11.BÖLÜM

Ilgın:Ne?Ne duruyoruz o zaman gidelim

Çilay:Ama bir şeyler yemedin

Ilgın:Çilay yemeğin sırasımı şuan Uras uyanmış ya

Çilay:İyi madem

Arabaya atlayıp hastaneye gittik.Hem mutlu hem üzgün hemde heyecanlıydım.Odanın kapısının karşısında durdum.Derin bir iç çekip içeri girdim.İçeride yaralı bir şekilde yatakta yatan Uras ve koltukta oturan Akay ve Tunay vardı.Yatağın karşısına geçip Uras'ın gözlerine baktım ama o bakmıyordu.Gözümden yaş düştü ve ağzımdan tek bir kelime çıktı.

Ilgın:Uras...

Bir kaç saat önce koyduğum sandalyeye oturdum.Sessizce ağlıyordum.

Ilgın:Özür dilerim...hepsi benim yüzümden çok özür dilerim gitmene izin vermemeliydim.

Uras birşey demedi.

Ilgın:Uras bağır çağır ama susma lütfen bir şey de

Mimiklerim ile diğerlerine çıkın işareti yaptım onlar çıktığında Uras ile ikimiz kalmıştık.

Ilgın:Biliyorum benden nefret ediyorsun bende kendimden nefret ediyorum ama o kadar pişamnımki,Akay gece beni aradığında ve senin kaza yaptığını söylediğinde yıkıldım sanki kalbimi söküp almışlardı inanıp inanmamak sende kalmış.

Uras:Senden nefret etmiyorum,edemiyorum Ilgın ne kadar uğraşsamda en küçük bir nefret yok ayrıca sana inanmıyorum şimdi çık dinlenmek istiyorum.

Ilgın:Peki...iyi uykular.

Aslında bana inanıp inanmaması umrumda değildi yaşaması yeterdi benim için ama bir yandan da kalbim çok acıyordu.Odadan sulu gözlerle çıktım.Bahçeye gittim hava yavaş yavaş kararıyordu.Bahçedeki banka oturdum dizlerimi kendime çektim ve başımı gömdüm.Ağlamaya ve düşünmeye başladım.20 dakikanın ardından başımı kaldırdım hava kararmıştı.Çilay'ı aradım.

Çilay:Efendim güzelim

Ilgın:Alo Çilay neredesiniz

Çilay:Kanka biz sizi yalnız bırakmak için bir tane kafeye gelmiştik.

Ilgın:He tamam

Çilay:İstersen gelelim

Ilgın:Yok sağolun siz eve gidin direkt ben bu gece burada kalıcam yarın geliriz

Çilay:Tamam tatlım sen bilirsin

Ilgın:İyi görüşürüz

Çilay:Görüşürüz

Telefonu kapatıp odaya gittim.Uras uyuyordu.Sandalyeye oturdum.Yataktan sarkan elini tuttum.Yüzünde az çok çizik vardı.Çiziklerini tektek öptüm önce alnındaki sonra sağ yanağı ardından sol yanağı ve en son dudağının yanı.Ben Uras'ı izlerken odaya hemşire geldi.

Hemşire:Akşam yemeğini getirmiştim

Ilgın:Sağolun

Hemşire odadan çıkınca Uras'ı uyandıracaktımki Uras zaten uyanmıştı.

Ilgın:Ay! ödüm koptu

Uras:Benden korkuyormusun?

Ilgın:Ne alaka Uras neyse yemek yiyiceksin

Uras:Ben onlardan yemem

Ilgın:İyi aç kal

Uras:Of neyse ver yiyim

Ilgın:Nasıl yiyiceksin

Uras:Elimle sana ihtiyacım yok

Ilgın:Peki

Uras yemeğini yemeğe başladı ne kadar sevmesede.Ben ise telefon bakıyordum.

Uras:Benim telefonum nerde

Ilgın:Bende

Uras:Ver

Ilgın:İnsan biraz kibar olur

Uras:Karşımdaki kibarmıda kibar olayım.

Gözlerimi devirip telefonunu verdim.Telefon bakarken gözüm saate kaydı saat 12 olmuştu.Uras'a baktığımda hala telefon bakıyordu.Ayağa kalkıp elinden telefonunu aldım.

Uras:Tamam yatıyorum

Ilgın:İyi

Uras bana arkasını dönüp yattı ben hala koltuta oturuyordum.Biraz müzik dinledikten sonra Uras'a baktım uyuyordu bende aşağı kantine indim.Kendime sandviç ve kahve aldım onları atıştırdıktan sonra tekrar odaya gittim saat 2 olmuştu.Uyudum.Sabahın erken saatlerinde bir ses beni uyandırdı.

Hemşire:Hanımefendi

Koltuktan kalkıp doğruldum.

Ilgın:Buyrun

Hemşire:Öğle yemeğini getirdim

Ilgın:Öğlemi?Saat kaç?

Hemşire:1 efendim

Ilgın:Tamam sağol çıkabilirsin

Hemşire çıkınca Uras'ı uyandırdım.

Ilgın:Uras

Uras:Hı

Ilgın:Kalk öğle yemeği yiyiceksin?

Uras:Ne var

Ilgın:Mercimek çorbası ve köfteli pilav var

Uras:Of tamam

Ilgın:İstersen köfteleri ayırayım sevmiyorsun ya

Uras:Sen benim köfte sevmediğimi nereden biliyorsun

Ilgın:Biliyorum işte hadi yemeğini ye sonra eve gidelim

Uras:Benimle bebekmişim gibi konuşma yemeğinide kendim yerim sende çıkış işlemlerini yaptır bir işe yara bari.

Odadan çıktım bana işe yaramaz muamelesi yapmıştı ama artık umursamıyordum ne kadar kalbim kırılsada.Çıkış işlemlerini yaptırdıktan sonra Uras'ın yanına gittim eşyalarını toparlamıştı.

Ilgın:Niye toparlandın ben toparlardım eşyaları

Uras:Dedim ya sana ihtiyacım yok

Ilgın:Tamam hadi gidelim

Hastaneden çıkıp arabaya doğru ilerledik Uras yürümekte biraz zorlanıyordu.

Ilgın:İstersen koluma girebilirsin

Uras:İstemez

Arabaya bindik ben sürüyordum.Eve geldiğimizde Akay Tunay ve Çilay üçlüsü bizi kapıda karşılamıştı birde içeride koltukta oturan Pelin vardı.

Akay:Hoş geldin kardeşim

Tunay:Hoş geldin kuzen

Çilay:Hoş geldin enişte

Uras:Eyvallah

Bende Uras'ın arkasından içeri girdim.Herkes salonda topalnınca Pelin ayağı kalktı.

Uras:Neden geldin Pelin

Pelin:Hem geçmiş olsun için hemde vedalaşmak için

Ilgın:Gidiyormuş in

Pelin:Evet Almanya'ya gidiyorum sizde umarım bir ömür boyu mutlu yaşarsınız.

Uras:O pek mümkün değil ama

Pelin:Bu arada geçmiş olsun Uras

Uras:Sağol

Pelin:Neyse ben gideyim artık uçağım var görüşürüz.

Ilgın:Görüşürüz kendine iyi bak

Pelin:Sizde birbirinize iyi bakın

Pelin gitmişti Uras odasına çıkmıştı Akay ve Tunay'da Uras'ın odasına gitmişti.Bizde Çilay ile salonda oturuyorduk.

Çilay:E güzelim aranız nasıl

Ilgın:Bok gibi daha beter ben ona kendimi affettirmeye çalıştıkça o benden uzaklaşıyor.

Çilay:Ah be inşallah barışırsınız askım

Ilgın:İnşallah Çilay'ım

Çilay:Yemek hazırlayalımmı bizde

Ilgın:Olur

Mutfağa gidip yemek hazırlamaya başladık.Ana yemek hazırdı ben çorbayı yapıyordum Çilay ise salatayı.Şarkı eşliğinde yemeğimizi hazırlarken Çilay bir anda bağırdı.

Çilay:Ahhh

​​​​​

​​​​​​