12. Bölüm

Savcı

Esma
hafsa_sultan

 

Paketi alınca beni geri indirdi. Ancak ayakta durabileceğimi zannetmiyordum. Başım feci şekilde dönüyordu. Dengemi kaybedip geriye doğru bir adım atınca hemen beni tuttu.

 

"Noldu?" Zaten görecekti ve o yarayı tek başıma bakamazdım.

 

"Bacağım." Bacağıma baktığımda ve yüzünü ekşitti.

 

"Kızım sen bu bacağına ne yaptın? Bununla nasıl bu saate kadar dayandın?"

 

"Çok konuşmada beni hastaneye götür."

 

Ağzının içinde homurdandı. Ancak onu umuramadım zira daha önemli konuları vardı; Malı almak gibi. Bir dahaki kriz daha güçlü olacaktı. Seke seke arabaya doğru ilerlerken ayaklarım yerden kesildi. Ağzımdan ufak bir çığlık kaçtı.

 

"Kulağımın dibinde cırlama."

 

"Sen cırlama neymiş görmemişsin. Salak." Diye cırladım. Böylece ona da cırlamanın nasıl olduğunu göstermiştim.

 

"Tamam bir şey demedim."

 

"Aferin."

 

Bacağımın acısını yeni yeni hissediyordum. Arabaya ulaştığımız da beni tek koluyla tutup kapıyı açtı. Sanki çantaymışım gibi beni koltuğa bırakmıştı. Çok yorulmuştum. Uykum vardı. Biraz uyusam bence bir şey olmazdı. Koltuğa yerleşmek amacıyla biraz kıpırdayınca bacağım acımıştı. Ve o acıyla inledim. Sesime hemen döndü.

 

"Noldu?"

 

"Bir şey yok."

 

"Emin misin?"

 

"Dön önüne savcı." Kafasını eğip güldü.

 

"Bunda gülüncek bir şey bulamıyorum savcı." Son kelimeyi bastırarak söylemiştim.

 

"Büyünce anlarsın."

 

"Sus artık. Bırakta uyuyayım."

 

"Az kaldı uyuma."

 

"Boş boş konuşma." Kafamı çevirip gözlerimi kapattım.

 

"Off Arya off."

 

....................

Bora küçücük bir kızın bu tür bir şeye nasıl bulaştığını merak ediyordu. Oradaki çocuğu tanıdığını anlamıştı. Elindeki malı yarın teslim edecekti. Yarına kadar koruması yeterliydi. Kriz geçiriyor olmalı ki bunu bu kadar istiyordu. Bir dahaki krizde ne yapacağını merak ediyordu. Yanındaki koltukta uyuyormuş numarası yapan kıza baktı. Bu şey onu uyutmazdı.Şimdiden göz altları morarmıştı. Yine de çok masum duruyordu. Neden olduğunu bilmeden onu korumak istiyordu. Bu duygunun ne olduğu iyi biliyordu: Abilik. Onu her şeyden korayacaktı. En başta bu illetten. Hastaneye gelmişlerdi. Arya'yı izlemeye başladı.

....................

Bir süredir beni izliyordu. Çok uykum var ama uyuyamıyordum.

Onu istiyorsun.

Evet onu istiyordum. Çabucak şu işi halledip onu savcı dan almalıydım. Biraz kıpırdanarak yeni uyanıyormuş gibi yaptım.

"Geldik mi?"

"Geldik in bakalım uykucu." Demek beni uymuş zannediyordu. Arabadan inip hastaneye girdik. Beni kucağına almak istiyordu. Ancak bu kadar yeterdi. Sınırlarımı daha fazla ihlal edemezdi. Seke seke hastane de ilerledim. O arkamdan geliyor beni yönlendiriyordu. En sonun da bir odaya girdik. Odanın kapısında Asaf Savaş yazıyordu. Beni onlardan birine mi getirmişti. S!ktir ordan. Bir Savaş'a daha bu yarayı göstermezdim.

"S!keyim. Beni sizden birine mi getirdin!? Demek bunu kendim halletmek zorundayım. Beni hastaneye getirdiğin için sağol. Ama bir Savaş daha bunu öğrenemez." Demiş yürümeye başlamıştım.

"Orda dur küçük hanım. Eğer gecenin bir vakti kaçıp uyuşturucu alıp bacağını kesip bir de koluna cam batacak ve bunu sadece ben bilicem. Öyle bir şey imkansız."

Yanıma gelip beni ensemden tuttuğu gibi odaya soktu. İçerideki adam bana baktı. Derin bir nefes verip savcıya döndü.

"Açıkla."

"Küçük kardeşimiz evden kaçtı. Ben de takip ettim. Tabi kaçarken yaralanmış. Ve bil bakalım sevgili kardeşimiz neden kaçmış? Uyuşturucu. Ve bize bir iyilik yaptı. Bir kaç satıcı yakaladık. Uyku tutmayacak kadar mı istiyorsun?"

"Ne?"

"Arabada uyumadığını biliyorum."

"Geç şuraya. Bacağına bakalım."

Koltuğa geçtim ve sehpaya bacağımı uzattım. O da eline bir pamuk alıp yarayı temizlemeye başladı. Başımı geriye atıp işinin bitmesini bekledim.

"Uyuşturmam gerekecek."

İçinde onun gibi bir şey varmıydı acaba. Onu düşünmeden edemiyordum. Kafamı o kadar ona takmıştım ki doktorun işini bitirdiğini farketmemiştim.

"Evet işim bitti. Hatta nöbetimde bitti. Yani beraber gidiyoruz."

"Siz gidin benim bir yere uğramam lazım." Dedim. Bu gece dayanamazdım. Ve savcı da bana vermeyecek gibiydi.

"Hayır, bizimle geliyorsun."

"Saçmalama. Neyim ben çantamı?"

"O maddeyi almaya gidemezsin."

Tamam o zaman bende çalardım.

"Off tamam gidelim. Ama-" Tam o an elimin titrediğini hissettim. Bu işin sonu hiç iyi değildi. Titremesini durdurmaya çalıştım.

"Noldu?"

"Bir şey yok."

"Elin titriyor Arya gördük. O yüzden seni salmıyoruz ya."

Bunlar durumumu biliyorlardı ve bana ihtiyacım olan şeyi vermiyorlardı.

"Ne alaka, ayrıca Savcı bana onu ver hemen."

"Gel al."

"Kendin kaşındın. Dikkatli ol Savcı."1

Eveet bir bölümün sonu. Biliyorum uzun süredir yoktum ama arkasında önemli şeyler olduğunu bilin. Seviliyorsunuz.💝💘

Bölüm : 29.01.2025 13:12 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş
Loading...