1-giriş
Gözlerimi araladığımda başıma giren keskin ağrıyla yüzümü buruşturmuştum etrafıma baktığımda ilk nerde olduğumu anlayamasamda beyaz tavan ve ağır ilaç kokusu ile beraber hastahanede olduğumu anlamıştım ben kim miyim? Ben Asin Arsel Soy adımı sırf o iki şerefsiz ile paylaştığım. için ne kadar söylemek istemesem de onu da söyliyim,ben Asin Arsel Kaya
Ben bu dünyaya acı çekmek için gelmiş bi Kızım hiçbir amacım hiç bi gayem yok hani insan der ya ben olmasaymış kim çekecekmiş bu dünyanın derdini heh işte bende onlardan biriyim babası tarafından şiddete maruz kalıp ardından bıçaklanan dayısı tarafından taciz ve tecavüze uğrayan Amcası tarafından Bıçakla sırtına yazı yazılan Annesi tarafından sokağa atılıp yağmurda kaldıktan sonra hastahanenin önünde bayılıp kalan bir kızım ben ve daha saymak isteyip utancımdan sayamadığım neler var ben 17 yaşında bi kız çocuğuyum ama asla bu zamana kadar çocuk olmadım sevilmedim sevdiğim gibi ilgi görmedim ilgi gösterdiğimi gibi, hep nefretle tiksintiyle bakılan biriydim4
Ben bunları size anlatırken odanın kapısının birden açılmasıyla irkilmiş ve oraya dönmüştüm içeriye beyaz önlüğüden anladığım kadarıyla bir doktor ve ardından da bir hemşire girmişti doktor uzun boylu ela gözlü ve hakkını yememek gerekiyordu baya iri yapılı ve idmanlı biriydi
Hemşire ise sarı saçlı mavi gözlü bir kızdı ama tatlı görünüyordu ben onları incelerken doktor konuşmaya başlamıştı
"Selam ufaklık ben doktor poyraz buraya nasıl geldiğini hatırlıyor musun?" Dedi
(İç ses)=Harbi la biz bura nası geldik niye geldik ben hiçbir bok hatırlamıyorum lan
(İç ses)Tamam be sustum neden bağırdın ki şimdi
Ayh neyse doktorun sorusuna geri dönelim demi biz
Şimdi en son beni arkadaşım Erdem evin önüne kadar motoruyla getirdi diye or*ospu damgası yemiş yine türlü türlü işkencelere mağruz kalmış ardında sokağa atılmıştım bir iki adım atıp evin bahçesinden çıktıktan sonraaaaa sonraaaaa sonraa?
"Hayır en son evin kapısının önündeydim ve sonrasını hatırlamıyorum"diyerek sorusunu cevapmıştım
Poyraz=Anladım o zaman ben anlatıyım şimdi seni benim kuzenim evin önünde baygın bulmuş ve buraya getirmiş ve sen geleli hemen hemen 3 saat falan oluyo
Biraz bekledikten sonra derin bir nefes alıp devama etti
Poyraz=biz nolur nolmaz diye kan tahlili istemiştik ama kanında birşey çıkmadı fakat vücudundaki izler neler olduğunu açıklıyor sanırım şiddet görmüşsün vücudun da açlığa ve halsizliğe daha fazla dayanamamış yorgun düşmüş sen de bundan dolayı bayılmışsın
Asin=Anladım. peki ne zaman çıkabilirim?
Poyraz=Serumun bitsin ve ailen geldiğ-
Asin=HAYIR.nolur ailemi çağırmayın lütfen yalvarırım
Sesim... gerçekten yalvarır gibi çıkmıştı
Poyraz=Ama onlar gelmeden seni taburcu edemem çünkü reşit değilsin
Asin=lütfen bakın gerçekten iyiyim
Demiş ayağa kalkmak için hamle yaptığımda başımın dönmesi ve gözümün kararmasıyla eş zamanlı doktorun sesini duymuştum
Poyraz=hey dikkat et hâla tam olarak iyileşmiş sayılmazsın
Gerçekten mi ya sağol ben çözememiştim!!
Asin=peki dikkatli olurum ama ailemi çağırmasak ben kendim gerçekten gidebilirim
Poyraz=Ufaklık bu hastanenin prosedürü ben bi şey diyemem hadi ara aileni gelip seni alsınlar hem bu şiddet konusunu ailende öğrenmeli çünkü bu yaralar hafife alınabilecek cinsten değil
Ahhh doktor ah keşke şu an beni kendi ellerinle ecelime teslim etmek için ısrar ettiğini bilseydin
Asin=peki Tamam ama telefonum nerde
O sırada cebinden çıkan telefonumla adeta gözlerim parladı ah yavrum kim bilir neler çektin orda
Hemen elinden telefonu almış ve erdemle tanıştığımız tarihli şifremi girip aramalardan "mafya babası" yazılı numarayı aradım 3. çalışın ardından telefon açıldı ve o adamın pis sesine maruz kaldım
ÜB=NERDESİN SEN BU SAATE KADAR. YİNE KİMİN ALTINDASIN KİM BİLİR.CEVAP VERSENE OROSPU
evet bunları doktor ve odada az önceden beri hiç konuşmayıp doktorun yanında duran kızda(hemşire)duymuştu ve ben bir kez daha bu adamın babam olmasına lanet ettim
Asin=hastanedeyim taburcu olabilmem için sizin gelmeniz gerekiyo gelebilir misiniz
ÜB=banane be senden ne bok yiyorsan ye bir de seninle mi uğraşıcam
Asin=P-peki g-gö-görüşürüz ba-baba4
Demiş ve yanan gözlerimi bir iki kez kırmıştır doktora döndüm
Asin=gelemezlermiş başka bi çözümü yok mu?
Sorumu es geçerek o bana soru sormuştu
Doktor=duyduğuma göre babanla pek anlaşamıyorsun sanırım
Poyraz=peki o zaman normalde bunu yapamam ama seni buraya getiren kuzenim eve bıraksa hem ben ona güvenip seni emanet edebilirim ve seni eve sağ salim bırakabileceğinden eminim
Başka çarem yoktu buna mecburdum
Asin=peki olur yeter ki şuradan kurtulabileyim
Poyraz= anlaşıldı o zamn ben kuzenimi arıyorum zaten aşağıda bahçedeydi hemen gelir buraya
Yavaş yavaş başımı aşağı yukarı salladım onaylar şekilde ve
Asin=görüşürüz Poyraz ab-bey çok teşekkür ederim
Kısık bi kıkırtı çıktı dudaklarından
Poyraz=Poyraz bey değil.Poyraz abi
Ardından hemşire ve Poyraz abi odadan çıkmıştı bir süredir bekliyordum ama ne gelen ne de giden vardı ve ben göz kapaklarımın kapanmasına mani olamıyorum en sonunda kendimi uykunun kollarına bırakmıştım
---------Kara Bozkurt---------
Babamın apar topar bizi turkiyeye çağırması ve önemli bi konu olduğunu orya gelince konuşmamız gerektiğini söylemesiyle kardeşlerimi küçük meleğim öldükten sonra biraz da olsa onu düşünmemek için ingiltereye gelmiştik ve uzun zaman sonra kardeşlerimi de alıp turkiyeye gelmiştim ve şu an uçaktan inmiş hatta eve gelmiştik Bile ama ne olduğunu bir türlü söylemeyen babam ağlamaktan helak olmuş ve gözleri kan çanağına dönmüş annem masanın üzerinde açılmış mühürlü bi mektup vardı tam artık söze gireceğim zaman Bora benden önce davranıp
Bora=baba anne noluyo neden bizi apar topar çağırdınız
Evet baba ne oldu artık konuşur musunuz
Diyerek Bora'yı destekler şekilde konuşmuştum
Metin(biyo baba)=çocuklar aslında bu nasıl söylenir bilmiyorum ama kardeşiniz Asin aslında ölmemiş onu bizden almışlar o yaşıyormuş masanın üstündeki zarfın içinde bi kağıt ve bir fotoğraf var fotoğraftaki kardeşinizin fotoğrafı ama merde yaşadığı veya kimlerle yaşadığını bilmiyoruz
Bu bu nasıl olur baba sen ne dediğinin farkında mısın o öldü o küçücük kalbi atmıyordu onu kendi ellerimizle gömdük bu kadar acı boşa olamaz degilmi
Metin=maalesef oğlum zarfta her şey yazıyor
Hemen zarfı elime almış ve içindeki kağıtta yalanlarla yedi kardeş şoka girmiş ve annem daha çok ağlamaya başlamıştı
Sevgili Bozkurt ailesi bu bir itiraf mektubudur 17 yıl önce doğmuş ve 4. Yaş gününde öldü olarak bildiğiniz kendi ellerinizle mezara gördüğünüz meleğiniz aslında bir intikam planı uğruna sizden alındı ve şu an pekte mutlu sayılmaz ama onu bulmak size kalmış ahh tabi ki hala yasiyor olursa henüz planım daha bitmedi Bozkurt ailesi daha yeni başlıyoruz
Neydi yani bunca şey bi yalandan mi ibaretti bu kadar acı bu kadar çaresizlik bu kadar hüzün neden ama neden
Şu ana hepimiz kitlenmiş bi şekildedir ne konuşabiliyor ne de hareket edebiliyorduk
Asil'in gözünden bir yaş düştü ve bu durum onun için daha zordu diğer yarısı yaşıyordu ama o bunu bilmiyordu bile...
Sağ yanımda oturan emre zarfın içinde ki fotoğraf aklına gelmiş olmalı ki elini zarfa atmış ve içindeki fotoğrafı çıkarmıştı
Şu an odada ki herkes fotoğrafı merhaba ediyordu meleğimiz hala o kadar tatlı mıydı hala o kadar güzel miydi önemlisi biz ona yetişebilmişmiydik zarfın içinden çıkan kızın fotoğrafıyla dumura uğramıştım babama o kadar benziyordu ki babam gibi koyu kahve saçları ela gozleri vardı küçücük burnu ona tezat kocaman kedi gibi gözleri vardı benim meleğim ölmemişti yaşıyordu bu fotoğrafa bakınca anlamıştım, çünkü ancak benim meleğim bu kadar güzel olabilirdi...
Şu ana birazda olsun kafamı toplamak için dışarı hava almaya çıkmış ve dolaşıyordum acaba şu an meleğim napiyordu neredeydi en önemlisi yaşıyor muydu onu bulabilecek miydik ben bunları düşünürken karşı kaldırımda yerde baygın bir şekilde yatan kıza takılmıştı gözlerim ,hemen yanına koymuştum fakat o an beni hangi duyguyu yaşamam gerektiğini bilmediğim bir olay yaşanmıştı sevinç? hüzün? mutluluk?
Bu oydu benim meleğim güzel kokulu meleğim onu bulmuştuk
Hemen yerde yatan bedenin yanına oturmuş onun nabzını kontrol etmiş şükür ki nabzı atıyordu ardından hemen ambulansı aramıştım ambulans gelince onu yoldan geçerken baygın bi şekilde buldugumj ve direk onları aradığımı söylemiştim ve küçük meleğimin ardından bende ambulansa binmiş yanında olamadığım 14 yıla tezat arkada onun yanında olmaya çalışıyordum
Hemen aklıma gelenle gideceğimiz hastanede çalışan kuzenimi aramıştım ona olan biten herseyi anlatmıştım oda en az benim kadar 14 yıl boyunca yanında olamadıgimıza onu yolda baygın bi şekilde bulduğuma üzülse de onu bulduğumuza ve en önemlisi yaşıyordu olduğuna en az benim kadar sevinmişti ve hastanede olduğunu bizi acil girişinde bekliyor olacağını söylemiş telefonu kapatmıştı
Evet ilk bölümün şerefine uzun bi bölüm olsun istedim bence biraz saçma bi bölüm oldu nerdeyse hiç içime sinmedi ama bu kadar yazdığım için silmek istemedim ve yayınladım umarım hoşunuza gitmiştir bir daha ki bölüm cuma günü(13.09.24) gelir diye tahmin ediyorum kendinize cici bakın bebişler1
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
