Episode : It's Just A Deal

Hector'un Gözünden 2 hafta sonra

Hector : Bir bakalım doğru anlamış mıyım , Sen dilek taşını istiyorsun babanı döndürmek için babanda seni istiyordu hayata döndürmek için ama sonuç olarak o ve kardeşi ölü sen dirisin

Milan : Her zaman bu kadar zeki misindir? *alaycı*

Hector : Ha ha ha *alaycı gülümseme* peki madem denklem bu kadar kolaysa onlardan ne istiyorsun ?

Milan : Seninle aynı şeyi Hector intikam istiyorum beni o buz kütlesine tıkan herkesten ve her şeyden bu yaratıklardan nefret ediyorum.

Hector : Senin için geçen 20 yıl çok zor olmalı

Milan : Ne demezsin buz ve daha çok buz

Hector : Hala ablam olacak hainden ne istediğine anlam veremedim ama sonuçta seni tıkan o değil

Milan : Bu Amarok'un işi beni oraya Ejderhalar ile birlikte o tıktı ama artık özgürüm ve tahminimce ektiğim bitkiler şuan çiçek açmış olması lazım yani sevgili Hector bu sadece bir anlaşma

Hector : Ne tür bir anlaşma?

Milan : *elini uzatır* Ben onlardan kurtulacağım sende ablandan intikamını alacaksın

Hector : Fikri sevdim ben varım *elini sıkar* hadi bana şu çiçeklerden bahset

Milan : Aslında 50 yıl önce araştırma için diktiğimiz bitkiler şuan Merlin'in arazisinde filizleniyor arada kayan 30 yıl ben buzdan çıktığım için kaymış oldu ve bunca zaman etki etmese bile şuan filizlenmeye başlamıştır

Hector : Gerçekten bazen akıl sır erdiremiyorum ben bir tilki kabilesinde onların yasaları ve öğretileri içinde büyüdüm ama sen daha çok şey biliyor gibisin

Milan : Babam Victor gerçekten takıntılı bir adamdı ve araştırmayı severdi Heiliantları ilk fark ettiğinde ne olduğunu anlamak için çok deney yapmış ve her birini raporlamış ben bu raporları okurken çok şey öğrendim

Hector : Bilmem gereken başka bir detay var mı?

Milan gözlerini masada duran su dolu bardağa dikti ve biraz odaklandıktan sonra bardağın içinde ki su kuma dönüşmüştü. Hayretler içinde izliyordum ne yani bir kinezi sahibimiydi?

Hector : *şaşırır* Hassiktir şaka yapıyor olmalısın

Milan : Hahaha ne o koca oğlan seni etkiledim mi yoksa? *güler*

Hector : Büyücü olduğuna ikna olmama şu kadarcık kaldı *iki parmağını yakınaştırır*

Milan : Güzel tahmin ama hayır sadece telekinetiğim bazı elementleri bükebiliyorum

Hector : Çok çekicsin

Milan'ın gözleri bir an simsiyah olmuş kollarıma kaydı

Milan : Ve sende çürüyorsun tilki çocuk hadi gel bir bakalım ne yapabilriz

Hector : Ah tanrım bir an hiç söylemeyeceksin sandım

Elimden tuttu ve bahçeye bakan koridorda yürüdükten sonra fütüristik bir tablonun önünde durduk iç içe geçmiş evrenleri andıran tabloda bir yerlere batıktan sonra altımızda bir kapak açıldı.

Hector : Burası da neresi

Milan : Burası Sirenia Heiliantların dünyası insan gözünde perde olmadığında böyle gözüküyor

Hector : Hadi oradan biz şuan bu yerdemiyiz

Milan : Hayır insanların evreni ile bitişik ama fiziksel teması yok sadece bazı meraklıları aramızda koğuşlanıyor o kadar

Hector : Bu kadar bilggiye hakim olman beni çok cezbediyor güzelim

Milan : Fazla hızlı koşuyorsun tilki çocuk

Hector : Ah tanrım bana öyle demeyi kes

Milan aramızda bir dudak mesafesi kalana dek bana yaklaştı ve fısıldadı

Milan : Yoksa ne olur tilki çocuk *vurgulayarak söylüyor*

Hector : Sana karşı kendimi zor tutuyorum Milan lütfen bu işi zorlaştırma

Milan : Haha korkak *geri çekilir*

Hector : Korkak değilim sadece bilirsin şuan ki gücümün altında eriyip gitmen pek hoş olmaz

Milan : *bir takım dosyaları karıştırıyor* Tabii bu kaslı kolların altında kalmak istemem *sırıtır* şöyle geç otur da koluna bakalım

Milan'ın işaret ettiği yöne doğru geçtim ve koltuğa oturdum. Elinde ki dosyayı hızlıca okuyor ve dolaba doğru giderek bir kaç kimyasal maddeyi masanın üzerine hazırlıyordu

Hector : Sanırım bir gelişme var *meraklı*

Milan : Güzel haber babamın notlarında antidotu buldum

Hector : Ve?

Milan : Kötü haber umarım kolun çürümeden sentezlenir

Hector : Ah çok güzel daha beteri olamazdı

Milan : Şimdi şunu makineye yerleştireyim bizde yemek yiyelim çok acıktım

Hector : Harika olur

Milan'ın işi bitince yukarı çıktık ve kırmızı şarap eşliğinde sohbet ederek yemek yemeye başladık.

Milan : Ya sen Hector senin gerekçen ne?

Hector : Ne? *anlamaz* He evet şey babanın öldüğü gün bende oradaydım Harley ile bir anlaşma yapmışlardı ve pek iyi sonuçlanmadı o kuyruklu sürtük ona ihanet etti ve bunlar yaşanırken tek kan bağım olduğu insan beni gözünü kırpmadan yok saydı

Milan : Ah tanrım onun yanında mıydın *üzülür*

Milan'ın bileğinden tutarak ona destek verici bir dokunuşla konuştum

Hector : Hey üzülme , o bütün bunları senin için yaptı seninle kavuşabilmek için

Milan : Biliyorum ama canım çok yanıyor Hector çok zor ne halam ne babam artık ikiside yok ve bir başıma kaldım bu yükü kaldırmak çok zor *ağlamaklı*

Hector : Ben buradayım *sarılır* ve bu iş bittikten sonrada yanında olmamı istersen olurum

Milan : Gerçekten mi?

Hector : Gerçekten *duygusal yakınlaşma*

Onun o üzgün halini görmeye dayanamıyordum ve henüz 2 hafta olmasına rağmen onunla geçirdiğim zaman içinde ona karşı bir takım romantik hisler biriktirmiştim ve sanırım oda bu hislere karşılık veriyordu. Göz göze bakışmak içimde kelebekler uçururken vücudumun onun bedenine usul usul yaklaştığını hissettim şimdi aramızda minimum bir santimetre vardı nefesini hissedebiliyordum gözleri dudaklarıma kayarken bende geri duramadım ve ona ayak uydurdum. İlk temasın verdiği heyecan ile bir an durdum ve geri çekilip tekrar gözlerine baktım onaylar şekilde göz kırpınca devam edip yaklaştım. Onu belinden kavrayıp kucağıma aldığımda fısıldayarak yatak odasına çıkmamızı söylemişti zaten direnmeye çalışan vücudum şimdi patlamak üzere olan bir volkan gibiydi. Odasına çıktık ve bir hışımla girdiğim kapıdan direkt yatağına yattım. Tutku dolu geçen 8 saatin sonunda uykuya teslim olmuştuk.

Sabah

Hector : Günaydın ay çiçeğim

Milan : Ah tanrım böyle söyleme çok utanç verici

Hector : Sen nasıl istersen ay çiçeğim *alaycı*

Milan : Cilveleşmeyi bırak tilki çocuk halletmemiz gereken bir antidot ve düzeltmemiz gereken bir çürümen var

Hector : Kahvaltımız hazır hadi gel

Milan ile kahvaltı yaptıktan sonra aşağıya tekrar indik ve nihayet antidot hazırdı. Koltuğa uzandım ve bana serumu bağlamasını bekledim. Serumu bağladıktan tahmini 15 dakika sonra vücuduma çöken ağırlıkla bayılıp kalmıştım. Uyandığımda Milan bana hayretler içerisinde bakıyordu.

Hector : Ne oldu? *korkar*

Milan : Kendini nasıl hissediyorsun ?

Hector : Aslında bakarsan enerjik ve biraz hiper aktif

Milan : Lanet olsun bunu sana göstermem gerek

Elimden tuttuğu gibi yukarı odasına çıkardı ve odasının kapısına gelince elleriyle gözlerimi kapadı beni biraz yürüttükten sonra

Milan : Şimdi gözlerini açacağım ama sakın ani tepki verme

Hector : Lütfen daha fazla tilkiye dönmüş olmayayım

Milan : 3,2,1...

Not: Eski halinde kaslı ve üzerinde Victor deney yaptığı için erkeklik hormonu normalden daha fazla salgılandığı üzere yaşı ve görünüşü olduğundan büyük duruyordu bu ise orijinal hali

Hector : Has siktir be! Ben ahh! Bu benim ama nasıl olur *şaşırıyor*

Milan : Sanırım antidot mutajeni kırarken senide eski haline geri çevirdi

Hector : Sonunda tekrar bebeksi yüzüm ve vücudum

Milan : Diğer halinde çekiciydi aslında *alaycı gülümseme*

Hector : Hahaha ben her halimle çekiciyim buraya gel bakalım *Milanı kendine çeker*

Milan : Bana bu kadar yakın olmayı huy edindin

Hector : Sanki hoşuna gitmiyor

Milan : Gidiyor ama önce planımızı kusursuzca detaylıca konuşup hazırlamalıyız ve onlar durumu öğrenmeden yola çıkmalıyız

Hector : *Milanı öper* Mh ama bu senden öpücük alamayacağım anlamına gelmiyor değil mi? *güler*

Milan : Ah starboy bırak cilveleşmeyi hadi işimiz var

Kendime uzun bir süre baktım ve suratımı ne kadar uzun zamandır eski haliyle göremediğimi hatırladım neyse ki artık özüme dönmüştüm ve sırada ki hamlemizi planlamak için işe koyulmuştuk..