27.Bölüm : Kuzeyden Haberler

Görsel : Reto Ortiz

Görsel : Tiana Cardenas

Herkese iyi okumalar 💙

Merdivenlerden aşağı indikten sonra Luceria Marina’ya sağ taraftaki büyük meşe kapıya kadar eşlik etti ve kapının önünde yüzünde destekleyici bir gülümseme ile Marina’yı cesaretlendirdi.

“Endişelenmeni gerektirecek bir şey yok. Reto rasyonel ve mantıklı biridir. Tiana ise başta sert görünebilir ama merhametlidir.”

Marina Arvilla ve kardeşini düşündü. Onlara pekte merhametli davrandıkları söylenemezdi.

“Merak etme halledebilirim.”

Luceria hınzırca gülümsedi.

“Ondan kuşkum yok.”

Luceria arkasını dönüp merdivenlere ilerlemeden önce ekledi.

“Çıktığında burada olmazsam yine üst kattaki odaya dönersin.”

“Tamam.”

Luceria gözden kaybolurken Marina derin bir nefes alarak kapıyı çaldı. O kadar uzun zamandır evden uzaktaydı ki belki de artık en son endişelenmesi gereken şey iki alfa ile aynı odada olmak zorunda kalmasıydı.

İçeriden otoriter ve güçlü bir kadın sesi duyuldu.

“Gir.”

Marina kapıyı kuvvetli bir şekilde iterek açtı. Yuvarlak oda geniş ve ferahtı. Tavana kadar uzanan tahtadan süslemeler ve destek kirişleri odaya ayrı bir hava katmıştı. Duvarlar açık maviye boyanmış odanın ortasına ise yine sadece yuvarlak tahtadan bir masa konmuştu. Reto ve Tiana’da bu masanın başında önlerinde bir sürü harita ile ciddi ve çatık kaşlar ile duruyordu.

Marina odaya ilk adımını atarken ikisini de inceleme fırsatı buldu. Tiana uzun, ince, zayıf ama kaslı bir kadındı. Simsiyah ince telli uzun saçları açık bırakılmış hoş çehresini çevrelemişti. Çıkık elmacık kemikleri, buz mavisi ciddi ve otoriter bakışları vardı. Soluk beyaz teninde ne Arcelio’nun ne de Maryi’nin esmer teninden eser yoktu.

Marina Reto’yu ise Tino’ya çok benzetti. Aynı boy, aynı duruş, aynı gözler ama Reto Tino’ya göre daha ciddi ve ağırbaşlıydı. Duruşunda bile bir alfada olması gereken her şey vardı.

Marina sessiz adımlar ile içeriye girerken Reto haritalardan kafasını kaldırıp üstün körü bir bakışla Tiana ise birkaç saniye önemsemez gözler ile Marina’ya baktı ve Reto’yla olan konuşmasına geri döndü.

“Kuzeydeki casusların hepsinden birden aniden haber alamaz oluşumuz normal değil Reto. Malkina sürüsüne orada neler olduğuna dair haber yolladım. En kısa sürüde haber yollayacaklarını umuyorum.”

Tiana’nın güçlü duruşunun ardında endişenin kol gezdiği görülüyordu. Yaşının getirdiği kaz ayakları ortaya çıkmış, dudakları ince bir çizgi halini almıştı.

Reto eliyle haritadaki bir noktayı işaret etti, onun da yüzü ciddi ve karamsardı.

“Birkaç hafta önce Olhik sürüsüne bir mesaj gönderdim ama hala cevap gelmedi, umalım ki Malkina’lar cevap versin.”

Tiana bir süre düşünceli gözler ile haritaya baktı. Marina sessizlik içinde çekingen bir edayla olduğu yerde kalmıştı.

Tiana dalgın ve düşünceli bir şekilde konuştu. Kırışıklıkları iyice artmıştı.

“Casuslarımızdan haber alamıyoruz, müttefiklerimiz cevap vermiyor. Umalım ki bunun altından kötü bir şey çıkmasın.”

Haritadan başını kaldırdı ve insanın ruhunu okuyan mavi bakışlarını Marina’ya çevirdi. Reto hala gergin bir huzursuzlukla haritayı inceliyordu.

“Marina öyle değil mi ?”

Marina usulca kafa salladı.

Tiana masanın etrafını dolaşarak Marina’nın karşısına geçti. Boyu uzundu ve bunu insanlara üstten bakmak için iyi kullanıyordu. Bakışları mesafeli ama ilgiliydi.

“Bu kadar geç tanıştığımız için özür dilerim. Normalde kaba bir ev sahibi değilimdir ama sen de farkındasındır ki buraya gelişin normal koşullarda gelişmedi.”

“Evet, beni zorla alıkoydunuz.” Marina kelimler ağzından çıkar çıkmaz derince yutkundu. Normalde asla bir alfa karşısında böyle sözler edecek biri değildi. Acaba yolda kendini fazla mı cesaretlendirmişti ?

Tiana’nın mesafeli yüzündeki azıcık hoşgörü de yok oldu ama hala kibar ve ilgiliydi. Hatasını kabul etti.

“Haklısın, seni buraya uzun bir yolculuğu baygın bir şekilde geçirmene sebep olacak şekilde zorla getirdim ama bir alfa olarak önceliğim her zaman sürümdür. Sürümü düşündüğüm için kimseden af da dilemem.”

Marina kibar ama üstten bakışlar karşısında gerildi ama neyse ki Reto tüm Ortiz'lerde olan rahat ama yine de mesafeli tavrı ile Tiana’nın yanına gelerek ortamı yumuşattı.

“Burada bir özür dilenmesi gerekiyorsa bunu sürüm ve kardeşim adına ben üstlenmeliyim. Tino seni zorla peşinden sürüklediği için özür dilerim. Bundan dolayı bir ceza alacak.”

Marina panikle kafasını iki yana salladı. O konuşurken Tiana’da Reto’da dikkatle onu inceliyordu.

“Hayır, hayır ! Kesinlikle böyle bir şeye gerek yok. Asıl ben özür dilerim, buradan kaçmasaydım Tino asla korsanlarla karşı karşıya gelmek zorunda kalmazdı. O bir cezayı hak etmiyor. Ayrıca ormanda sizin sürünüzle karşılaşmam benim için bir şans sayılır.”

Reto mütevazilikle hafifçe başını eğdi.

Tiana dikkatli gözler ile Marina’yı süzdü.

“Ona değer veriyorsun. Bu şaşırtıcı.”

Marina gergince mırıldandı.

“Şaşırtıcı olan nedir ?”

Tiana’nın buz mavisi gözleri ilgiyle parladı ama cevap vermeyerek konuyu değiştirdi.

“Senin de bildiğin üzere yarından sonraki gün yola çıkılacak şekilde hazırlık yapılıyor, bu sürede evimde misafir olman beni onore eder. Ayrıca yarın festivalimiz var, katılmak istersen kapılarımız sonuna kadar açık. Yerleşkede hiçbir güvenlik kaygısı yaşamadan gezebilirsin.”

Marina resmi bir şekilde tebessüm etti.

“Evinizi bana açtığınız için teşekkür ederim. Festivalde bulunmak çok isterim.”

Tiana sessizce başıyla onayladı.

“Döngüye gelen denizkızları büyük bir gizlilik içinde olur sanıyordum. Nasıl oldu da sen arkada kaldın ?”

Marina bu soruyu beklemiyordu. Kalbinin atışları hızlandı.

“Ben... Şöyle oldu...” Aklında söyleyecek hiçbir şey yoktu.

Tiana ve Reto pür dikkat onu izlerken kurtarıcısı kapıyı iki kez tıklatarak içeri girdi.

Arcelio saygıyla hafifçe öne eğilerek önce Tiana’ya ve sonrada Reto’ya selam verdi ve sessiz, uzun adımlar ile Marina’nın yanına geldi.

“Kuzeyden bir haber var mı ? Durumlar nasıl ?”

Tiana’nın ince kaşları otorite ve güçle havalandı. Sesi oğluna karşı daha da sertti.

“Öğrenmen gereken bir şey olursa konseyle beraber öğrenirsin. Sana oğlum olduğun için ne zamandan beri iltimas geçtiğimi düşünüyorsun ?”

Arcelio sessizce başını önüne eğdi ve Reto korumacı bir tavra sahip şekilde Arcelio'yu korumaya çalıştı.

“Buraya haberi öğrenmeye gelmedin değil mi ? Seni Tino mu yolladı ?”

Arcelio arkadaşını satmayarak olumsuz anlamda kafa salladı.

“Kimsenin isteği ile buraya gelmedim.”

Reto samimi bir şekilde güldü.

“Buna inanmamızı mi bekliyorsun Arcelio ? Kardeşimle sen ayrılmaz ikilisiniz.”

Tiana’nın sert bakışları biraz yumuşamıştı.

“Madem Tino Marina için bu kadar endişeleniyor biz de bırakalım da biraz dinlenmek için odasına çıksın, ne dersin Reto ?”

Reto olur anlamında kafa salladı.

“Marina’ya odasına kadar eşlik eder misin Arcelio ?”

Arcelio Marina’ya tebessüm etti.

“Tabi, seve seve eşlik ederim ama öncesinde size söylemek istediğim bir şey daha var.” Arcelio duraksadı ve tüm centilmenliğinin altında doğru sözleri bulmaya çalıştı. “Buradaki konuşmanız bitince Maryi’yi ziyaret etseniz iyi olur gibi geliyor, festivalden dolayı biraz gergin belki annesinin desteğini alırsa daha iyi olur.”

Tiana’nın kendinden emin duruşu değişmedi.

“Kız kardeşin destekten çok bugünkü sorumsuzluğu ile bir cezayı hak etti, bunu sen de biliyorsun Arcelio.”

“Konseyi hep dinliyor, ilk kez yaptığı bir şey değildi.”

Tiana’nın kaşları sessiz bir öfke ile kalktı.

“Konseye olan ilgisini biliyorum, ama yabancı birini...” Bakışları Marina’yı buldu. “...getirmemesi gerektiğini bilmesi gerekiyordu.”

“Anne... Lütfen...”

Reto tekrardan gerilen ortamı yumuşatmak için müdahale etti. Bunu Tino’nun yaptığı gibi şakaya vurarak değil daha ölçülü ve aklı başında yapıyordu.

“Sen Maryi’ye bir ceza vermeyi düşünüyorsan benim de Spiro’yu cezalandırmam gerekir Tiana. İstersen bu meseleyi konuşmayı festivalden sonraya erteleyelim. Hem Maryi zaten olması gerekenden fazla gergindir, Arcelio’nun dediği gibi belki bir yanına uğrasan fena olmaz.”

Tiana’nın dik duruşu güçlü bir nefes ile biraz sarsıldı.

“Tamam, bu konuyu konuşmayı erteleyelim ama yaptığının bir sonucu mutlaka olacak.”

Arcelio yüzüne yayılan rahatlama ile Marina’ya döndü.

“Gidelim mi ?”

Marina hevesle başını sallamamak için kendini zor tuttu. Tiana gibi dikkatli ve güçlü bir kadının yanında yalanlarının ortaya çıkabilecek olması onu germişti.

“Olur.” Tiana ve Reto’ya döndü. “Sizinle tanışmaktan onur duydum.”

Tiana hafif bir kafa selamı ile tekrardan haritaların başına geçecekken Reto söz aldı.

“Belki de Marina’ya odasına kadar ben eşlik etmeliyim. Siz de Maryi uyumadan önce onunla konuşursunuz.”

Reto kimseye söz hakkı tanımadan kibarca Marina’yı kapıya doğru yönlendirdi ve hızlı adımlar ile odayı terk ettiler.

Marina odasına Arcelio ile çıkmayı tercih ederdi, hatta artık Arcelio’yu tanıdığını bile söylese yeriydi. Arvilla’nın evine giderlerken kaç gün beraber vakit geçirmişlerdi.

Sessizlik içinde Marina önde Reto arkada merdivenleri çıkıp da odanın önüne geldiklerinde Marina kapının önünde yarım yamalak gülümsedi.

“Getirdiğiniz için teşekkür ederim.”

Ama belli ki Reto bu kadar kolay gitmeyecekti.

“Seninle odada birkaç dakika konuşabilir miyiz ?”

Marina hızlanan kalp atışı ile olumlu anlamda salladı ve gerginlikle kapıyı açarak içeri girdi. Oda bıraktığı gibiydi.

Reto arkasından kapıyı kapattı ve Marina’nın yöneldiği cam kenarındaki sandalyelere gitti. Karşılıklı oturdular.

Marina kendini gergin hissediyordu ama bir yandan da biliyordu ki Reto Tiana kadar otoriter ya da korkutucu değildi.

Reto karşısında korkuyla duran kızı rahatlatmak için gülümsedi ve hemen sadede gelmeyi tercih etti.

“Seninle konuşmak istediğim mesele Tino hakkında. Sana değer verdiğinin farkındasındır.”

Marina ne diyeceğini bilemez şekilde kafa salladı. Reto rahat ama yine de belki alfa olmasından dolayı güçlü duruyordu.

“Açık konuşacağım Marina, kardeşim sevdiği kişilere karşı aşırı bağlıdır. Sen de burada kalmak istemediğini aşırı derecede belli ettiğine göre lütfen ona boş yere ümit verme.”

Marina derince yutkundu. Bunu kendisi de düşünmüştü, hatta bugün Luceria tarafından bile uyarılmıştı.

“Amacım öyle bir şey yapmak değil.”

“Senin ne düşündüğünü bilmiyorum ama aklından Tino’yu da peşinden sürükleyerek buradan ayrılmak varsa buna izin vermeyeceğimi bil. Kardeşim benim bu hayattaki en kıymetli varlığımdır, ona sürüde yanımda ihtiyacım var.”

Arvilla’da buna benzer bir şey söylemişti.

“Asla böyle bir şey düşünmedim. Tino’nun size ne kadar bağlı olduğu belli oluyor, ona zaten asla benimle gel demem.”

Reto gitmek için ayağa kalktı.

“Sana inanmak istiyorum. Unutma bir kurdun yeri her zaman sürüsüdür.”

Reto kapıya doğru ilerledi ve son bir şey söylemek için arkasını döndü.

“Marina, o zaman söylediklerinin arkasında durarak kardeşimden uzak dur.” Marina’nın gözlerine yansıyan üzgün bakışlar ile daha sevecen bir tonda ekledi. “Bu ikiniz için de daha iyi olur.”

Reto kapıdan çıkarken Marina’nın gözünden tek bir damla yaş düştü. Herkes Tino'yu inciterek terk edeceğini söylüyordu ama Marina asıl terk edilenin kendisi olduğunu düşünüyordu. O yanında tutunacağı hiç kimsesi olmayarak bir bilinmeze doğru giderken Tino'yu burada koca bir aile ve arkadaşlarla bırakacaktı.

Kalbinde derin bir acı ile ayağa kalktı. Hayatında ilk defa biri onu anlıyor, kalbinin bu kadar hızlı atmasına sebep oluyordu.

Tino Ortiz şu kısacık sürede Marina’nın kalbinde güçlü bir yer edinmeyi başarmıştı. Marina bu güçlü duyguları bir daha kimseye karşı hissetmeyeceğinden emindi. Bir daha kimse ona Tino gibi bakamayacak ve ta ruhunun içini göremeyecekti.

Bacakları okyanusa dönmek ve asıl formuna kavuşmak için sızladı. Okyanus çok uzaktaydı. Marina üstündeki çamur içindeki kıyafetlerden kurtuldu ve kendini çoktan soğumuş küvetteki suya bıraktı. Ruhuna az da olsa bir ferahlama yayılırken yarın festivalde Tino’dan uzak durması gerektiğini biliyordu. Ondan uzak durmazsa yine tüm kararlarını çiğneyecek ve en çokta kendi ruhunu cezalandıracaktı.

Gözlerini kaparken okyanusa da Tino'suz gitmesi gerektiğini düşündü. Uzun bir yolda Tino ona eşlik ederse ondan ayrılmak istemezdi.