17. Bölüm

Oylarınızı be yorumlarınızı eksik etmeyiniz…💕 Keyifli okumalar 😊
Nisayla oturmuş Kahve içiyorduk. Olayları duyunca şok olmuş, hemen buluşmak istemişti.
Sadece 3 gün buluşamamıştık. Ama yinede o kadar çok şey olmuştu ki anlat anlat bitmiyordu.

“Öyle işte kanka. Allahtan Demir abi fark etti yoksa ne yapardım bilmiyorum.”Dedim.

"Demir abi dediğin çocukta esaslı oğlanmış. Korkmadan çatır çatır söylemiş valla. " dedi Nisa.

”Aynen, sağolsun.”

"Peki bu olaylar olurken senin abin neredeymiş?"

Göz devirerek "Nihal in yanındaymış." Dedim.

Nisanın gözleri kocaman olarak "Nasıl yani? Ayrılmayacaklar mıydı?" dedi.

"Yok kanka ne ayrılması?” dedim uzatarak. “Aradığımızda ne yapıyorlardı biliyor musun?”

"Ne?" dedi o da benim gibi uzatarak

Daha iyi anlaması için olayları en baştan anlatmaya başladım.

"Kanka şimdi bizim evin anahtarı abimdeydi. Demir abi beni eve bırakacağı zaman ben dedim ki, benim anahtarım yok. Bizde zannediyoruz ki abim hala Burak abilerde. Demir abi aradı işte abimi. Abim açtı telefonu, nefes nefese. Demir abi dedi, oğlum niye nefes nefesesin? Abim ne derse beğenirsin?"

"Ne dedi?"

"Nihal'leyim anlasana oğlum, dedi. Yani bunlar işi pişirirken aramışız."

Nisa neredeyse Bağırarak "Ohaa, şaka mı yapıyorsun!"

"Dimi şaka gibi. Bir bismillah yani daha yeni ayrılmanın eşiğinden döndünüz. Birde ben orada ne haldeydim, abim ne haldeydi yani."

"Gerçekten." dedi Nisa bana katıldığını belli ederek.

Nisa ellerini önünde birleştirerek, "Senin bu Selim ne oldu?" dedi.

Derin bir nefes alıp verdim. "Geçen gece sarhoş sarhoş yazdı bana. Bizim evin önüne gelmiş.”

“Oha! Sen ne yaptın?”

”Bende onu evine götürmek için yanına gidecektim,"

"Kızım sen mal mısın? Gidilir mi öyle?"

"Gidemedim zaten. Demir abiye takıldık."

"Nasıl yani?"

"O gün ben abime 5 dakika bir yere gideceğim dedim, fazla sorgulamadan kabul etti. Tam evden çıkacağım Demir abi yakaladı. İzin vermedi işte."

"Tamam ama abin izin verdikten sonra Demir abine ne oluyor?"

"Çünkü normalde abimde izin vermezdi. Selimle buluşacağımı söylemedim."

"Demire neden söyledin?"

"Anladı yalan söylediğimi. Israr etti, mecbur anlattım."

"Yalan söylediğini anladı? Abin nasıl anlamadı da Demir anladı?"

"Bilmiyorum Nisa. Zaten şu aralar abimden daha çok abim gibi."

"Abin gibi?"

"Ya her söyledim şeyi tekrar mı edeceksin? Sorgu meleği kesildin başıma. Ne demek istiyorsun?"

"Yani ne bileyim. Normal gelmedi bana." dedi, gülümseyerek.

"Nasıl normal gelmedi?"

"Bence bu abilikten daha ilerde bir şey. Hatta bambaşka bir şey. Baksana öz abin bile anlamamış bu Demir anlamış. Seni korumuş falan. Anlasana işte."

"Ya Demir abi biraz şey…Katı bir insan. Sorguluyor yani. Mesela abim biraz gevşek bir tip. Demir abi öyle değil. Bence o yüzden.”

”Senin abin hiçte gevşek bir tip değil bu arada. Yeri geliyor dünyanın en katı insanı oluyor.”

”Yinede Demir abi daha katı.”

“Bence o çocuk, sana abi olarak yaklaşmıyor.”

”Bak böyle anlatınca kulağa farklı gelmiş olabilir. Ama bir tanısan gerçekten abim gibi.”

"Göreceğiz."

"Hiç bir şeyi görmeyeceğiz Nisa."

"Ya neden öyle diyorsun, kaç yaşında bu çocuk?"

”22”

”Nerden biliyorsun?”

“Kendisi söyledi.”

”Anlıyorum…”

"Zaten abimle aynı sınıftalarmış yani aynı yaştalar. Söylemesede mantık kurabilirim yani. "

”Bu arada Kürşat askerden gelmiş? Bana haber vermedi.”

Kürşat bizimle takıldığı için Nisayla da arkadaştılar.
“Kürşat sana söylemedi mi dönünce?”

”Yok sağdan soldan duydum.”

”Ayıp etmiş.”

Gerçekten Kürşat askerden geldiğini neden söylememişti anlamamıştım.

”Evet bende bozuldum zaten.” dedi Nisa ellerini göğsünde bağlarken.

”Bence Kürşat’a söyle. İçinde tutma. Sonra başka bir yerde patlar, gerek yok.”

“Yok be ne söyleyeceğim.” dedi omzunu indirip kaldırırken.

”Sen bilirsin…”