19.Bölüm:Tartışma

BARIŞ DEMİR

Emre merveyi omzuna atarak gittiğinde önümde duran küçüğüme baktım merve'yi çok seviyordu ve gitmesini istemediğini gayet iyi biliyordum ama onlar akıllanmadan bir araya getiremezdik. Getirdiğimiz an kaçaralardı. Az önce olduğu gibi. Merve de kesinlikle cerenin aklına girerdi.

Onları uzaktan çok fazla izlemiştik ve biz onlara bu kadar yakınken onların bizi tanımamaları sinir bozucuydu. Biz onlara ne kadar yakınsak onlar bize bir o kadar uzaklardı.

Onlarla çok kez karşılaşmamıza rağmen bizi tanımamaları ve hiç görmemiş gibi olmaları. Bizi görmüşlerdi ama hatırlamıyorlardı.

Merve'nin aklı karışmıştı anlam veremiyordu niye bir anda onlarla evlenmek istediğimizi bu yüzdende kötü biriymişiz gibi davranıyordu ve mantıklı hareket etmiyordu. Bu da işimizi zorlaştırıyordu ve onlara baskı yapmak zorunda kalıyorduk sonucunda da bizden daha çok nefret etme reddesine geliyorlardı.

Önümdeki civcivimi omzuma attığımda sesi çıkmamıştı.merve'nin aksine kaçamayacağını biliyordu. Akıllı karım. Cerenle eve girdiğimde Emre ve merve çoktan gitmişlerdi. Yatak odasına götürmeye başladım ben adım attıkça küçüğümün bedeni geriliyordu. Ne yapacağımı merak ediyordu.

CEREN IŞIK

Beni omzunda yatak odasına gelince indirdi ben ona bakarken o da bana bakıyordu ardından konuşmaya başladı

Barış: üstüne rahat bir şeyler giy konuşacağız

Sesi katı ve sertti açıkçası biraz gerilmiştim kafamı salladığımda bana dediği şey aklıma geldi. Hemen konuştum

Ceren: tamam

Sesimi duyduğunda yüzünün gerginliği gidiyor ve yumuşuyordu. Sanki sesim ona huzur veriyordu ve bütün siniri gidiyordu.

Bunu düşünecek vaktim yoktu şuan merve'yi merak ediyordum emre'nin onu nereye götürdüğünü ve ona ne yapacağını merak ediyordum.

O gidince ben de odaya girip üstüme gri bir tişört altıma üstümle aynı olan eşofman giydim ayağıma da gri tavşanlı panduf giyip odadan çıktım ve merdivenlere yöneldim. Aşağıya indiğimde salona doğru adımlayıp içeriye girdim. İçeriye girdiğim an bakışları bana döndü karşısındaki koltuğu gösterdiğinde küçük adımlarla ilerleyip oturdum. Benden önce söze girdi

Barış: neden kaçtın

İndirdiğim başımı kaldırıp ona baktım neden kaçtığımımı soruyordu o. Bilmiyormuydu neden kaçtığımı. Neden bizimle evlendiklerini söylemediler bir anda onların eş'leri olduk bu tuhaf değilde bizim kaçmamızmı tuhaftı.

Ceren:sence

Bana bakıyordu neden böyle tepki verdiğimi anlamaya çalışıyordu büyük ihtimalle.

Barış: ceren bana düzgün cevap ver

Sesi çok sinirliydi Ama sinirini belli etmemek için çok fazla çabaladığı belliydi.

Ceren: nasıl cevap vermemi istiyorsun sen söyle öyle cevaplayayım malum her şeyi size göre ayarladığımız için

Kaşları çatılmıştı söylediklerim hoşuna gitmemişti sanırım. Hah gitmezse gitmesin umrumda dahi değildi. Beni merveye götürene kadar böyleydi. İster alışsın ister alışmasın kendinin bileceği bir şeydi. Merve benim ailemdi kendimi bildim bileli hep yanyanaydık üniversiteye kadar aynı sıralarda okumuştuk. Tam buluştuk derken Barış ve emre bizi ayırmıştılar. Ben düşüncelere dalmışken barışın sakin tutmaya çalıştığı sesi geldi.

Barış:ceren bak seni anlıyorum ama...

Lafını bölerek;

Ceren: sen neyi anlıyorsun ya ha NEYİ MERVE NEREDE DİYORUM CEVAP YOK NASIL DİYORUM CEVAP YOK SİZİN DERDİNİZ NE YA NEEE BİZ BİRBİRİMİZDEN AYRILAMAYIZ SİZ BİLİYORMUSUNUZ SEVMEK NE DEMEK HE BİLİYORMUSUNUZ

Her bağırmam da anlındaki ve boynundaki damarlar daha da belirginleşiyordu. Artık sakin tutamadığı sesi geldi

Barış: küçüğüm seni uyarmıştım bana sesini yükseltme diye

Bütün dediklerimi boş vererek sadece buna mı takılmıştı sesimi yükseltmeme. Sinirle ayağa kalktım ve omuzlarına vurmaya başladım. Bir yandan da bağırıyordum.

Ceren: PARDON YA

Ceren: BAĞIRDIĞIM İÇİN

Ceren: NE OLDU GURURUNA YEDİREMİYORMUSUN HA

Ben bağırdıkça gerilen vücudu ayağa kalktığı gibi beni omzuna atarak ilerlemeye başladığında şoka girdim. Nereye götürüyordu beni bu pislik.