12.Bölüm

Ömer Asaf hemen uyumak istemediği için kitap alıp gelmişti çalışma odasından. Belki Elif Ada da okur diye onun için de aldı.

​​​​​​Odasına gelince kapıyı açarak içeri girdi. Karısı koltukta uyuya kalmıştı. İki büklüm kıvrılmış görünce kıyamadı. Bugün çok yorulmuştu zaten. Saçlarından koklayarak öptükten sonra kucağına alarak yatağa yatırdı karısını.

Pijamalarını giymemişti, böyle rahat etmeyeceğini düşündü ama üzerini değiştiremezdi. Uyandırmakta istemiyordu.

En sonunda rahat etmeyeceğine kanaat getirdi ve uyandırmak için seslendi.

"Ada üzerini değiştirde uyu güzelim." dedi ama karısı uyanmıyordu. Bir kez daha seslendi.

"Yavrum, kalk hadi." Alnından öptü.

Elif Ada ne olduğunu anlamadan gözlerini açtı. Koltukta oturmuş Asaf'ı bekliyordu ama birden bilinci kapanmıştı. Başında kendisine bakan kocasına baktı.

"Asaf, ne oldu bana?" Ömer Asaf neden böyle bir şey sorduğuna anlam veremedi.

"Geldiğimde koltukta uyuya kalmıştın güzelim. Bende yatağa getirdim ama elbiseyle rahat edemezsin diye uyandırdım." Elif Ada Asaf'ın onu kucağına aldığını duyunca utandı. Ama bir yandan uyumadığını düşünüyordu. Çünkü birden bilinci kapanmıştı.

Kocasını başıyla onayladıktan sonra yataktan kalktı. Kıyafet aldıktan sonra banyoya giderek pijamalarını giydi.

Asaf yatakta oturmuş bekliyordu. Banyodan çıkan karısıyla ona bakakaldı. Her haliyle nasıl bu kadar güzel olabiliyordu. Basit bir pembe pijama giymişti oysa ki.

İnsan sevince sevdiği her haliyle güzel oluyordu demek ki.

​​​​​​Ömer Asaf ayaklarının onu karısının yanına götürmesine müsaade etti. Elif Ada ona garip bakan ve yanına gelen adama anlam veremedi.

Bir adım önünde duran kocasına ne oldu der gibi bakıyordu. Ömer Asaf hiçbir şey söylemeden Elif Ada'nın elinden tutarak etrafında döndürdü. Ada neden bunu yaptığını anlamasa da gülümseyerek baktı Asaf'a.

Ömer Asaf eşini döndürdükten sonra belinden tutarak yaklaştı. Ada'nın ellerini tutarak boynuna yerleştirdi. Ellerini tekrar beline koyarak karısını kendine çekti. Dans pozisyonu almışlardı.

Elif Ada Ömer Asaf'ın gözlerine baktı. Titrek çıkan sesiyle konuştu.

"A-asaf ne yapıyorsun?" Elif Ada hem gözlerini kaçırmak istiyor hem de ayrılamıyordu kocasının kahvelerinden.

"Dans ediyoruz güzelim." dedi boğuk çıkan sesiyle. Elif Ada resmen onu büyülüyordu, ona karşı koyamamazlığının, her haliyle dünyanın en güzel kadını olmasının, ona bakarken içinin gitmesinin başka açıklaması olamazdı.

Elif Ada bu isteğini geri çevirmedi ama bir eksik vardı.

"Peki ya şarkı? Şarkı olmadan mı dans edeceğiz?" diye sordu kısık sesiyle. Utandığı için yüzü kızarmıştı, kelimeler ise zor çıkmıştı ağzından. Kocasına çekiliyordu. Aralarında inkar edilemez bir çekim vardı. Genç kız da bunun farkındaydı ve karşı gelmiyordu bu çekime. Aksine hoşuna gidiyordu hiç tatmadığı bu hisler.

Ömer Asaf Ada'nın dediğiyle gülümsedi. Haklıydı karısı şarkısız dans mı olurdu.

Ve Elif Ada'yı şaşırtacak o şeyi yaptı. Şu an durumu hiç iyi değildi ama karısını kırmadı.

"Değdi saçlarıma bahar küleği...

Nazende sevdiğim yadıma düştü...

Her erin bahtına bir güzel düşer...

Sende tek benim yadıma düştün...

Nazende sevdiğim yadıma düştün..."

Güzel sesiyle karısının gözlerine bakarak şarkıyı mırıldandı. İçi gider gibi bakıyordu âşık olduğu orman yeşili gözlere. Elif Ada gözlerini kaçırmadan karşılık veriyordu eşine. Boynundaki elini omzuna indirerek oraya tutundu, diğer eli ise boynundaydı hâlâ.

"Asaf," dedi mest olmuş sesiyle. Tam şu an ona aşkla bakan adama karşı aynı şeyleri hissettiğini anladı. Belki de âşık olduğu anlardan biriydi.

Ömer Asaf şarkıyı söylemeye devam ediyor bir yandan da dans ediyorlardı. Ömer Asaf söylemeye ara verdiğinde "Pijamayla dans ettirdin bana. Birde kendine bak." Elif Ada üzerindeki takım elbiseyi işaret etti. O üzerini değiştirmemiş ve çok şıktı. Kendisi ise pijamaylaydı.

Ömer Asaf karısının sitemine güldü. Ne kadar güzel olduğunun farkında değildi.

"Ne kadar güzel olduğunu gözlerimde görmüyor musun? Her halinle beni kendine bir kez daha aşık ettiğini, sen kaderime yazılmış en güzel detaysın benim için. Öyle gözlerimi kısarak bakmama da gerek yok üstelik. Hayatımın tamamısın." Alnını sevdiğinin alnına yasladı. Birbirlerinde soluklandılar.

"Ben," konuşmak isteyen karısını susturmak istedi Ömer Asaf, açıklama yapmak zorunda değildi. Sadece içinden gelenleri söylüyordu.

"Ben ne hissettiğimi tam olarak bilmiyorum ama sen bana çok iyi geliyorsun Asaf. Sözlerin, hareketlerin, bakışlarında bile görüyorum kendimi. Ben nasıl sevilir bilmiyorum ama görebiliyorum, çok güzel hissettiriyorsun sen. Aşkına senin gibi karşılık veremem belki ama bunun için elimden geleni yaparım." Bir es vererek kocasının gözlerine baktı. Sanki gözlerinin içi gülüyordu.

"İyi ki sen." Kollarını boynuna sararak sıkıca sarıldı. Belindeki eller de aynı şekilde karşılık verdi.

Ömer Asaf başını boynuna gömmüş karısının kokusunu içine çekti. Huzur, mutluluk, güzel duyguların hepsi buradaydı, bu kadının kokusundaydı.

Ayrıldıktan sonra aralarındaki mesafe aynıydı. İkiside bir adım uzaklaşmadı.

"Senden bu sözleri duymak benim için o kadar değerli ki anlatamam güzelim. Lütfen kendini hiçbir şeye zorlama, içinden geldiği gibi davran bana. Benim yaptığım gibi. Ve sonunda biliyorum ki aynen bu şekilde bana aşkını itiraf edeceksin." Asaf son sözleriyle sırıtırken Ada daha fazla kızarmıştı.

"İyi ki sen Ada'm. İyi ki sadece benimsin." Utanan karısını göğsüne çekti ve saçlarından öptü.

Elif Ada geri çekildikten sonra "Bu arada sesin çok güzel yine söylemeni isterim ona göre." dedikten sonra koşarak yatağın içine girip yorganı üzerine çekti. Asaf biraz öyle kadıktan sonra "Emriniz olur hanımefendi, ne zaman isterseniz." diyerek güldü. Elif Ada da kabul etmesine güldü yorganın altından.

Biraz sonra Asaf üzerini değiştirip yanına geldi. Yorganı kaldırarak Ada'nın yanına uzandı. Yorganla tekrar üzerlerini kapattı.

"Hep böyle mutlu gecelerimiz olsun eşim, seni seviyorum." Karısını göğsüne çekerek sarıldı.

Elif Ada kısık sesiyle amin dedi.

Ve yine birlikte yeni güne uyanmak için gözlerini kapattılar.

(...)

Elif Ada sabah namazı için kurdukları alarmın çalmasına gerek kalmadan karnındaki ağrı ile uyandı. Tahmin ettiği şey olmuş olmalıydı. Yataktan kalkarak banyoya gitti. Düşündüğü gibi regl oluyordu. İşlerini hallettikten sonra banyodan çıktı.

Bugün gelin görmeye konağa misafirler gelecekti. Gülizar hanım o yüzden oğlunun ve gelinin konakta kalmasını istemişti. Elif Ada için misafirleri ağırlamak zor olacaktı bu durumda ama dayanması gerekiyordu. Başka gün gelsinler diyemezdi.

Hâlâ uyuyan kocasına baktı. Alarmın çalmasını bekleyecekti. Kendisi uyandıramak istesede çekiniyordu.

Ömer Asaf'ta alarma gerek kalmadan karısının yokluğuyla uyandı. Yine hayal gördüğü yalnız uyandığı sabahlardan biri sandı.

"Ada," yataktan nasıl kalktığını anlamadı. Komodindeki lambayı açtı. Etrafına baktığında karısını koltukta otururken gördü. Hayal değildi değil mi? Yine halüsinasyon görmüyordu. Ama net hatırlıyordu, yaşadıkları hayal olamayacak kadar gerçekti. Karşısında olan kadın da bunu kanıtlıyordu.

Derin bir nefes aldı eliyle yüzünü sıvazladıktan sonra tekrar Ada'ya baktı. Emin olmak için.

Elif Ada neden adını sayıklayarak uyandığını anlamadı Asaf'ın. Hareketlerini sakince izledikten sonra yanına gitti. Ömer Asaf'ın olduğu taraftan boşluğa oturdu.

"İyi misin canım?" diye sordu endişeyle. Diğer yandan da elini tutarak orada olduğunu gösterdi.

Ömer Asaf gülümseyerek başını salladı. Hayal değildi işte burada ve elini tutuyordu.

"Sen erken kalkmışsın bir şey mi oldu?" Elif Ada bu soruya ne cevap vereceğini bilemedi. Nasıl söyleyebilirdi ki kocasına, utanıyordu.

"Evet karnımın ağrısıyla uyandım."

"Neden ağrıyor, iyi misin şimdi?" diye sordu Asaf. Elif Ada yine ne cevap vereceğini bilemedi. Anlasa olmuyordu değil mi illa soracaktı.

"Hastayım o yüzden."

"Nasıl, ne hastasısın? Kalk hastaneye Ada. Neden uyandırmadın beni? Çok mu ağrıyor?" Endişeyle elinden tutup kendiyle birlikte onu da kaldıran kocasının kolundan tutarak durdurdu Elif Ada.

"Hayır öyle değil Asaf." Ömer Asaf anlamıyordu neydi o zaman?

Elif Ada ise anlaması için gözlerinin içine bakıyordu. En sonunda aydınlanan Ömer Asaf Ada'yı yatağa geri oturttu.

"Anladım, neden söylemiyorsun güzelim?" Nasıl söylemesini bekliyordu bu adam? Utanıyordu işte.

Cevap vermeyen karısının çenesinden tutarak başını yukarı kaldırdı.

"Ada biz karı kocayız. Anlıyorum utanıyorsun ama utanma. Utanacak bir şey değil ki. Ne derdin olursa ilk bana söyle olur mu?" Elif Ada başını salladı elinde değildi ki utanıyordu.

Ömer Asaf şefkatle bakıyordu karısına utanınca daha tatlı oluyordu.

"Şimdi nasılsın bir yerin ağrıyor mu?" Şimdilik ağrısı yoktu ama sonradan olacağını biliyordu.

"Ben iyiyim de sen iyi misin Asaf? Birden uyandın bir şey oldu sandım."

"İyiyim güzelim merak etme. Sadece sen yanımda olmayınca yine hayal gördüm sandım."

"Nasıl yani devam mı ediyor halüsinasyonlar?"

"Devam etmiyor aslında. Dediğim gibi seni görmeyince öyle sandım. O yüzden ben uyanmadan yataktan kalkmıyorsun tamam mı?" Ömer Asaf gülerek karısını ondan önce kalkmaması için uyardı.

Elif Ada Asaf'ın tekrar aynı şeyleri yaşamasını istemiyordu.

"Tamam sen uyanmadan kalkmam bundan sonra."

"Anlaştık."

Ömer Asaf yataktan kalktı.

"O zaman sen dinlen güzelim bende namaz kılayım."

"Tamam Allah kabul etsin."

"Amin." Elif Ada'nın alnından öptükten sonra banyoya gitti.

Elif Ada Asaf'ın gidişini izledi. Yine aynı şeyleri yaşamasını istemiyordu. Psikoloji okuyan biri olarak Asaf'ın geçirdiği hastalığı araştıracak ve üniversitesindeki profesörlerden bilgi alacaktı. Kötü bir şey olmasın diye dua etti.

​​​​​Ömer Asaf banyodan çıktıktan sonra karısına baktı. Aynı şekilde duruyordu.

​​​​​​"Güzelim uyu ve dinlen." Elbise dolabından seccadesini çıkarıp serdi Ömer Asaf. Elif Ada'yla kılmaya alışmıştı ama birkaç gün dayanırdı inşaAllah.

Elif Ada Asaf'ın sözünü dinleyerek yatağa uzandı. Namaz kılmaya başlayan kocasını izledi.

​​​​​Namaz kılmak çok yakışıyordu kocasına. Onu izlemek çok güzeldi. Şükretmeyi ihmal etmedi.

Ömer Asaf namazını bitirince duasını etti ve seccadesini kaldırdı. Ada'nın uyumadığını biliyordu. O da yanına uzanarak karısına sarıldı.

(...) 

​​​​​Herkes uyandıktan sonra gelecek olan misafirler için ve kahvaltı hazırlıkları başlamıştı mutfakta.

Elif Ada karnının ağrısıyla uyansa da Asaf'a belli etmemeye çalışarak hazırlanmaya başladı. Ömer Asaf'ta karısı kalkınca uyanmıştı.

​​​​​​İkisi de üzerini değiştirince aşağı indiler. Elif Ada mutfağa yardım etmek için gideceği sırada Asaf durdurdu. Zaten hastaydı birde yardım etmesine izin vermeyecekti karısının. Bugün yeterince yorucu bir gün olacaktı onun için.

Elif Ada ısrar etse de Ömer Asaf engel olmuştu. Sonunda hazır olan kahvaltı ile herkes sofraya oturdu.

Güzel bir kahvaltıdan sonra erkekler şirkete uğurlandı. Kadınlar da misafirler için hazırlık yapmaya başladı. Bir yandan yemekler yapılırken diğer yandan konak temizleniyordu.

​​​​​Ömer Asaf boş olduğu her vakitte Ada'yı arayarak iyi olup olmadığını soruyor, kendini yormaması için uyarıda bulunuyordu.

İşler bitmiş beklenen misafirler öğle ezanından sonra gelmeye başlamıştı.

Elif Ada odaya çıkıp üzerine beyaz bir elbise giymiş uygun bir şal takarak hazırlanmıştı.

​​​​​Gelen misafirler büyük salona buyur edildi. Gülizar Hanım, Gül ve Elif Ada misafirler karşılamış ve başka gelen olmayacağı için konukların yanına gittiler. İkramlar da edilmişti.

Herkesin gözü Elif Ada'nın üzerindeydi. Kimisi ne kadar güzel olduğunu düşünsede kimisi de kıskançlıkla bakıyordu. Şüphesiz bunlar Ömer Ağa'ya kızını vermek isteyen kadınlar ve Ömer'le evlenmek isteyen genç kızlardı.

Herkes aklına gelen soruları sormuştu Elif Ada'ya. Elif Ada samimiyetle yanıtlamış ve altta kalmamıştı. Kendilerini büyük gören kadınlara cevabını mütevazılıkla vermişti.

Gülizar Hanım da gelinini ezmelerine izin vermedi.

​​​​​​Öyle böyle derken misafirler uğurlandı. Elif Ada bazı sözler ve bakışlardan rahatsız olsa da kendini hazırlamıştı bu duruma. O yüzden kafasına takmayacak hayatına bakacaktı.

Zaten birkaç gün sonra İstanbul'a okuluna gidecekti Ömer Asaf'la. Yine kardeşinden ayrılacağı için üzgündü. Ama yanında Ömer Asaf ve Esma olacaktı bu yüzden kendini daha az yalnız hissedecek, evliliğine zaman ayıracaktı derslerden kaldığı sürece.

Etrafı toparlamaya yardım ettikten sonra odasına çıktı Elif Ada. Akşam olmasına az kalmıştı zaten. Birazdan Asaf'lar da gelirdi.

Evlendikleri günden bu yana ilk defa bu kadar ayrı kaldıkları için özlediğini hissetti genç kız. Ömer Asaf ise işlerini bitirip bir an önce eve karısının yanına dönmeyi istiyordu.

4 yıl hasretini çekmişti bir günlük ölzem onun yanında neydi ama kavuştuktan sonra daha ağır gelmişti bu ayrılık.

Elif Ada'nın ağrıları için içtiği ilacın etkisi bitmiş ve karın ağrısı artı bel ve bacaklarındaki ağrıyla iki büklüm olmuş yorganın altına girmişti. Her zaman ağrılı geçerdi regli.

Uyumaya çalışsa da ağrısından uyuyamıyordu.

Ömer Asaf babası ve kardeşleriyle eve dönünce sabah uğurlayan karısının karşılamaya gelmediğini görünce üzülse de belli etmedi.

Annesine sorunca odasında olduğunu öğrendi. Tamam diyerek odasına çıktı.

​​​​​Kapıyı açtığında karısını yatakta yorganı tamamen üzerine çekmiş şekilde gördü. Doğru ya özel günündeydi ve ağrısı vardı.

​​​​​​Ceketini çıkardıktan sonra yavaşça yatağın yanına gitti. Yorganı kaldırarak karısına baktı. Yüzü ağrısı olduğunu belli eder şekilde buruşmuş ellerini karnına sarmıştı.

Elif Ada yorganın kaldırıldığını anlayınca gözlerini açtı. Asaf'tan başkası olmayacağı için rahattı.

"Yavrum ne bu halin? Hadi kalk hastaneye gidiyoruz." Yorganı yüzü gözükecek kadar aşağı indirdi Elif Ada.

Çok ağrısı olsa da hastaneye gitmesine gerek yoktu.

"Gerek yok Asaf sıcak su torbası koyunca geçer inşaAllah." Her zaman çektiği ağrılardı bunlar.

"Nasıl gerek yok güzelim kötü görünüyorsun?" Nasıl yani Asaf bu halde sevmiyor muydu onu?

Hormonların da etkisiyle yanlış anlıyordu.

"Gerek yok diyorum Asaf. Kötü görünüyorsam bakma bana!" Biraz yüksek sesle söyleyince Ömer Asaf ne olduğunu anlamadı. Ne demişti ki şimdi?

"Öyle demek istemedim Ada sadece ağrın var onu kast ettim. Hastaneye gitmemekte kararlı mısın?" Elif Ada yüzünü diğer tarafa dönerek evet dedi boğuk çıkan sesiyle.

"Tamam güzelim sen bilirsin ben anneme söyleyeyim de ilaçla sıcak su torbası isteyeyim. Geliyorum hemen." Elif Ada Asaf'ı durdurmak istese de yetişememişti hızla çıkan adama.

Gülizar Hanım gelinindeki değişikliği fark etmiş ve sorunca neyi olduğunu öğrenmişti o yüzden işlere yardım etmesini istememiş odaya dinlenmesi için göndermişti. Tabii gelini laf dinlememiş yardım etmişti orası ayrı.

Ömer Asaf annesini bulunca Elif Ada'nın durumunu anlattı gerekli ne varsa vermesini söyledi. Gülizar Hanım oğlunun dediklerini verdikten sonra iyi olmazsa hastaneye gitmelerini söyledi.

Ömer Asaf belki yemeğe inemeyiz diye annesini bilgilendirdi.

Odaya girdiğinde karısı aynı şekilde duruyordu. İlaç ve sıcak su torbasını komodine bıraktıktan sonra yorganı kaldırdı.

Elif Ada kapı sesinden Asaf'ın geldiğini anlasa da bir şey yapmadan bekliyordu.

"Ada doğrulda ilacını iç canım." Elif Ada kocasının şefkatli sesiyle ağlamak istiyordu. Gerçekten ruh hali hiç düzenli değildi bu durumda.

Ömer Asaf'ın da yardımıyla yatak başlığına yaslandı. İlacı içtikten sonra sıcak su torbasını karnına koydu Asaf dikkatle.

"Teşekkür ederim Asaf." Elif Ada biraz önceki tavrından dolayı utanıyordu. Ömer Asaf kızın bu hallerine tebessüm etti.

"Teşekkürlük bir durum yok güzelim. Daha iyi misin şimdi?" Hâlâ ağrısı olsa da usulca başını salladı Elif Ada. Böyle ilgilenen olduktan sonra iyi olmamak elde değildi.

Eşinin alnından öptükten sonra üzerini değiştirmek için banyoya girdi. Akşam ezanın da okunmasıyla abdest aldı. Namazını kıldıktan sonra karısının yanına oturdu.

"Yemeğe inelim mi güzelim daha iyiysen hem aç kalma." Elif olur dedi. Anlık sancılar girse de şimdilik daha iyiydi.

Elif Ada da hazırlanınca aşağı indiler. Hep birlikte akşam yemeğini yedikten sonra izin isteyerek odasına çıktı yeni evli çift.

Evdeki herkes araları iyi olduğu için mutluydu. Gülizar Hanım nazar değmesin diye dua etti.

Ömer Asaf çay getirmelerini istemişti. Sıcak bir şeyler içmek iyi gelir diye düşündü Ada'ya. Onların ardından gelen çayla Asaf aldı.

Birlikte çay içerek bugün neler yaptıklarından bahsettiler.

​​​​​​Ömer Asaf yatsı namazını da kıldıktan sonra uyudular.

Bölüm Sonu...

(...)

Selamün aleyküm herkese...

Bölüm geç geldiği için özür dilerim.

Umarım beğenmişsinizdir...

Yazım yanlışım varsa affola...

Nasıl buldunuz bölümü?

En sevdiğiniz sahne 👉🏻

Bölümü hangi emojilerle anlatırdınız👉🏻

​​​​​​OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN!!!

SATIR ARALARI BOŞ KALMASIN!!!

SİZİ SEVİYORUM 💙...

Diğer bölümde geç gelebilir kusura bakmayın lütfen. İki tane kitap yazdığım için yetişemiyorum bölümleri de elimden geldiğince uzun yazmaya çalışıyorum o yüzden geç geliyor. Lütfen takipte kalın. 🌺 ✨

​​​​​Beni buradan ve Instagramdan takip etmeyi unutmayınn...

Instagram: gizemli_yazardemir0

Hepinizi Allah'a emanet ediyorum❤️🌼...

Gizemliyazardemir0