BÖLÜM/23 SORGU

Selamlar bebiklerrr bu bölüm bir süprizim varrr fazla bekletmeden bölümeee

*******

ATİLLA BOZKURT

Ben...ben...ilk kez kendimi bulmuştum...bir kadının o sıcak yargısız bakışlarında...o güzel kelimelerinde kaybolmuştum...

Ama her zaman olduğu gibi hayat banada bunu çok görmüştü...yada suçu hayata atmadan önce babama atmam gerekirdi!

Baba kelimesi bile midemi bulandırmaya yetiyordu artık...Ve bugün yüzleşme vaktiydi...

Benden bütün sevdikşerimi çalan adamın ölüm günü gelip çatmıştı...

O köhne eve girdim...yanımda kardeşten öte adamlar ile beraber...İkiside öyle masum duruyordu ki...

Ama bu beni daha çok celallendirdi! O kadar cinayeti,kalp kırıklığını,şerefsizliği sırtına gurur paltosu olan giyen adamlar şimdi karşımızda melun melun duruyordu!

Fena dayak yemişlerdi..Turan timini bu yüzden seviyordum...haksızlık karşısında medeni olmasada güzel yöntemleri vardı...

Köhne eve girdiğim an ikisininde şok olmuş bakışları üzerimdeydi...

Artık kusmuk kokan birinin bakımına muhtaç adam yoktu karşılarında..

Bütün heyebtim ve öfkemle dikilmiş bakıyordum hayatımı çalanların yaşlı gözlerine...

Ziya bey bir anda ağlamaya başlamışş Dennis ise

"S-sen nasıl y-yürürsün-"

Onu susturarak en gür sesimle cevapladım

"Benim yürümem mi mucize yoksa senin hala nefes alıyor olman mı!"

Korkuyla titrerken babam olcaka o insan müsvettesine döndüm

"Sen....Ziya Bozkurt! Vefakar baba! Herşeye rağmen oğluna kol kanat geren baba! Felçli oğlun nerde! SÖYLE DİYORUM NERDE! HER GÜN KAN KUSTURDUĞUN O OĞLUN! ANNESİNİN KATİLİ OLDUĞUN OĞLUN NERDE!"

Ziya bey korkuyla titrerken gurur lafa girdi

"O Oğlan güçlendi Ziya! Eee eser döner sap döner gün gelir hesap döner!"

Gurua bana göz kırptı dudağım yarımca kıvrılırken Mertin gözünğ adeta kan bürümüştü...aylarca başında beklediği melek için intikam almak istiyordu..

Gurur "Mert amına koy şunların!"

Mert elindeki silahı çıkardı...soğuk namluyu Dennisin tam kaşının arasına dayadı

Ve konuştu "Dennis Kalaşnikov....bu oyun çok uzadı...canımı alsaydın sineye çeker unuturdum...ama sen benim canımı almak yerine canımdan çok sevdiğimi almaya çalıştın!Bunun cezası ağırdır"

Ben ise tabancama davrandım ve kendi babamın kafasına doğrulttum...bir zamanlar beni korkutmak için yaptığı gibi...Bu edeceğim laflar ikisineydi..

"Siz oğullarınızdan ne istediniz ulan! BİZ ÇOCUKTUK! BİZ GENÇTİK! AŞIK OLDUK SEVDİK!GEREKSE ÖLÜMÜ YEĞLEDİK! AMA SİZ DURMADINIZ!",

Aklıma Mermaidimin son hali helince iyiden iyiye delleniyordum! Gurur bir sigara yaktı...o an aklıma geldi...sigara yanıkları...Mermaidin üzerindeki sigara yanıkları!

"Gurur...iki sigarayı yakıp bana ver!"

Gurur ne yapacağımı anladığı için bütün paketi verdi...sigarının bir tanesini yaktım...

Babamın tam kalbinin ortasına doğru götürüp bastırdım...acıyla inlerken

"Bu kalbimi annemle dağladığın için"

Bir tane daha yaktım...ve alnına bastırdım

"Bu kafanın içinde döndürdüğün pislikler için..."

Ve dennise döndüm...bir sigara daha yaktım..onun çekeceği daha ağırdı..

Sigarayı gözüne bastırdım...

"BU MERMAİDİ GÖREMEDİĞİM GÜNLER İÇİN!"

Bir tane daha yaktım...ve onu ikinci gözüne bastırdım..

"bu ise mermadin gözünden akan her yaş için.."

Ve merte baktım...ikimizde nişan aldık ve aynı anda

"Oyun bitti! Babalar elendi!"

Dedik ve tetiğe bastık! Heryer kan içimdeydi...ve ikimizin içindeki öfke soğudu...

Geriye kalan tek şey Mermaidi kollarıma almaktı!

Hızla evden çıktım...arkamdan geldiklerini hissediyordum..Ve onu gördüm...arabanın içindeydi...yanında kızıl saçlı bir kadın oturuyordu...

Ağlıyordu mermaid...içimin titremesine engel olamadım...

Gemzim yanıyordu...kalbim hızlanıyordu..üstünde dimdik durup karşısına dikilmek istediğim bacaklarım zangır zangır titriyordu...

Zayıflamış...göz altları mosmor olmuştu...birçok yara almıştı...ama çok güzeldi...hala bir deniz kızıydı...imkansız ve inci tanesi kadar berrak..

Beni farketti...gözlerimiz buluştu..o kahvenin en güzel tonu gözleri her duyguyu barındırıken arabadan hızlıca çıktı...bana doğru koşuyordu...hayal değildi! Bu sefer gerçekti!

Titreyen elleri ile bana tutundu

"A-atilla....Atillam.."

​​​​Bana Atillam demişti...ölebilirdim!

Ve yapmasını istemediğim bir şey yaptı...benden yalvara yakara af diliyordu...

Onu kollarımda sardım...o güzel yasemin kokusunu içime çektim...yanaklarını okşadım..öptüm..

"Burdasın mermaid...benimlesin!"

"seninleyim kaptan...seninim..."

Gittikçe dudaklarımız yaklaşırken yine o orospu çocuğu araya girdi!

Gurur "YENGEM BE NERELERDESİN KIZ!"

deyip beni kenara çekti ve sarıldılar Elfidada bozuntuya vermeden sarıldı..sonrasında Melek,Mert geldiler..Melek ağlarken

Elfida "Melek....ölmedim lan yine!" Dedi şakayşa karışık

Melek " Valla bende ölmedim! Helal olsun kız bize!"

​​​​​​Hayaller mermaidin dudakları gerçekler gururun çomak sokmaları!

Mermaid bu halimi anlayıp hemen yanımda bitiverdi...

"Geldim :)"

"Gelmediğin hergün öldüm be mermaid"

Bu hislerimin tek tanımı olabilcek cümleydi...aeabaya bindik...onu kollarımdan hiç ayırmadan bütün yol boyunca saçlarının kokusuyla mest oldum...

Gözlerimiz her kavuştuğunda utanarak başını eğiyordu...bu utangaçlıkları beni bitiriyordu...

Arabadan indik...ve hep yapmak istediğim o şeyi yaptım!

Elfidayı arabadan indiği gibi kucağıma aldım o ufak bir çığlık atarken onu kendime iyice çektim

"Nasılmış hanımefendi? Birinim seni kucakta taşıması?"

"ATİLLA İNDİR BENİ YÜKSEKLİK KORKUM VAR BENİM!"

​​​​​​Alt tarafı kucağımdaydı

​​​​​​"Abartma mermaid-"

"Ne abartma! 196 herifsin 2 metre yukardayım şuan!"

Güldüm...ama onu indirmeden eve taşıdım...artık zulüm acı keder bitmişti...sadece Mermaid ve Kaptan vardı...

Biz sanırım başarabilmiştik..veya çok az kalmıştı......

********

EVETTTT biraz kısa olmuş olabilir...2 bölüm sonra finallll ve Atilla bu final bölümlerinde anlatıcı olacakkkk

Sizleri çok seviyorum...öptümmmmmm