmesini istemiyordu.

Birgül olumlu anlamda başını salladı, oda'dan çıkıp gittiğinde savaşın gelmeyişi fulya'nın yüzüne tokat gibi çarptı, demek ki fulya gördüklerinde haklıydı, savaş başka kadınların ilgisini istiyordu, oysa helikopterde öyle dememişti, "kalbimde sadece bir kişi var, gitse de kalsa da sadece o olacak demişti" demek ki herşey bir yalandan ibaretti diye düşünmeden edememişti.

"Fulya iyimisin canım?

"Teşekkür ederim liva, en zor günümde yanımda olduğun için sağol .

"Ne demek, istersen benimle kal, ben sana bakarım, ilgilenirim hem yalnız yaşamaktan bıktım artık, arkadaşlık edersin bana hıı?

"Bu hayatta benden kimseye fayda gelmedi liva, ben herkesin sırtında kambur olarak kaldım, bak bana koskoca kıdemli yüzbaşı ne haldeyim, yıkılmaz dediğim iradem yıkıldı, sarsılmaz dediğim hayatım başıma çöktü, güçlüyüm dedim başkalarının kanına muhtaç oldum, sen beni boşver hayatına dertten başka bişey getirmem ben,

"Dert olur kalırım boynunda, ben ailesi olmayan yetim fulya olmaya alışmışım, şimdi kime ailem desem yetimliğimi özler hale getirdi beni, keşke liva keşke yetim fulya kimseyi sevmeseydi, yalnız ama gururlu bir türk askeri olarak şehit olsaydı, arkadaşlarım ölmüşken benim rahat rahat nefes almaya devam ediyor oluşum baştan beri doğru gelmiyordu zaten bana, şimdi fark ettim de arkadaşlarıma bile zarar vermekten öteye gidememiş bir zavallıymışım ben meğer.

Göz yaşları sicim gibi akıp yastığını ıslattı fulya'nın, liva öyle üzülmüştü ki fulya'nın bu haline, onu bu duruma getiren herkese sövmek istiyordu, kapıda fulya'yı dinleyen Mehmet'in kalbi paramparça oldu, çok pişman olmuştu ama artık çok geçti, yetimliğini özlemesini sağlayacak kadar geç kalmıştı.

Bölüm sonu