45. Bölüm

Gerçek Ailem Final❤️‍🩹

SadeceEla
gogirll

FİNAL Bölümüyle herekse merhaba arkadaşlarrrr. Evet o beklenen bölüm geldi final bölümü eğer fark ettiyseniz bölümlerin sonuna hep kırık kalp koydum bu bölümde ise kırık kalbimiz sarıldı iyileşti...19

Bu bölüm dışında özel bölüm istek üzerine gelebilir arkadaşlarrr, ve sizi bekleyen bir sürprizimiz var.. Yeni karakter-ler-(spoi)10

Uzatmadan başlayalım

***

Yazar

Uzun ve derin bir sarılmadan sonra ayrıldı Ela Barandan. "Ee bana sarılmak yok mu?" Dedi Ömer kollarını önde birleştirerek. "Olmaz olur mu." Diyerek ona da sıkıca sarıldı Ela. Sonrasında bir sessizlik oluşmuştu oda da. "Elacım şimdi sen Karan ile eve geç biraz dinlen bizim biraz işimiz var." Dedi Baran, anında ona dönmüştü Ela. "Ne..Ne işi?" Diye sordu.

"Biz..Herş eyi öğrendik yani cezasını çekmesi gereken kişiler var." Dedi sonda çatılan kaşları ile. "Eray abi mı?" Diye sordu Ela duygudan yoksun sesle. "Evet ama sen düşünme bunu aynı zamanda o Eray p*çine abi deme artık o senin abin falan değil!" Diye atladı ortaya Eymen. Sonra ağzından kaçırdığı şeyi anlayıp sustu. "Ne? Nasıl! Biri doğru düzgün ne olduğunu anlata bilir mi artık?"1

"Tamam güzelim sakin ol önce." Dedi Karan.

"Sakin falan olamıyorum Karan, benden bir şey gizliyorsunuz anlıyorum hem Ateş'e ne oldu hiç bir şey söylemiyorsunuz!" Dedi sinirle Ela

"Yavrum eve geçelim ben sana her şeyi anlatacağım tamam mı?" Dedi Karan, Ela'n belinden tutup gögsüne çekerek.4

"Peki öyle olsun ama hiç bir şey gizlemeyeceksiniz benden." Dedi Ela kırgınca. "Tamam güzelim tamam..." Diye mırıldandı Karan Ela'nın saçlarından öpereken.

"Öhöm(yalandan öksürük) yalnız abilerin olarak bizde buradayız uzaklaşsanız mı biraz acaba?" Diye sordu Rüzgar. Karan inadına gibi Ela'yı kucağına alarak göz kırptı, "Biz gitsek iyi olur."6

Utancından sesini çıkaramamıştı Ela...

***

Ela

Eve varmıştık burasını daha önce hiç görmemiştim ister istemez bu koca evin kimin olduğunu merak etmiştim. "Karan bu ev kimin?" Dedim beni yere indirince. "Bizim güzelim." Dedi sakince montunu çıkarıp askılığa asarken. "Ne?" Diye bir şaşkınlık nidası çıktı ağzımdan, doğru mu duymuştum ben bu ev bizim mi demişti? Bu koca bahçeli havuzlu villa...

Bana dönüp yanağımdan makas aldı, "Doğru duydun güzelim bu ev bizim artık. Beğendin mi? Sana sorma zamanım yoktu da." Dedi mahcubca. Şaşkınlıktan ağzım açık kalmıştı buraya bize mi almıştı. "Şaka mı yapıyorsun Karan? Eğer şakaysa hiç yapma boşuna heveslenmeyeyim." Dedim asık suratla. Aniden bana dönüp belimi tutarak beni kendine çekti. Aramızda karış mesafe kalmıştı. "Neden öyle dedin ki yavrum, şaka yapmıyorum." Dedi ciddi bir ifadeyle. Biraz daha baktım yüzüne gerçekten ciddi mi diye. "Karan burası ne kadar pahalıdır haberin var mı? Milyonlar versen yetmez." Dedim mutsuzca.1

"Hmm, o kadar da pahalı değil güzelim alt tarafı altı milyoncuk TL." Dedi yüzünde sırıtış varken. "Karan..." Dedim dehşet verici bakarken, "Sen ciddisin!" Dedim büzüşük kaşlarla.3

"En başından beri ciddiydim güzelim, sadece sen inanmak istemedin. Sanırım beğenmedin, satmam gerekecek..." Sonlara doğru mırıldanmıştı etrafa çaresiz bakışlar atarken.

"NE! Hayır çok beğendim Karan sakın satayım deme yoksa çocuk yapmam."15

-Sessizlik-

Ela sen naptın kızım, az önce adamı çocuk yapmamak ile tehdit ettin...16

Utancımdan kafamı deve kuşu gibi gömmüş bakamıyordum, Karan'ın büyük bir kahkaha patlatması ile daha da ona sindim. "Ne gülüyorsun be!" Dedim omzuna vurarak. "S-Sen az önce beni ç-çocuk yapmamak ile mi tehdit ettin?" Gülmekten nefes alamıyor hatta kekeliyordu.

Bir anda ciddileştim uzaklaştım tek kaşımı kaldırdım, "Komik bir şey mi var ortada Karan söyle bende güleyim." Yüzüme bakmadan hala gülüyorken göz göze gelince anında sustu. "Şey yavrum ee hani sen beni şey yaptın ya ondan.."

"Ney yaptım Karan? Şaka yaptığımı mı sanıyorsun ben istemezsem yapmam çocuk." Dedim ciddi bir ifade ile. Tekrardan gülecekken tuttu kendini. "Biliyorum, biliyorum da..." Dedi bana yaklaşarak o yalşatıkça ben geriye gidiyordum ta ki sırtım duvara deyene kadar. "Kaçacak yerin kalmadı güzelim..." Dedi iyice yaklaşırken.2

"Karan..Uzaklaşsana ya." Dedim her ne kadar istemese de. "Sen böyle dedikçe benim daha da yaklaşasım geliyor ama. "Dedi yüzlerimiz arasında bir parmaklık boşluk kalınca. En sonun da kapıldım ona. "Hm yaklaş o zaman."

Tam dudaklarımızı birleştirecekken arkadan bir ses geldi.

"İkizimi gözlerimin üzerinde öpmene izin vermeyeceğim."21

***

"Abi ilerde ki yoldan sağa dön geldik."

"Tamam koçum sağol."

Baran Ömer ve Polat Ateş'in gizli sığınağı yani Eray'ın saklandığı yere doğru gidiyorlardı.

"Heh bu depo işte."

"Kork oğlum ecelin geliyor..."

**

"Aç lan kapıyı! AÇ LAN!" Diye bağırdı Baran.

Tabii ki açan olmamıştı, kapıyı kırarak içeri girdiler Polat yanında bir sürü adam getirmişti yanında. Etrafa bakındılar fakat kimsecikler yoktu. O anda telsizden arkadn giren korumanın sesi geldi. "Abi Eray arka kapıdan kaçmaya çalışıyordu, yakaladık şimdi onu." Herkese bir rahatlama gelmişti.2

"Tamam aslanım getirin buraya hesabını soralım."

Ardından Baran diğer korumalara, "Depoyu gezin belki başka birileri de vardır." Dedi her ihtimali göze alarak. Etrafı göz üstünden izlerken bir anda silah sesleri depoyu sardı. Tuzağa gelmişlerdi...

Herkes kendini koruyarak bir yere geçmiş iken Baran geç kalmıştı o da siper alacakken birisi ona doğru silah doğrultu. Baran silahını çıkaracakken adamın eli tetiğe gitti. Galiba sona ulaştım diye düşündü Baran çünkü kurtulmasının imkanı yoktu...3

Ki bir mucize gerçekleşti Adam tetiğe dokunamadan bir başkası adamı vurdu şaşkınlıkla ortada kalan Baran bir anda Işık tarafından kenara çekilince kendine gelebilmişti. "Az önce ölüyordun Baran! BEN OLMASAYDIM GERÇEKTEN ÖYLECE DURACAK MIYDIN?" Hem sinirlenmiş hem de korkmuştu Işık sonuçta her gün adam vurmuyor ve sevdiği insan ölümle burun buruna gelmiyordu.6

Ağlayacağını anladığında Baran hemen gögsüne çekti Işılı, saçlarından öpüp teselli verdi. "Şşt geçti ben iyiyim Işık, gel gidelim buradan." Dedi onu ve kendisini arka kapıdan çıkararak.

"İyi misin?" Diye sordu Baran. "Asıl sen iyi misin! Ölümden dönen ben değilim ya." Dedi kızgınca. "Ben iyiyim güzelim sen beni merak etme."

Baran Işık ile ilgilenirken yanlarına gelen koruma ile oraya döndüler. "Baran bey bir oda da birine ait izler bulundu ve yakın zamanda olduğu düşünülüyor aynı zamanda bir de not vardı fakat başka bir dilde yazılmış resmi olmayan uydurma gibi." Dedi, elinden aldı kağıdı Baran. Yazıyı gördüğü gibi kafasında şimşekler çakmıştı. Bu yalnızca Timur Ela ve Baran'ın bildiği özel bir dildi.4

"Bu yeni mi not?" Dedi Baran korkarak. "Evet efendim özel ekip tarafından incelendi."

Hatırladığı kadar okumaya çalıştı Baran, "Eğer bu notu bulduysanız bilin ki Ateş beni çoktan başka bir yere götürmüştür. Bu yazıyı bulması gereken kişi bulur ise kurtulurum o yüzdendir bu dili kullanmam. Okuyan kişi beni ölü ya da diri bulursan sadece şunu demek isterim. Ela benim kardeşimdi, canımdı, her şeyimdi tek varlığı oydu. Onu o iblisin yanında bırakmak daha doğrusu onun esiri olmak beni çok korkutuyor hem de endişelendiriyor, bilin ki Ela'yı çok seviyorum tek dileğim o iblisten kurtulmasıdır. Kim olduğum önemsizdir, okuyabilen zaten anlar kim olduğumu...Bu notu ***** tarihten önce bulduysanız Alev deposuna gelin şanslı isem yaşıyor olurum."

Gözümden akan bir yaş ıslattı mektubu, etraf sessizliği bürünmüştü. Çok iyi biliyordum bu mektubun sahibini. Timurdu...Çok küçükken uydurmuştuk bu dili, acil durumda kullanmak için...Öyle ki esir iken bile Ela'yı düşünüyordu..2

Bunca zamandır ölü bildiğimiz adam, Ateş tarafından esir alınmıştı meğersem.1

Dikkatimi çeken bir şey olmuştu, bir tarih vardı ki şanslı mıydık bilmiyorum ama bu tarih 2 saat sonrasını gösteriyordu. Yani eğer iki saat geç kalsaydık belki de çoktan ölmüş olacaktı. Ama şimdi küçük de olsa bir umudumuz vardı.

"Gidiyoruz, Alev depo..."

***

Ela

Karan beni arkasına alarak sesin geldiği yere döndü. "Sen kimsin lan!"

"Yalnız eniştecim lanlı lunlu konuşma düzgünce sorarsan eğer cevap veririm yani."

"Enişte diyor ya LAN oğlum çıldırtma beni sen kimsin?"

"Sonat ben, Ela'nın ikizi olurum."13

"NE!" Bu ses benden gelmişti. Nasıl ikizim olabilir ki? Eray var...

"Ne oluyor ya?" Diyerek ikisinden uzak bir köşeye geçtim. Şaşırmıştı Karan bu harekete. "Burada ne oluyor? Biri anlatacak mı?"

"Oturun ikinizde anlatacağım ilk ben." Dedi Karan sıkkınca.

**

"Nasıl yani? Eray benim ikizim değil aslında Sonatı kaçırıp sakladı onun yerine geçti Ateş ile iş birliği yapıyordu her şey planlıydı." Ardından ekledim. "Doğru mu anladım?" Dedim anlamaya çalışırken.7

"Evet canım ikizim fakat bir yerde yanlış var, o benim yerime geçmedi kimse benim yerime geçemez yalnızca mecbur kaldım." Dedi çayından içerken.2

"Sen fazla mı konuşuyorsun kayinço." Dedi Karan yüzünü buruşturarak. "İnanmakta güçlük çekiyorum ya sen şimdi benim ikizim misin?" Dedim.

"Evet milyarlarca kez evet ikiz."

Heyecanla sordum, "Peki şey oluyor mu kötü bir şey olunca hissediyor musun?"

Gülen yüzü aniden düştü, "Hissetmek ne kelime Ela yaşadım. Bilmiyorum sana ne yaptılar ama günlerce buram var ya-kalbini göstererek ağrıdan kahroldu. Sen çığlık attıkça benim başım daha da ağrıdı Ela..." Gözlerimi doldurmaya yetmişti bu konuşma.

"İ-İkiz.." Diyerek boynuna atladım. "İkizim benim..."

***

"Giriyorum ben." Dedi Baran, yanağında hissettiği dudaklar ile durdu. "Dikkat et Baran." Işık onu öpmüştü. "Sende güzelim."

Silahlarla sessizce içeri girdik tüm çevreyi sarmıştılar, evin çoğu kısımlarında adamlar vardı. Çatışmaya girmeden halletmeye çalışacaklardı. Her odaya bakmışlardı, bir odaya geldiklerinde açılmadığını fark etti Baran. Ömer ve Polat'a burayı işaret ederek kapıyı özel ekip sayesinde açtı. Fakat amacına ulaşmamıştı burada kurumuş kan dışında bir şey yoktu.

"Abi tuzak!" Sesiyle yere eğilmişti hepsi üzerlerine resmen mermi yağmuru olmuştu. Ardından bir ses daha geldi.

"Abi bulduk yan oda da Timur bey."5

Silahları çıkarak bir kaç el ateş etti onlarda, Ateş'in kendisi ölmüştü fakat adamlarını bırakmıştı. Zar zor yan odaya gelmişlerdi. Aradıkları kişi oradaydı fakat biri daha vardı ve Baran bunun kim olduğunu çokta iyi biliyordu...1

Eren...4

"Ateş kendisi gitti fakat arkasında başka p*z*venkler de bırakmış bakıyorum da."-Baran

"(Gülme sesi) evet rahmetli salaktı fakat arkası da çoktu." Dedi sona doğru ciddileşerek.

Gözleri yanında elleri bağlı oturan Timur'a çevrildi. Göz altları morarmış yaşlanmıştı.

"Seninle bir derdimiz yok bizim adamı ver gidelim." Dedi Baran.

"Ah tabi- SİZ BENİMLE DALGA MI GEÇİYORSUNUZ!?" Diye bağırdı, "Siz benim kardeşimi öldürdünüz ve istediğinizi yapacağım mı sandınız?" Dedi cebinden bıçak çıkarıp Timur'un boynuna yaslayarak.1

"Pekii senin anladığın dilden konuşalım o zaman." Dedi Baran sinsice.

"Göster oğlum." Dedi Baran sakince. Polat'ın korumalarından birisi cebinden telefonu çıkararak Eren'in nişanlısının canlı videosunu gösterdi. Sırıtan yüzü anında düştü Eren'in, beklemiyordu sanırım.. "Ne oldu şaşırdın mı?" "Eğer Timur'u bırakmazsan nişanlın ölür." Dedim soğuk bakışlarla.

"Yapamazsın, evde bir sürü koruma var."-Eren

"Korumalarına bu kadar güvenmen çok salakça."-Baran

"Ha bu arada eğer bilmiyorsan nişanlın hamile, nur topu bir kız çocuğunuz olacak." Demesiyle Eren'in elinde ki bıçak yere düştü, silahını çıkardı. Baran'a doğru çevirdi , "Eğer kılına dahi zarar geli-"

"KES tehdit etmeyi adamı ver al nişanlını ayrıca şöyle bir bak etrafına beni vurabileceğini mi sanıyorsun?" Silahı bu sefer Timur'a doğrulttu. Daha doğrusu doğrultumadı çünkü Timur yere düşen bıçağı almış kurtulmuştu bile.

"Ben kazandım Eren, ha senin için bir iyilik yapabilirim ama." Dedi Baran nişanlısını göstererek. "Sen o kadın gibi birini hak etmiyorsun." Tam Eren'e sıkacakken bir ses duyuldu, bu Eren'in nişanlısı idi.

"DUR!"

Odaya koşarak giren Özge(nişanlısı) ile silahı hafiften indirdi. Koşarak Eren'e sarıldı Özge.

"B-Ben her şeyi duydum, Eren..."

"Özge..Sen burada ne yapıyorsun?"

"Asıl sen ne yapıyorsun Eren bana söz vermemiş miydin? Bu işlere girmeyeceğim diye?" Diye ağlamaya başladı. "Özge biliyorum söz verdim ama mecburdum bak gelicem ben söz hadi gidin buradan."

"Yalan söylüyorsun nasıl öldüğünü görmeyelim diye yapıyorsun değil mi? Gitmeyeceğim Eren bu sefer hiç bir güç beni götüremez."

"Özge sinirlendirme beni hadi gidin, bebeğimize zarar gelmesin." Dedi düşlerini sıkarak.

"Ah bölüyorum ama bir anlaşma yapalım isterseniz?" Bu teklif eminim ki Eren'İn hoşuna gitmese de Özge'nin çekecekti.

"Siz buradan gidin yurt dışına parasınıda vereyim hayatımızdan çıkın bizde size bir şey yapmayalım."

"Hayır!"-Eren

"Evet!"- Özge

"Özge karışma sen git."

"Karışıcam Eren bak ne güzel bir sçenek sundular nolur gidelim korkuyorum...Beni seviyorsan."

Zorda kalmıştı Eren. "Bebeğimiz için.." Dedi bu anlaşmayı kabul ettiğini gösterirdi.

***

"Nasıl yani bu benim oğlum mu? "-Derya

"Bu benim kardeşim mi? "- Ömer

"Bu benim abim mi?"-Emir

" Öncelikle onun bir adı var Sonat, ve evet o benim ikizim. "-Ela

" DNA testi yaptırdınız mı? "-Eymen

" Hayır ben gerek duymadım " Dedi Ela dik başıyla.

Timur kafasına öpücük kondurdu Ela'nın. İlk duyduğunda Timur'un yaşadığını inanamamıştı. Üzerinden iki saat geçince anca inanabilmişti.

Ela'nın bir yanında Sonat bir yanında Timur etrafında tüm abileri, Karan,anne ve babası hepsi burada sapasağlam şekilde oturup sohbet ediyolardı.

Çaktırmadan bu görüntünün fotoğrarını çekmişti Emir.

Sonunda düğüm çözülmüştü. Herşey yoluna girmişti... Olması gereken hayatı yaşamaya başlamıştı Ela mutluydu, huzurluydu tüm sevdikleri yanındaydı hatta seneye Karan ile nişanlanacak ilerleyen zamanlarda evlenecekti.

İstanbul da ve Mardin'de ev tutmuştu Karan...

Etrafınae şöyle bir bakış attı Ela, oyunun sonuydu artık son perdeyi de bitirmişti kötü de olsa. Bu olaylar ondan çok şey kaybettirmişti, kaybettirdiği gibi kazandırdığı da bir çok şey olmuştu Timur gibi..

Söz verdi Ela, artık korkmak yoktu çünkü korkunun işe yaramadığını korksak bile cesaretli görünmek gerektiğini öğrenmişti...

Aynı zamanda hiç bir zaman susmayacağının sözünü de verdi çünkü susmak da bir çözüm değildir. Sustukça çoğalacaktı bunlar...

Son🥹32

Özel bölüm gelecek arkadaşlar ❤️‍🩹

Bu kitabı yazma sürecimde benimle olan tüm okurlarıma sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Beraber başardık bunu, Elayı yaşatan sizler oldunuz.

daha başlarda bin okunma olunca sevinçten havalara zıplayan ben şimdi 75 bin okunmaya sahibim 🥹🫶 bunu sizlerle başardım arkadaşlar siz olmasaydınız yapamazdım. 2

İyi ki varsınız sizi seviyorum 🫶❤️‍🩹12

 

Bölüm : 18.01.2025 18:14 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş