13🍎

Melodi'nin gözleri, son akşam yemeğinin tablosuna kilitlenmişti.O sofrada bir zamanlar bir düzen vardı—bir hikâye, bir son, bir kader. Ama çınlama sesi masalı paramparça etti.

Yankılanan tiz çınlama, zihnini sarsarken, dünya kaydı.Masalın içinde bir boşluk açıldı, deliliğin gölgeleri çekildi ve yalnızca yansıma kaldı.

Ellerine baktı.

Kan, derisine işlemişti. Sıcak. Yapışkan. Gerçek.

Melodi bıçağı kavradı, ama neden tuttuğunu bilmiyordu. O yapmadı.

"Melodi, kendin ne demiştin? Bir prensin seviyesine inmeyeceğini... Ama sen onun masalında insanların kanını döktün."

Masalın sesi yankılandı, ama Melodi bunu inkâr etti.

"Hayır. Hayır! Ben bunu yapmadım! Onları öldürmedim!"

Ama kimse cevap vermedi. Masal anlatıcısı bile sessizdi.

Gözleri ellerine düştü. Kirli. Kanlı. Onun değil… değil mi?

Bıçağı fırlattı, ama kaçış yoktu.

Sırtını basamaklara verdi. Titreyen bir masal kahramanı, kendine inanmayan bir prenses.

"Biri benimle oyun oynuyor! Bu sadece bir oyun! Yuno halkından birileri bunu düzenlemiş olmalı!”

Ama kimse onu affetmedi.

"Melodi, kimseyi suçlama. Sen yaptın. Sen bir katilsin. Prenses olamadın… ama kasap oldun."

Ve masalın içinde yankı kalmadı.

Melodi sessizliğe teslim oldu.

Yıldızlar yukarıdan baktı, uzak, erişilmez, hüküm veren…

Gece ona hiç cevap vermedi. Yalnızlığın içinde, yıldızların altında Melodi şarkı mırıldandı.

“ Benliğimi kaybettim, bir umut bir ülkün,

Kapat gözlerini belki de yıldızlar seni bulur.

Unut her şeyi,

Belki de hayaller yaşlanır.

Ay ışığı yol gösterir.

Dağlardan eser rüzgar…”

Melodi gözlerini kapatarak gözlerindeki yaşları silmişti. Burnunu çekerek dizlerinin üstüne kapanmıştı. Yıldızlar ona yardım edemediğini düşünürken yıldızlar sesini duymayacağını yansımanın sözlerini maruz kalarak daha da karamsara bağlamıştı.

Burada kalmıştı bu masalda kaybolmuş kendi benliğinden uzaklaşmış başka biri olmuştu.

Yıldızlar, Melodinin sesini duymuştu ve yıldız tozları üstünde parlamıştı. Melodi nasıl anlamıştı yansımanın rahatsız edici sesi silik silik gelmeyi başladığında ve içindeki o umut ışığı ve diğer masalının kilidini açıldığını hissettiğinde başını göğe kaldırdığında yıldızlar ona patlamıştı.

Bu bir işaret olmalıydı. Ellerini açtı ve yıldızları avucunda dolaştığını elinin çevresi yörüngesinde hareket ettiğinde ayağa kalkmıştı ve eliyle yıldızları hareket ettirdiğinde içinde hala bir umut ışığı pes etmeyeceğini anlamıştı.

“ Ben sana kaybetmeyeceğim dedim ve geliyorum Yuno. Oyunu ben kazandım.”

Melodi gözünde bu kararlılıkla ölü cücenin toprağa çizdiği haritaya bakarak ve yıldızların ona kısa yolu göstermesiyle karanlık ormandan bir daha asla geri dönmemek üzere arkasını bakmadan çıkışa doğru koşuyor, tökezliyor. Yıldızlar Melodiyi kalkması için yardım ettiler. Düştüğü gibi kalkmasını biliyordu ve yoluna devam etti.