-11

Kovulmuştum... Evet hiçbir kanıt olmadan kovulmuştum. Sinirden gülmeye başladım. Ben her zaman sadece işime odaklandım. Bu adaletsizdi.

"Noldu canım? Yoksa kovulduğunu mu öğrendin?" Diyip iğrenç bir kahkaha attı Levent. Sinirlerim son seviyeydi artık.

"Levent! Hepsini sen yaptın değil mi?!"

"Sana demiştim..." dedi. Gerçekten bir pislikti. Her şey onu reddettiğim için oldu.

Eşyalarımı toplayıp yönetime gittim.

"Merhabalar konuşabilir miyiz"

"Evet"

"Beni kovmanız çok saçma ayrıca yani hiçbir kanıt yok!" Dedim. Sinirimi bir anda dışarı vurdum.

"Biliyorsun ki şu sıralar kameralarda sıkıntı var. Birçok personelimiz şikayet etti. Bunu gözardı edemezdik." Dedi. Sinirle odadan çıktım. Napacağım ben bilmiyordum.

Tesislerden dışarı yavaş yavaş yürüyordum. Karşıdan gelenleri gördüm. Yunus ve Barış.

"Merhaba Nil nasılsın!" Dediler. Yüzlerine bakıp zorla gülümsedim.

"Kovuldum" dedim hızlıca. Niye dedim bilmiyorum.

"Ne?" Dedi Barış.

"Çoğu kişi benden şikayetçi olmuş. O yüzden yani."

"Ne saçma! Sen işini yapıyordun ki."

"Evet ama yapacak bir şey yok" dedim.

"Neyse biz antrenmana geç kalmayalım. Sonra konuşuruz olur mu?" Dedi Barış.

"Olur" dedim.

Akşam...

İş arayışlarına başlamıştım. Yarın Galatasarayın maçı var. Barış çağırdığı için gideceğim. Açıkçası beni mutlu ediyordu. Bu olanlardan sonra bile beni mutlu edebiliyor. Ayrıca 3 gün sonra İtalya'daki arkadaşım gelecekti. Türktü ama İtalya'da çalışıyordu. Beni mutlu eden şeylerden biride bu.

İş ilanlarından bazılarına başvurdum hangisi kabul ederse artık. Yoksa bir daha ki aylarda kirayı ödeyemem.

Bir gün sonra...

Maça 1 saat vardı. Beyaz Galatasaray forması giydim. Altına da açık mavi bir kot pantolon. Hırkada almayı unutmadım çünkü hava yağmurluydu. Stada girdiğimde bir huzur vardı içimde. Daha stadyum dolmamıştı bile. Ön sıralarda olan yerime geçip antrenmana başlayan oyuncuları izledim. Bir anda Barışla göz göze geldik. O an oturuşumu düzeltip gülümsedim. Barışta bana gülümseyip el salladı. Tam o esnada çoğu kamera bana döndü. Şaşkınlığımı gizleyemedim ve yüzümü kapatmaya çalıştım.

Maç başladı. Top hep bizdeydi. Ve ilk yarı bitmeden golü atmıştık. İkinci yarı başladığı gibi 46. Dakikada Barışın golüyle farkı ikiye çıkardık. Muazzam bir atmosfer vardı. Çok zor bir maç değildi ama taraftarlar bunu umursamadan tezahürat yapıyordu. 65. Dakikaya kadar gol sesi çıkmamıştı. 65. Dakikada Barış tekrar gol attı. Bayadır bu kadar hırslı görmemiştim. 70. Dakikada rakibine sert müdahale yaptı. Ve hakem elinde kırmızı kartla Barışın yanına gelmişti ve ona kırmızı kartı göstermişti. Sinirle(muhtemelen küfürler yağdırıyor) soyunma odasına gitti.

Maç sonu Barışın dediği yere geldim ve onu bekledim. Bana bir şey verecekmiş. Karşıdan geldiğini gördüm.

"Merhaba" dedi ve gülümsedi.

"Merhaba, nasılsın"

"İyiyim sen?"

"Bende iyiyim teşekkürler. Maçta çok iyi oynadın tebrikler!"

"Ama kırmızı kart yedim"

"Yapacak bir şey yok" dedim. Gözlerini kaçırdı ve elindeki poşeti bana uzattı.

"Hediyem olsun. Ama ben gitmeliyim görüşürüz!" Dedi ve hızlıca takım otobüsüne bindi. Bende elimdeki poşetin içine baktım. Forma vardı. Elime aldım ve bu ıslaktı. Yani bana TERLİ forma verdi. Dalga geçmeyin ama benim hayalim bir futbolcunun bana terli forma vermesiydi. Ve ben bunu ona söylemiştim. Hatırlayıp bana verdi. Bunun değeri bende çok.

Bir gün sonra...

Dün gekdiğim gibi uyumuştum. Sabah uyanınca telefonuma bakmak için elime aldığımda bir sürü mesaj ve bildirim vardı. İtalya'daki yakın arkadaşımla bana bir sürü mesaj atmıştı.

"Selin!"

"Selin!?"

"Magazin sayfaları full sen ve barışla doluu!"

"Kanka haberin var mıı"

"Kanka aranızda cidden bir şey var mı ya???"

"Selin kalk artık saat 10 oldu!"

"KANKA ŞU HABERLERE BAK"

"Barışın hayranları çıldırmış LSLSŞLRLTİRLFĞRĞ"

Bu mesajları okur okumaz sosyal medyaya baktım. Dm kutum dolup taşmış! Daha da kötüsü tüm magazin sayfaları bizi konuşuyor. Barışın sevgilisi mi? Değil mi? Diye konuşuyorlar. Dün beni çekmeye başladıklarında anlamalıydım!

"Kanka gördümm. Bunlar nee?"

"aramızda bir şey yok bu arada?"

"tamam kanka ama bu baya buyuk olay!"

"farkındayımm"

"Kanka sen barıştan hoşlanıyor musun?"

"Ne? Ben mi? Saçmalama!"

"Dürüst ol!"

"bilmiyorum emin değilim"

"bence seviyorsunn"

"😉"

Mesajlaşırken gülümsediğini farkettim. Kabul ediyorum Barıştan hoşlanıyorum...