9. Bölüm

Oy vermeyi unutmayın 💖 bu gün 20 olur mu? Olur be 😁 satır içi yorumlarda düşüncelerinizi belirtebilirsiniz. Bölümler kısa ama sık atmaya çalışıyorum. Umarım beğeniyorsunuzdur <3

Hava alanına gelmiştik. Kürşat'ın uçağının inmesini bekliyorduk. Çok heyecanlıydım. çünkü Kürşat'la gerçekten arkadaş gibiydik. Abimin arkadaşı olduğu için belli bir sınırı geçemiyorduk ama gerçekten iyi bir çocuktu. Askere gideceği zaman geldiğinde, babası bedelli askerlik yapmasına izin vermemiş, vatan görevini doğruca yapmasını istemişti. Fakat Kürşat, askerlik görevini doğruca yapmamak için adeta çabalamıştı. Hatta en son askeriyeden ceza bile almıştı.

Kürşat fazlaca gevşek biriydi bu yüzden sıkı yönetimde oldukça bocalamıştı ve ne yapması gerektiğini idrak edememişti. Mesela alkol almaması gerektiğini yada aldığında yakalanmaması gerektiğini fark edememişti. Bu ona biraz pahalıya patlamıştı çünkü hem komutanların gözünden düşmüş hem de 3 ay ceza almıştı. Askeriyede delirecek kıvama gelmişti ama nihayet tezkeresini almıştı.

uçağın inmesine 20 dakika vardı aşağı yukarı. Bende zaman geçirmek için havaalanında ki mağzaları gezmeye başladım. Havaalanları avm gibi oluyordu bu yüzden gezmesi çok eğlenceliydi.

Saate baktığımda iniş saatine 5 dakika olduğunu gördüm. Büyük ihtimalle normal saatinden biraz daha geç gelecekti fakat yine de abimlerin yanına erkenden gitmekte fayda vardı.

Eski yerime tekrar oturup beklemeye başladım.

"Abi normal saatinde mi inecek yoksa biraz daha geç inebilir mi?" dedim abime.

"Normal saatinde iner gibi geliyor ama bakalım."

"Dakikalari sayıyor Leyla. Ne kadar özlediyse artık Kürşat abisini." dedi Demir abi.

Hiç bozuntuya vermeden "Özledim valla," dedim.

Demir abiyle göz göze geldik. Bu sırada Burak abi "Uçak inmiş." dedi. Şükürler olsundu.

Birkaç dakika sonra uzaklardan Kürşat göründü. Hepimiz elimizi kaldırıp yerimizi belli etmeye çalıştık. Bizi gördüğünde yüzünde bir anda güller açtı. Sanırım 9 aydır ilk defa bu kadar mutlu olmuştu. Kardeşi olarak gördüğü herkes buradaydı.

Yanımıza geldiğinde dirket olarak Burak abiyle sarıldılar. İkisi arasındaki kardeşlik bağı diğerlerinden biraz daha fazlaydı.

"Hoş geldin kardeşim benim." dedi Burak abi.

"Hoş buldum." dedi Kürşat.

Sırayla herkese sarıldı en sona ben kalmıştım.

"Oooo Leyla hanımlar da teşrif etmiş." Dedi gülümseyerek.

Bende gülümsedim ve sarıldık.

"Bir kere ziyarete gelmedin zilli." dedi saçlarımı karıştırırken.

"Ama ne yapayım. Sıra bana gelmedi."

"Yuh Leyla. 9 ay askerlik yaptım be."

"Doğru diyorsun da okulum falan vardı. Abimlerin geldiği dönemler hep okula gitmem gerekiyordu. Gelemedim yani."

"Gitme oğlum kardeşimin üstüne. Gelmek istedi gelemedi. Kız ne yapsın." dedi abim.

"Konuş be!" dedim abime.

"Of tamam tamam bir şey diyen yok."

"E hadi dikilmeyelim burada. Benim eve geçelim. Orada konuşuruz. Dedi Burak abi.

Öyle de oldu. Gece Burak abilerde devam etti. Şimdiden Kürşatın askerlik anılarını dinlemeye başlamıştık. Anlaşılan ilerleyen zamanlarda bizde beyin diye bir şey kalmayacaktı.