-8

iyi okumalarr💓💘

Okan Hocanın içeri girmesiyle Levent Beyle birlikte ayağa kalktık. Selam verip konuştu.

"Hoş geldiniz arkadaşlar. Ben Okan Buruk. Tanıyorsunuzdur. Oyuncularla tanışın isterseniz"dedi Okan Hoca.

Onaylayıp onu takip ettik. Oyuncuların antrenman yaptıkları sahaya geldik. Oyuncular ısınma hareketleri yapıyordu. Tabii dikkatimi çeken biri vardı. O sihirli isim Barış Alper Yılmaz...

"Arkadaşlar! Gelin ve yeni tercümanlarımızla tanışın." Dedi Okan Hoca.

Okan Hocanın seslenişiyle tüm takım bize doğru geliyordu. O an o kadar stresli ve heyecanlıyım ki kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Sanırsam Barış beni farketmedi. Çünkü hala Yunus ve Eren ile şakalaşıyorlar. Yavaş yavaş yürürlerken Barışla göz göze geldik. Yavaş yavaş gülümsemesi soldu. Benden başka bir yere odaklandım.

Tüm oyuncularla tanıştık. Ardından Levent Beyle odamıza geçtik.

Akşam iş çıkışı...

İşin ilk günü güzel geçmişti. Tesislerden çıkarken biri omzuma dokundu. Arkamı döndüğümde tabii ki Levent Beyi gördüm.

"Merhaba. Yunuslar yemeğe davet etti bizi. Gelecek misin?"

"Şimdi mi?"

"Evet"

"Olur gelirim." Dedim. Hayır diyebilsem hayır derdim ama ayıp olmasın diye diyemiyorum. Birlikte attıkları konuma geldik. Çok lüks bir restorandı. İlk maaşımı buraya vereceğim sanırım. Tabii yeterse. Mekana girdiğimizde balkon tarafında bizi beklediklerini gördük. Balkon tarafına yürüdük.

"Hoş geldiniz" dedi Yunus.

Ben sessizce tebessüm ettim ve masadakilere baktım. Barış, Abdülkerim, Berkan, Metehan ve Eren vardı. Ne kadar şansızım. Tam karşımda Barış vardı. Oturduğum sürece düz bakmamalıyım.

Restorandaki yemek fiyatlarına bakıyorum ama sadece bakıyorum. Yahu bir tabak pilav nasıl 500 TL olabilir. Fiyatlarla bakışırken Yunus ne istediğimi sordu. Ben sadece yüzüne dümdüz baktım. Ama benim ağzım durmazki.

"Çok pahalı değil mi ya" dedim.

Hepsi bana güldüler bir anda.

"Fiyata bakmadan karar ver hepsini Barış ödeyecek." Dedi Eren. Ama sanki Barışın haberi yoktu Bundan. Gülümsedim. Ama ben şimdi daha ucuz bir şey almalıyım. Adamların parasını boşa harcamayalım sonuçta. Son kararım tavuk kanattı.

Yemek bittiğinde oturmaya devam ediyorduk ama hiç ağzımı açmamıştım resmen. Onlar futboldan falan konuşuyorlardı. Telefonum çalmaya başlayınca yanlarından ayrılıp dışarı çıktım. Bilmediğim bir numaraydı.

"Alo?"

Ses gelmedi.

"Aloo?"

"Selin..."

Çok tanıdık bir sesti.

"Kimsiniz?"

"Üvey abini nasıl unutursun?" Dedi. Bu Kemal yani üvey abim. Lanet olası sesini unutmuştum.

"Ne istiyorsun"

"Duyduğuma göre yeni bir işe başlamışsın"

Para isteyeceğini biliyordum.

"Evet?"

"Hemde Galatasaray'da. İnsan abisine haber verir."

"Ne istiyorsun? Para mı ha? Ayrıca abim falan değilsin sen"

"Hop hop sakin ol küçük. Beni iyi tanımışsın. Yıllar önceki borcunu hatırlıyor musun? Daha doğrusu annenin borcunu. Çok zor durumdaydınız. Ayaklarıma kapanmadığız kalmıştı."

10 yıl önceki borcu...

"Ne kadar istiyorsun?"

"1 milyon"

"Şaka mı yapıyorsun? Biz o kadar para almadık senden!"

"Şuanki parayla 1 milyon. Ya verirsin ya daa... Olacaklar huzurunu bozabilir."

Telefonu yüzüne kapattım. Nasıl ödeyeceğim 1 milyonu. Basit bir Para değil. Arkadan bir ses geldi.

"Selin?' Dedi. Bu Barış.

"Barış, noldu."

"Dağılıyoruzda evine bırakayım istersen" dedi. Bunu reddetmek imkansız.

"Olur" dedim ve arabaya geçtik.

"Bayadır görmüyorum seni ama artık her gün birlikteyiz." Dedi.

"Ah, evet"

"Noldu, bir sorunum mu var. Çok soğuksun"

Bunu yanlış kişi soruyor. Geçen sene olanlar ve bugün kü aramadan sonra iyi olmamı beklemesin.

"Hiçç. Sadece uykum geldi."

"Geçen sene-" dedi ama ben hatırlamak istemiyorum çünkü tam ondan hoşlandığım sırada başkasından hoşlandı. Sevgilim beni en yakın arkadaşımla aldattı. Daha ne olsun.

"Boşver ya" dedim.

"Unutmalıyız. Kötü bir yıldı."dedim.

Evimin önüne geldiğimizde teşekkür edip eve girdim.

Sabah...

Bugün erkeneden gelmiştim. Sahanın etrafında tek başıma yürüyordum ve düşünüyordum. Ne yapacağım bilmiyorum. Telefonuma bildirim geldi.

barisalperyilmaz sizi takip etmek istiyor