9. Bölüm İtiraflar ( Gerçekler )

" Ve sonra ölüm gelir . Dünya'daki bütün sıkıntıları unutursun . "

Emily'den

İnsanlar neden sadece kendini düşünür ? Neden bir şey söylerken ya da yaparken karşısındaki kişiyi düşün müyor ? Neden her zaman tüm acıları ben çekmeliyim ? Neden herkes benden nefret ediyor ? Ben Emily Aksoy bana yapılanı misliyle ya da katlarıyla geri veririm.

Emily ; YETEEEEEER !

Benim bağırmamla herkesin sesi kesildi .

Emily ; Yeter artık bilip bilmeden konuşmayın .

Egemen ; Her şeyi biliyoruz ve ona göre konuşuyoruz .

Egemenin bunu demesiyle benim büyük bir kahkaha atmam bir oldu .

Emily ; Biliyorsunuz öyle mi ? Tamsm bende size hiç bif şey bilmediğinizi kanıtlayacağım .

Bunu dedikten sonra üstümdeki siyah ceketi çıkardım ve abilerimin önüne attım . Artık kollarımdaki tüm morluklar , bıçak ve yanık izleri gözüküyordu . Kollarımı gören ailem şaşkınca bana bakarken Gül hanım çığlık attı . Onlar bana bakarken bacaklarımdaki çoraplarıda indirdim . Artık tüm yaralarım gözüküyordu .

Aras ; S-se-

Emily ; Sus hiç bir şey demeyin . Sandığınız gibi her şeyi bilmiyorsunuz . Ben kendimi bildim bileli ailemdem şiddet görüyorum . Ailem beni hiç bir zaman sevmedi . O gün o beni kurtarmasaydı tecavüze uğrayacaktım . Ben hayata tutunma tek sebebimi kaybettim . Hayatımın ışığını kaybattim . Onlarca tramvaralarım var . Onlarca çiziğim morluğum yaram var . Dün ben ilacımın olda olduğunu bile görmedim .

Artık gözlerim dolmuştu .

Emily ; Ailemin gerçek olmadığını öğrendiğim o gün belki belki yeniden mutlu olabilirim diye düşündüm . Belki yeniden masumca gülümseyebilecektim . Ama siz siz benim tüm hayallerimi tüm umudumu yıktınız . " O bizim kardeşimiz değil " Dün bana bu sözleri söylediğinizde ben o gece çok ağladım . Ben ne çocukluğumu ne de gençliğimi yaşayabildim . Sizden nefret ediyorum . Sizden ölesiye nefret ediyorum . Ve size teşşekkür ederim . Tüm hayallerimi ve umutlarımı yıktığınız için .

Sonra arkama döndüm ve koşmaya başladım . Koştum koştum ve koştum . İnsanlar bana şaşkın bir şekilde bakarken ben koşmaya devam ettim . Artık yaşamak istemiyordum . Artık acı çekmek istemiyordum . Yolda koşarken bir anda bacağım bir şeye takıldı ve yere kapaklandım . Yere düştüğümde ellerim ve bacaklarım yaralandı ve kanamaya başladı . Ayağa kalktığımda ağladığımı fark ettim . Ne zaman ağladığımı ve ne zaman yağmur yağmaya başladığını bilmiyordum . Acımı görmezden gelerek koşmaya devam ettim . Ve sonunda oraya vardım . Tramvaralarımın çoğunun başladığı yere ilk kez ölmek istediğim yere . Hayatımın ışığının durduğu yere ... Hayatımın ışığının yattığı yere ... Mezarlığa ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mezarının önünde dururken hıçkırarak ağlamaya devam ettim . Onun mezarına baktığımda ağlamam dahada şiddetlendi . O anda çok iyi tanıdığım bir ses duydum.

Mahmut ; Sonunda seni buldum . Uzun zamandır görüşmüyoruz basılsın sevgili kızım ?

Şok olmuştum . Karşımda en büyük kabuslarımdan biri olan eski babam duruyordu .

Emily ; S-sen nasıl ?

Mahmut ; Nasılın masılın şuan hiç bir önemi yok .

Eski babam bir anda belinden silah çıkartınca şok oldum . Silahı bana doğrulttu .

Mahmut ; Son bir sözün var mı ?

Ben korkudan donmuştum.

Emily ; N- neden ? Neden böyle yapıyorsun ?

Eski babam tiz bir kahkaha attı .

Mahmut ; Neden mi ? Tabikide Aksoy ailesinden intikam almak için . Gerçekten yanlışlıkla karıştırıldığını mı düşünüyordun ? Tüm bunlar benim planımdı .

Bulut ; Emily !

Sesin geldiği yöne baktığımda tüm ailenin karşımda bir bana bir eski babama baktığını gördüm . Bulut abim bana yaklaşmaya çalıştığında eski babam silahı Bulut abime yönlendirdi .

Hakan ; Bırak şunu .

Gakan abiyi görmemle şok oldum . Hakan abinin burada ne işi vardı .

Mahmut ; Bırak beni piç .

Hakan ; Asla .

Eski babam ve Hakan abi boğuşurken bir anda silah sesi tüm sesleri kesti , Gül hanım çığlık attı. Ve göğsümde derin bir acı hissettim. Ellerimi göğsüme koyduğumda saniyeler içinde ellerim kan oldu . Ben ve etrafımdaki herkes şok olmuş bir şekilde göğsüme bakıyorduk . Tam o anda önümde o belirdi . Hayatımın ışığı . Bana her zamanki gibi sevecen ve neşeli bir sesle seslendi . " Emi ! "

Emily ; Hayatımın ışığı .

Bunu dedikten sonra başım döndü . Ve ondan sonrası ise tamamen Karanlık .