9. Bölüm

Yatağa oturup düşünmeye başladım ve uyuya kalmışım sabah olduğunda baranın Annesi neriman teyze uyandırdı oğlum kalk hadi sabah oldu kahvaltı hazır dedi yataktan indim aynaya baktığımda tek gördüm şey kalbi çok acımış ağlamaktan gözleri kan çanağı olmuş birini gördüm hiç insan kendine üzülürmü ben üzüldüm ama kendime değil kimseye bir daha güvenemiyceğime üzüldüm kapının kilidini açıp aşağı inmeye başladım herkes yemek masasındaydı o aşağılık herif te ordayda yanlarına indim gözüm birden masaya daldı Baran bunu fark etmiş olmalı ki noldu dedi dün yüzüme neden kapıyı çarptın ki dedi .Diyemedim senden nefret ediyorum diye diyemedim artık aşk diye bişeye inanmıyorum diye neyse bi iki nokta bişeyler yiyip babamın oteline gitmeye başladım bütün eşyalarımı aldım yanıma otele gitmeye yola koyuldum ama nasıl gidecektim ceplerime baktım sadece 50 tl vardı cebimde Allah'tan yakındı otel buraya çok tutmazdı taksi yolda elimi kaldırarak bi taksi çevirdim taksiye bindim sonra akıllı saatinden ecenin beni aradığını gördüm ne diyecekti hiç açmamak istiyordum ama ne diyeceğini merak ediyordum ki açtım

ECE:aşkım bana biraz para gönderebilirmisin

ATALAY:nah gönderirim sana para

ECE:ama a- noldu sana böyle

​​​​ATALAY:bişey olmadı paramın kıymetini vardım ve sana verdiğim bütün mücevherleri geri vereceksiniz yoksa herşey daha kötü olur

ECE:ne diyorsun sen Atalay yani paran benden daha mı kıymetli eğer özür dilemesen senden ayrılırım atalay

ATALAY:haydeee cehenneme kadar yolun var

ECE:ama Atalay sen böyle deği-

Atalay pat diye yüzüne kapatır