
Aslında bir nimet olan ama içimde bir parça hüzün çiçeği açtıran bu satırları sana yazıyorum geçmişteki ben
İçinde çok şeyler biriktirdim ben senin
Umut var en çok da
Bazen düşünüyorum hayat mektebi bana ne öğretti diye
Tekerlekli yol arkadaşımı sevmeyi öğrendim ben
Önceleri pek sıcak bakmıyordum
Hatta ona soğuk soğuk bakışlar atıyordu kalbim
Çünkü en çok ona bindiğim zaman canım acıyordu
Yıl 20025 oldu şimdi ve ben bir zamanlar canımı yakan ne varsa biraz ince eleyip sık dokuyarak da olsa yazıyorum
Yani bu satırları okurken
acısı ve tatlısı ile benim için güzel olan hikayemi okumuş oluyorsunuz
Sevgilerimle
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |