1. Bölüm 💫

08/02/24 tarihinde yazıyorum bu yazıyı...)
"Öncelikle aşklarımm bu kitabı tamamen yazmaya alışmak için yazıyorum, yani yazım hataları ne bileyim mantık hataları olabilir sizden de bana saygı duymanızı bekliyorum ilk bölümler belki karmaşık klasik görünse de ilerleyen bölümlerde her şey içime sindi, lütfen abuk subuk şeyler yazmayın 'bu böyle mi olur' , 'şurası saçma olmuş değiştir' gibi yorumlar görmek istemiyorum beğenmeyebilirsiniz kendi kararınız ama bunu buraya yansıtmayın wattpad zaten kendimizi geliştirmek için kullanılan bir uygulama ilk kurgum değil bu kitap fakat ilk kurgum 'TÜMÖR'Ü yayından kaldırdım, beğenmedim kötü yazmışım dedin kaldırdım aslında bu kitap içinde öyle düşündüm ama belli başlı bir kitlem var onlar için devam ediyorum ve yazmaktan da keyif alıyorum sizleri çok çok seviyorum."

Tekrardan, kitabıma başlayacak olanlara selaammm.

Profilimden Emek Mahallesi adlı kitabıma da bir göz atabilir misiniz? Çok güzel bir kurgu olduğunu düşünüyorum, kendi fikrim tabii ki ama yaklaşık 1 yıldır arkadaşımla beraber emek verdiğimiz bir kitap oldu.

Sizleri seviyorum keyifli okumalar efenimm 😽😻

♡°♡°♡°♡°♡°♡

Sıkıcı bir okul günün sonunda eve dönüyordum Furkan ile, çocuk ilk defa konuşmuyordu gerçi haklıydı çünkü 4 tane sınav olmuştuk aynı gün içerisinde

Ay ben size kendimi ve Furkan'ı tanıtmadım.

Ben Aden Lina. Genelde Lina'yı kullanırım Aden'i sevdiğm insanlar söyler.

Lise 3'e giden sıradan bir kızım işte birde en sevdiğin şey çikolatadır.

Çikolata galp ben yani

Furkan'a gelirsekte çocukluk arkadaşım hatta kardeşim gibidir kendileri ara sıra atışsakta iki elimiz kanda olsa hemen yardımımıza koşarız.

Furkan'ın evi okula daha yakın olduğu için yolun yarısında onu bırakıp kendim devam ediyorum ve şimdi o ayrılık vakti gelmişti.

"Görüşürüz Furkim kendine dikkat et." Dedim sarılırken o da bana sıkı sıkı sarılıp saçımın üstüne öpücük kondurdu.

"Sende kendine dikkat et güzelim görüşürüz." Dedi gülümsemeye çalışıyordu. Fakat yorgunluğu gözlerinden okunuyordu.

Başımı onaylar şekilde sallayarak eve doğru yürümeye başladım.

Eve gelince yine aynı bağırış çağırış sesleri kulaklarımı doldurmuştu bile zile basıp kapının açılmasını bekledim.

Kapının açılmasıyla derin bir nefes alıp kapıyı açanın kim olduğuna bile bakmadan odama yöneldin üstümdeki formayı çıkarıp eşofman takımı giydim.

Salona giderken çok sevgili (!) babamın kolumdan tutup beni geri çekmesiyle nefret dolu gözlerle gözlerine baktım.

Ne var der gibi göz kıpırdatıp konuşmasını bekledim.

"Nerdesin sen." Dedi sesi alkol kokuyordu pisliğin, ayrıca nerde olabilirim.

Cehennemdeydim.

"Okuldaydım oldu mu." Dedim kolundan çıkıp gidecekken tekrar tutup konuştu.

"Olmadı git hazırlan senin doğduğun hastanede karışıklık olmuş. Sonunda senden kurtulacağım." Dedi.

Dedi yani çıktı o cümleler onun ağzından son cümlesine takılmamıştım.

Zaten her gün belli ediyordu beni sevmediğini

Fakat ilk cümle, ben o kadar şeyi boşuna mı yaşadım

Ben boşuna mı şiddet gördüm

Pardon biz çünkü abim de küçükken şiddet görüyordu hatta çoğu zaman beni korumak için kendi dayak yiyordu.

Peki ya abim abimsiz yapamazdım ki ben

Abim de bensiz yapamaz

"Git sana hazırlan dedim orospu çocuğu." Diye bağıran babam ile sıçrayıp odama gittim.



Üsütme lacivert owersize bir tişört altıma da gri eşofman giymiştim küçük bir çanta alıp içine cüzdanımı astım ilacımı telefonumu alıp koydum.

Rimel ile lipbalm sürüp odamdan çıktım. Anne ve baba şahısları da çıkınca hastaneye gittik.

Karahan Hastanesi'ydi hastanenin adı, girişteki kıza DNA testi için geldiğimizi söylemiştik oda bize katı falan söylediğinde asansöre binmiştik.

Klostrofobim olmasına rağmen, belki bilmiyorlardı bile klostrofobim olduğunu

Kapıyı tıklatıp içeri girdiğimizde 5 kişi vardı.

Doktor ,karışan kız,küçük gibi ama büyük duran bir çocuk , 1 adam ve 1 kadın vardı.

Onları incelediğimde kız elindeki telefonla uğraşıyordu umrumda bile değildi anlaşılan o big junier bana nefret dolu ve aynı zamanda şüpheli bakışlar atıyordu

2 dakika da ne yaptım mk ben

Kadın ve adam duygu dolu gözlerle bana bakıyordu.

Adam kahvarengi gözlüydü yüz hatlarım onunkine çok benziyordu. Kadın ile yüzümüz neredeyse aynıydı göz rengimiz saç rengimiz, eğer karıştıysam ki bence karışmışım bu kadar benzememiz imkansız olurdu. Gözlerimi o ailenin üstünden çekip daktır beye odakladım.

Doktor sahte bir şekilde öksürüp dikkatleri üzerine çekti.

"Öncelikle 2 ailende özür dileriz ben yeni geldim bu hastaneye eski dosyaları incelerken farkettim. Tekrardan özür dileriz."

Tamam kardeşim

Dememizi mi bekliyordu bu daktır bey

"Şimdi önce babalardan sonra kızlardan kan alabilir miyim?" Dedi daktır bey.

O adam ve baba şahsının kanları ve o kız ile benim kanım alınmıştı

Daktır bey tekrar konuştu.

"Sorun bizden kaynaklı olduğu için sonuçlar 2 saate çıkar."demiş ve gitmişti.

Ben ise tırnaklarım ile oynuyordum.

Abimi istiyordum

Furkan'ı istiyordum.

Sonuçların çıkmasını beklerken kantine gidip çikolata falan aldım. İkişer tane aldım belki o veletin de canı çeker diye

Geri odaya çıkıp elimdeki çikolata dolu poşeti ona uzatınca önce şaşkın şaşkın bana baktı sonra annesine babasına baktı. Onlar onaylayınca poşeti alıp teşekkür etti.

Bende köşede oturmuş çikolatamı yiyordum.

Daktır bey gelmişti. "Evet sonuçlar çıktı."

Oku o zaman amk

Yalancıktan öksürüp sonuçları okumaya başladı.
"Hastalardan alınan kan örneklerine göre Aden Lina Kara %99 ihtimalle Polat Karahan'ın kızı. Hazal Karahan'dan alınan kan örneklerine göre Faruk Kaya'nın kızıdır. Tekrardan özür dileriz." Demişti.

○•○•○•○•○•○•○
Bölüm Sonu

628 KELİME