26. Bölüm

Kitabı 250 oy yapar mıyız acaba ya? Yaparız ya! 😅 Keyifli okumalar...💕

Leyla: Nasıl gidiyor yolculuk? (14.23)

Annem: İyi gidiyor kızım. (15.32)

Annem: Arabayı ben kullanıyordum da :)

Annem: Cevap veremedim.

Leyla: Heee

Leyla: Önemli değil annecim.

Annem: Sizin o iş ne oldu?

Annem: Bu gün adliyeye gidecektiniz?

Leyla: Evet abim gelecek birazdan.

Leyla: Uzaklaştırma verecekler sanırım

Leyla: Burak abinin, avukat bir arkadaşı varmış. O öyle söylemiş.

Annem: İnşallah verirlerde

Annem: Cezayı dinlemezse, yine yaklaşırsa sana?

Leyla: Yok yaklaşmaz eğer uzaklaştırma verirlerse

Leyla: Zaten dışarı tek başıma çıkmıyorum hiç

Leyla: Abim yada arkadaşlarından biri bırakıyor her yere

Annem: Tamamda kızım nereye kadar böyle devam edecek?

Leyla: Bilmiyorum anne

Leyla: Şu an kafamı geleceğe takıp canımı sıkmak istemiyorum.

Annem: Dikkat et kendine sen yine de.

Leyla: Tamam annecim. Sizde dikkat edin.

Leyla: Babama selam söyle.

Annem: Onunda sana selamı var kızım.

Leyla: 💖

🌙🌃

Abim: Aşağıdayım.

Leyla: Geliyorum...

Abim: Ceket giy

Abim: Hava güzel gibi gözüküyor ama soğuk

Leyla: Tamam.

🌙🌃

Binadan çıktığımda, abimin arabası tam karşımda duruyordu. Ön koltuğa doğru yöneldim ama ön koltuk doluydu, Kürşat vardı. Gülümseyerek arka koltuğun kapısını açtım, arka koltukta da Demir abi oturuyordu. Arabaya binerken, "Merhaba." dedim uzatarak.

Onlarda bana 'merhaba' dedikten sonra, "Bu ne kalabalık?" dedim daha çok gülümseyerek.

Kürşat hemen, "Kızım, senin arkanda biz varız. Tabi ki geleceğiz, sahipsiz sandılar seni!" dedi.

"Sağ olun." dedim bütün içtenliğimle.

"Ne demek Leyla hanım." dedi Kürşat.

Sağıma dönerek Demir abiyi göz hizama aldım, "Demir abi, sen nasılsın?" dedim.

Çok kısa bir süre düşündü. "Bugün verilecek cezaya göre şekillenecek bakalım."

Hafifçe tebessüm ettim. "Tamam da, şu an nasılsın?"

"İyi diyelim iyi olsun."

Belli ki Demir abi fazlaca doluydu. 'Eğer ceza vermezlerse cezasını biz veririz.' derken ne kadar ciddi olduğunu gözlerinde görüyordum. Ve evet, umarım ceza verme işi Demir abiye kalmazdı. Çünkü Selim, ölmek için çok gençti.

İşin şakası bir yana, tabiki de Selimi öldürecek değildi ama ne oldurdu bende bilmiyordum. Bu yüzden, yüce Türk adaletine güvenmekten başka çaremiz yoktu.

Ayrıca dikkatimi bir şey acayip çekiyordu. Demir abi, eğer şoför abimse, hayatta arka koltuğa oturmazdı.

Leyla: Huhuu

Demir abi attığım mesaj sonucu kafasını hafifçe kaldırıp bana baktı.

Demir abi: Yanında oturuyorum ya?

Leyla: Ama sesli söylemek istemedim.

Leyla: Sen niye arkaya oturdun?

Demir abi: Ben oturmasam Kürşat oturacaktı?

Demir abi: Yeterli değil mi

Leyla: Neeee KSKSJKLSJKSLSXDKD

Leyla: Gerçekten bunun için mi yani

Demir abi: Evet?

Leyla: 10 gün gülerim

Leyla: Net

Demir abi: Komik değil ama sen bilirsin

Leyla: Taktın Kürşat'a yaaa

Leyla: Öyle biri değil o

Leyla: Eğer bana farklı gözle baksaydı anlardım.

Demir abi: Sen anlardın?

Demir abi: Aynen Leyla aynen

Leyla: Niye anlamayım ya

Demir abi: Çok merak ediyorum kaç kişiyi anladın

Bunu kinaye ile söylemişti. Mimiklerinden anlamıştım.

Leyla: Ohooo

Leyla: Okulda falan kaç kişi vardı öyle 💅💅💅

Demir abi: Okulda kaç kişi mi vardı?

Demir abi: Sana okulda aşık olanLAR mı var?

Leyla: Gencim, güzelim, zekiyim. Bana olmayacaklarda kime olacaklar?

Ve bunu dememle bana öyle bir baktı ki, bakışlarıyla öleceğimi sandım. Adeta 'Sen ne diyorsun ya?' der gibiydi. Geri önüne döndüğünde, mesajı yazmadan önce burun kemerini sıktı. Bastırmaya çalışsa da belli oluyordu, aşırı sinirliydi. Ve zaten şaka yapmıştım. Bana aşık olan bir sürü kişi falan yoktu. Tabii ki çıkma teklifi vesaire gelmişti ama bunlar öylesine şeylerdi işte. Benim anlattığımla alakası olmayan şeyler... Ama ben arsızdım, bunu ona söylemedim.

Demir abi: Bir gün okuluna da gelelim madem.

Demir abi: Kim olduğunu bir anlasınlar.

Leyla: Kimim ki ben?

Demir abi: Onlar için, senin kim olduğun önemli değil.

Demir abi: Onlar için önemli olan, benim kim olduğum.

Attığı mesaj, karnımda bir şeylerin kasılmasına sebep olmuştu. Yazacağım cevabı bile düşünemiyordum.

Kafamı kaldırıp bakışlarımı ona sabitledim. O da kafasını kaldırıp bana baktığında, gözlerimle karşılaştı. Sadece 5 saniye sonra, gelmiş olmamızın sebebiyle bakışlarımı önüme çevirdim. O bana hala bakıyordu, biliyordum. Ne zaman arabadan indim, o zaman bakmayı bıraktı ve arkamdan o da indi.

Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki, çıldırmış olmalıydı.

Neler oluyordu?..