KUZGUN

Karanlığın hapsettiği sokakta var olan insanlar ruhlarını teslim etmek adına ipe dizilmişti. Kimse birbirini görmüyordu. Kendilerini kurtaracak birine ihtiyaçları vardı, biliyorlardı. Ellerini açarak Tanrı 'ya dua etmek istediler ama açacak bir elleri yoktu, var olanlarınki ise bağlıydı.

Genç kız koşar adımlarla girdiği bu sokakta kayboldu. Birinin onu bulmasına ihtiyacı vardı. Ama o birinden yardım dilenmeyi sevmezdi. Gözlerini gökyüzüne çevirdi. Küçük yağmur damlaları tane tane yüzüne dokunmaya başladığında avuç içlerini açarak yağmuru avcuna hapsetti. Soğuğu hissetti. Usulca gözlerini yumduğunda bir ses yankılandı sokakta.

Kimsesiz kaldığını düşündüğü o sokakta bir ses vardı.

Biri vardı.

Onu anlayacak biri vardı.

Gözlerini hızla açtığında karşısında hiç beklemediği bir şey duruyordu.

Bir Kuzgun..

İri siyah gözleri ve gagasıyla öylece kendine baktığını fark etti. Sesi yoktu, bakışları vardı. Soğuk bakıyordu Kuzgun 'un gözleri ama bir o kadar da duygu yüklü. Genç kız sertçe yutkunduğunda Kuzgun 'un sessizliğinden ürkmeye başladığını hissetti. Bana bir zarar verir mi düşüncesiyle boğuştuğu sırada, bir ses daha duyuldu.

Bu ses bir adım sesiydi.

Gözlerini yukarı doğru kaldırdığında ona uzatılan iri ve kemikli bir el gördü. Genç bir adam ona elini uzatıyordu. Genç kız geri çekilmek istercesine hareketlendiğinde gözlerine dokunan küçük ayrıntıyla bunu yapmaktan vazgeçerek genç adamın yüzüne bakmaya çalıştı. Ama yüzünü görmek mümkün değildi. Görebildiği şeyler sınırlıydı. Üzerindeki kıyafeti dikkatle incelediğinde onun bir asker olduğunu anlaması uzun sürmedi. Gözleri Kuzgun 'un ki gibi soğuk bakıyordu, genç adamın. Yağmur şiddetini artırdığında avcunun içine dolan damlalar ellerinden kaymaya başladı. Onan uzanan elin sahibi avcuna dolan yağmuru önemsemeden kendisine uzatmaya devam ediyordu. Genç kız artık o ele ulaşmak istiyordu.

Tek umudu o askerdi.

Sokaktaki karanlıktan daha siyah olan bu adama elini uzattığında ikisini elektrik çarpmış gibi irkildi.

Genç kızın o an hissettiği kimsesizlik son buldu.

Bir ses daha duyuldu karanlığa hapsolmuş, sokak lambaları olmayan sokakta. Genç kızın bu sefer kadrajına giren altı kişi daha vardı. Hepsinin üzerinde aynı kıyafet vardı. Onlar askerdi. Elini sıkıca tutan adam onu ayağa kaldırdığında bütün sokağı hakimiyeti altına alan karanlık yok oldu.

Işık ilk defa bu kadar hakimdi belki de o sokağa.

Karanlığın içine hapsolan genç kız, elini tuttuğu adama baktı.

Artık ışık ondaydı.

Çünkü o Kuzgunların arasındaydı.

Pazartesi

Ağaçların yaprak döktüğü, bulutların yağmur bıraktığı mevsimin Kuzgun 'u anımsatması dileğiyle...