KAYIP MEKTUPLAR

Başıma gelen olaylar, kalan hayatıma yön veren ve karakterimi oluşturan dinamiklerdi. Elbette iyisi kadar kötüsünü de yaşadığım hadiseler oldu. Yaşadıklarım dışında çevremde olanlardan da etkilendim. Hurdacı Salim efendinin yaşadığı ve bazı insanların hayatlarını kökten değiştiren olayı sıklıkla anımsarım.

Hurdacı Salim, iki çocuk babası bir adamdı. Sabahın köründe kalkar, el arabasıyla şehri dolaşır, kağıt ve benzeri atıkları toplardı. Kendi halindeydi. Eşinin dışında konuştuğu bir insanı hatırlamam. Eşiğini aşındıran insan neredeyse hiç yoktu.

Olayın olduğu gün okuldan dönüyordum. Sokağa girdiğimde muazzam bir kalabalığın toplandığını gördüm. Gazeteciler, polisler, mahalle sakinleri herkes Salim beyin evinin oradaydı. Takım elbiseli adamlar deklanşörleri durmayan kameralara doğru dönmüşlerdi. Kargaşanın ortasında gözleri ağlamaklı şekilde çocuklarını izleyen Salim beyi gördüm. Sanki utanılacak bir iş yapmış gibi duruyordu. İnsan yığının içinde annemi buldum. Eteklerine yapışarak ne olduğunu sordum.

-Salim amcan geçenlerde çöpten mektuplar bulmuş. Akşam topladıklarını kağıtçıya satacağı sırada aklına bulduğu mektuplar gelmiş. Hatta mektupları ayıklarken elini kesmiş adamcağız. Neyse eve getirmiş mektupları. Meğer mektupları işgüzar bir postacı çöpe atmasın mı? Hemen idareye gitmiş mektuplarla. Mektuplarda askeri lise imtihanına davet mi dersin, yavuklusuna yazan mı! Onca mektup!

Salim bey o an için gözümde bir kahraman gibi görünmüştü.

-İdareden teşekkür için gelmişler. Gazeteye haber yapacaklarmış.

Bir vakit sonra gelen takım elbiseli adamlar lüks arabalarına bindiler. Gazeteciler de toplanıyorlardı. Herkes dağılmaya başlamış, annem bile gitmişti. İleride bir taşın üzerinde oturan hanımına gözüm takıldı. Ellerini çenesine dayamış, gözleri boşluktaydı. Arabasını hazırlayan Salim beyi gördüm. Kendimi bir anda yanında buldum.

-İyi günler Salim ağabey.

-Sağol oğlum.

-Ne verdiler?

Salim bey gözlerini dikerek bana baktı. Sorduğum sorudan utanmıştım. Başımı öne eğdim.

-Bir teşekkür belgesi, bir de bir aylık kiramı.

Başımı kaldırdım.

-Kaç mektup verdiniz?

-47

-Çokmuş.

Salim bey ufak kızın getirdiği buzlu suyu, arabanın askısında duran poşete koydu.

-Bu kadar insanın hayatını kurtardınız, belki de bambaşka işler gelecekti başlarına ama size sadece bir kira verildi.

-Ben onu da istememiştim. İyilik bir denizdir. Yaptığını onda boğamazsan dünya da iyi ve iyilik mi kalır?

Salim bey, arabasını sürmeye başlamıştı. O gün Salim beyin hayatını etkilediği kırk sekiz kişi vardı.