31.BÖLÜM.

3

2

1

GOO

"Mutlu günlerin son bulmasına az kalmıştı, içimde çınlayan sessizlik, yaklaşan fırtınanın habercisiydi. Gülüşlerim artık vedaya hazırlanıyor, kalbim sessizce 'hazır mısın?' diye soruyordu."

Kapıda duran taş gibi adama baktım. Allah veriyor veriyor uzaklara atıyor ama şimdi buraya atmış sanırım. Maşallah.1

"Kimsiniz?" Diye sordum. 'Kimsin birader?' Diye sorasım vardı ama ayıp olmasın diye şey etmedim.

"Boran ben." Dedi. Sağol kanka çok açıklayıcı oldu. Boran demesen ben nasıl anlardım? Zeki şey seni.

"Boran da Boran kim reis?" Diye sordum şüpheyle. Sen hayırdır aslanım?

"Sen Asi misin?" Diye sordu. Evet diyeceğim,çünkü neden olmasın?

"Evet." Dedim. Oda güldü. Salak galiba.

"Kuzenimsin o zaman." Dedi. Hangi amcamın veledisin lan? Gayrimeşru falan mısın?!

Kurma kafanda salak,sor adama.

Doğru.

"Hangi amcamın oğlusun?" Diye sordum.

"Burak." Dedi sadece. Başımla onaylayıp içeri aldım. Yalan söylemişse de Allah onu benim gazabımdan korusundu. Bananeydi yani.

İkimiz beraber içeri geçince herkesin bakışları bize döndü. Ne bakıyonuz? Ayran var simit var.

"Hoşgeldin oğlum." Dedi annem ayağındaki kalkıp ona sarılırken.

"Hoşbuldum yengem.) Dedi oda. Ben niye anlatıyorum bunların selamlaşmasını aq? İşsiz miyim ben amına koyayım?!

Neyse işte agalar.

Hepsi selamlaştı falan,sonra bu Boran Abe bizim abi tayfası ile de tek tek selamlaştı. Yarım saat sürdü herhalde,10. Dakikadan itibaren saymayı bıraktım çünkü ben.

Neyse.

♧♧♧♧

Herkes odalarına dağılmıştı uyumak için,yarın sabah erkenden kalkıp Trabzona gidecektik. Anne tarafı ile tanışmak için. Sonunda gözümüz başka şehir görecek!4

Odama geldiğimde banyoya geçip lensimi çıkardım ve damlayı sıktım. Gözüm rahatladı sanki,ama görse daha iyi olacak sanki neyse.

Tek gözle dünyaya bakmak da bir tuhaf aq. Neyseeee.1

Banyodan çıkıp giyinme odasına girip pijamalarımı giydim ve yatağıma girdim. Oh be,dünya varmış.

Gözlerimi kapatarak kendimi uykunun derin sularına bıraktım.

Kollarına bıraktım denmiyor muydu?

Deniliyordu,ancak ben herkes gibi değilim. Çatlağım. O yüzden derin sularına falan bırakıyorum.

Neyse lan yeter,uyuyorum ben. Sabah görüşürüz.

bb.

♡♤♡♤♡♤

"Sen uyandır. Bana kızabilir." Dedi bir varlık.

Ulan, her sabah her sabah şu lanet odamda toplanıp ne halt ediyordunuz? Oda değil de yol geçen hanı. Gelen giriyor giden giriyor. Özel alana saygı da yok ki babasını satayım!

"Banane amına koyayım,sabah sabah neden Asi'nin gazabına uğrayayım ben? Deli miyim?" Dedi bir diğeri. Ulan çıkın gidin be.

"Çıkmak için 3 saniyeniz var,yoksa katliam çıkarırım." Dedim üstümdeki pikeyi daha da çok üstüme çekerken.

Çıkın da bir rahat uyuyayım aq. Ne zaman istersem uyanırım.

"Gerizekalı veletler,kızı uyandırın diye gönderdim mal gibi dikiliyorsunuz odanın ortasında. Çıkın lan!" Lodosum gelmiş...

Hemen ardından yatağın sağ tarafına bir ağırlık çöktü,gamzelim ne halt ediyorsun canım?

"Güzel kızım,uyan hadi. Trabzona gitmek için erkenden yola çıkacağız,istersen arabada uyursun." Dedi.

"Abi git başımdan. Uykum daha önemli." Dedim. Aha,abi dedim. Bu şimdi transa falan da girmiştir. Ama yanlışlıkla oldu lan,valla.1

"Sen abi mi dedin?" Diye sordu şaşkın çıkan sesi ile.

"Yok dede dedim." Dedim dalga geçerek. Ya sabır!

Gülerek kucağına aldı beni aniden. Oğlum aniden hareketler etmeyin lan.

"Abin kurban olsun sana." Dedi saçlarımı öperek. Geliyor gidiyor saçlarımı öpüyor. Arada şamar oğlanına döndüm aq.

Banyoya bıraktı ve geri çıktı. Neyse.

Yüzümü yıkadım ve damlamı sıkarak lensimi taktım. Saçlarımı taradım ve lacivert bir eşofman takımı giydim. Eşofmanlar aşktır!2

İnsanların düşünceleri umurumda değildi,düğüne bile böyle gitme potansiyelim vardır. Aşığım hocam!1

Küçük bir valize bir kaç parça kıyafet koydum,idare ederdi beni. Ön cebine ise diğer gerekli malzemeleri koydum. Sırt çantama da şarjımı,kulaklığımı,kimliğimi,iki tane kitap koydum. Ben tamamım birader. İkisini alarak aşağı indim,herkes hazırdı. Güney ve kartal abim yoktu.

"Günaydın ey ahali!" Dedim yanlarına giderek.

Hepsi koro şeklinde günaydın dediğinde göz devirdim. Tek tek söyleyin aq. Neyse.

5 dakikanın ardından güney ve kartal abem de gelince arabalara binmiştik. Lodos,kıraç,kartal,kılıç,annem ve babam aynı arabada gidecekti. Çağıl,doğu,kuzey,gece,ben ve güney ise diğer araba ile gidecektik. Arabalar minibüs şeklindeydi. Demir ve mete abi gelip arabay binince demir abi arabayı çalıştırdı. Canım korumalarım be!

"Günaydın abilerim." Dedim onlara hitaben.

"Günaydın Asi." Dedi mete abi.

"Günaydın deli kız." Dedi ardından demir abi. Sağolun abiler.

"Nasılsınız? Hayat nasıl gidiyor?" Diye sordum bu seferde.

"İyiyim sen nasılsın? Hayatta normal devam ediyor,işte nolsun?" Dedi demir abi. Güldüm bu haline.

"Bende iyi abi,daima iyi ol." Dedim tebessümle. Mete abi de iyi olduğunu söylemişti.

Doğu saçımı çekerek beni yanına çekti. Hayda!

"Kocam beni aldatıyor!" Dedi dehşetle. Sıyrık abim. Aslında bana ilk iyi davranan oydu. En çok o hak ediyordu. Sanırım. Kuzey ile aramız pek iyi olmasa da kötü de değildi. Normaldik. Çağılı gördüğüm yerde 'seni öldürmem için lütfen bir sebep ver' Adlı bakışlarımı atıyordum. Bana göre öyleydi.

"Karım! Ne alaka kız?" Dedim ona dönerek. Kahkaha attı bu halime.

"Kocam beni aldatmıyorsun değil mi?" Diye sordu komik bir yüz ifadesiyle. Salak ya.

"Yok karım. Neden öyle bir şerefsizlik yapayım? İlk ve son aşkım!" Dedim bende onun küçük oyununa devam ederek. Gülerek beni kendine çekti ve saçlarımı öptü.

"İlerde çocuklarımız ikiz olsun Kocam!" Dedi gülerek. Bende güldüm. Geceye kaydı gözlerim,buraya bakıyordu. Bize. Kıskançlıkla? Aynen ondan. Hain ikiz.

Ardından dudaklarını aralayıp alayla konuşarak benim kalbimi tuzla buz edecek o cümleyi kurdu.

"Abi Asi'nin çocuğu olmuyor unuttun mu? O düşünceyi unut. O anne olamaz,öyle bir şansı yok. Olmayacak." Dedi alayla.5

Seni Allah affettsin Gece.2

Bu gerçek bir kez daha yüzüme bir tokat misali çarptı. Bunu yapan ikizim,diğer parçamdı.

"Gece kapa çeneni!" Dedi kuzey sinirle.

"İnanmıyorum sana. Kes sesini!" Dedi çağıl.

"Gece,asi seni affedene kadar gözüme görünme kardeşim." Dedi doğu sakince. Ama başımın dayalı olduğu göğsünde kalp atışlarının nasıl hızlandığını duyabiliyordum.

Doğuya dönerek,

"Sorun değil abi. Bu bir gerçek ve gerçekler daima acıtır. Alışmam gerek buna." Dedim kısık sesle. Bana sıkıca sarıldı ve öptü. Bende ona iyice sokularak gözlerimi kapattım. Uyumak istedim.

"İlgileri üstüne çektiğin için mutlu musun?" Diye sordu Gece aniden. Ben bir şey yapmadım aq.

"Ne diyorsun kızım sen?!" Diye sordum sert bir sesle. Doğunun göğsünden kalkarak.

"Herkes yavaş yavaş beni unutuyor. Sana daha çok ilgi veriyorlar. Sevmiyorlar artık beni." Dedi gözleri dolarken,artı olarak öfkeyle bana bakarken.2

"Birincisi kimsenin seni unttuğu yok. İkincisi bana daha çok ilgi verdikleri de yok. Üçüncüsü de seni hala çok seviyorlar,hatta benden daha çok seviyorlar. O aptal düşüncelerini aklından çıkar,kafanı çalıştır!" Dedim bastıra bastıra. Sinirlerimi bozdu amına.

Milletin ikizi bir haftanın ardından alışır sever,benim ki aylar olmasına rağmen hala sevemedi aq. Çokta olmayan sikimde!

Gerizekalı.

Başımı tekrar doğu abimin göğsüne koydum ve uyumaya çalıştım.

♟️♟️♟️2

İLAHİ BAKIŞ AÇISI.

Aybars giden ailenin ardından Akifi aramış ve trabzona doğru yola çıktıklarını söylemişti. Haberi duyan akif keyifle gülmüştü. Planlarını devreye sokma zamanıydı.

Bu aileyi kökten bitirmek istiyordu. Akif kötüydü. O en kötüydü. Kinliydi. Sinirliydi. Öfkeliydi.1

Baybarsa bütün ailesinin ölümünü izletecekti,kendine söz vermişti.

Ama bilmiyordu ki bütün planları yarıdayken mahvolacaktı. Kaybeden o olacaktı.1

Şeref ve aybars ile beraber çıktı yola Akif.

Aybarsın amacı Akife yardım etmek değildi. Aybarsın asıl amacı Asiye ulaşmaktı,ilk gördüğü andan beri seviyordu. Hayır,sevmiyordu. O takıntı haline getirmişti asiyi. O aptal korumalarla dahi samimi olduğunu görünce çıldırıyordu aybars.1

Aybars o aptallardan önce vardı,neden onunla da samimi olmuyordu? Lanet olsundu!

Aybars Akif ile oraya gidince ikisi planlarını devreye sokacaktı,Akif aybars ona çalışıyor sanıyordu. Bir nevi öyleydi ancak aybars kendi planları için yapıyordu bunu.

Kartlar tekrar dağıtılmıştı.

Asi; ya kaybedecek ya da kazanacaktı.

Bazı savaşlar kazanmak için değil,kim olduğunu hatırlamak için verilir. Kaybetmek,bazen en büyük zaferindi.

Asi Kayla baydemir;

Zafer onların olabilir...ama ben cehennemi kendim yarattım. Ve orda tanrı yok. Sadece ben ve öfkem var.

♟️♟️♟️2

Selam çıtırlar nasılsınız?

Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

Şimdi abi-kardeş vakit geçirmiyorlar çünkü finalden sonra her biri ile ayrı ayrı özel bölüm gelecek. Oraya saklıyorum. Ve kitabın en sonunda bütün karakterlerin tanıtımını yapacağım.

Haydi görüşürüz.

Kitaplarım için açtığım hesap,takip eder misiniz?1

İlerki bölümler ile ilgili alıntılar paylaşacağım.1