10. Bölüm 💫

Medya: Aden Lina'nın jojuku

Merhaba aşklarımm yeni bölümümüz geldiii 💞💞

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınn lütfen

Birde bu bölümü yarın düzenleyeceğim sizi sevindirmek istedim biraz

İyii okumalarr 🧚‍♀️🧚‍♀️

10. Bölüm

Karşıma dikildi elindeki hastane raporunu gösterdi sonra geri çekip konuştu.

"Hastane rapolarında düşük yaptığın yazıyor açıkla." Dedi.

Öğrenmişti.

Derince yutkundum geri geri adımladım.

"Açıkla dedim sana." Diye sesini yükseltti.

Gördüğüm kabus yüzünden bir anda yataktan fırladım derin bir nefes çektim, elimi göğsüme dayayıp sakinleşmeye çalıştım. Göz yaşlarım benden izinsin akıyordu.

Ellerim titriyordu, kendimi dizginlemeye çalışsamda işe yaramıyordu. Banyoya adımladım yüzümü buz gibi suyla yıkadım.

Sessiz adımlarla mutfağa ilerledim. Bardaklıktan bir bardak alıp su içtim. Kimse gelmeden geri odama adımladım.

Yatağımın içine girdim her ne kadar uyumaya çalışssam da uyuyamamıştım.

Tuna abimin yanına gitsem benimle uyur muydu acaba? Keşke demektense iyi ki demek için yastığımı alıp Tuna abimin odasına ilerledim.

Kapıyı çaldım ses gelmeyince içeriye girdim. Elleri yastığın altında sırt üstü dönmüş uyuyordu. Yavaş yavaş yanına ilerledim koluna dokundum bir kaç kez

"Abi abii."

"Abi kalksana bi."

Bir şeyler mırıldanıp uyku mahmuru sesiyle "Efendim Lina'm." Dedi. Lina'm demesiyle gülümesemde belli etmedim.

"Abi yanında yatabilir miyim?" Dedim. Bir anda fırladı yataktan gözlerini açıp bana baktı.

"Olur abicim sen iste yeter." Dedi ve kenara kaydı. Bıraktığı boşluğa yastığımı koyup uzandım. Uzanmam ile bana sarıldı. "Noldu abicim kabus mu gördün?"

"Evet." Dedim. Bu çocuk neden bu kadar güzel kokuyor. Güzel koktuğu için suratına yapıştırsam kaç yıl hapis yatarım.

"Korkma ben yanındayım senin." Dedi ve başımdan öptü. Bende daha fazla dayanamayıp uyumuştum.

******

"Bunlar neden sümük gibi yapışmışlar."

"Ayy hayatım baksana çok tatlılar."

"Evet birtanem."

"Ya ama ablam daha benimle uyumadı bile."

Arkadan birinin kafasına vurdular. Bir saattir uyanmış olmama rağmen kalkmamıştım. Belki bir ihtimal sevgili ailem odadan çıkarda bende uykuma devam ederim diye ama onlar ısrarla çıkmıyorlardı odadan.

"Uyandırın artık şunları." Dedi Bora.

Git sen ayrıl uykundan ben neden ayrılıyorum uykumdan diye Esra Erol Ceylan gibi cırlamak vardı da neyse üşendim.

"Odamdan çıkar mısınız Lina uyanacak." Dedi yanımdaki ses

"Uyansın diye gitmiyoruz ya zaten." Dedi Berk

Bunların dertleri benim uykum olmuş arkadaş yanımdan kalktı Tuna herkesi kovup odadan çıktı.

Bunlar kahvaltı yapıp beni uyandırmazlarsa

Ama geri uyumak istiyorum

Aç kalmak istemiyorum

Uyandın zaten kalkta yemek ye

Diyen iç sesime kulak verip yataktan çıkıp yastığımı da alıp kendi odama gittim. İlk banyoda elimi yüzümü yıkayıp sonra üstüme açık kahverengi swit eşofman takımı giydim. Saçlarımı tarayıp yemek odasına indim.

"Güüünaaydınnn." Dedim yemek odasına girer girmez

"Günaydın kızım." Dedi annem ve babam

"Günaydın güzelim." Dedi Tuna abim.

"Günaydın abla." Dedi Kuzey

Berk dışında herkes günaydın dediğinde boş bir yere oturdum. Karşımda Orkun vardı fakat yüzüne bakamıyordum. Dünkü kabustan sonra çekiniyordum biraz

"Yememe içmene dikkat mi etsen küçücük şeysin Lina." Dedi Meriç aynı zamanda tabağıma bir şeyler dolduruyordu.

"Yiyorum ben zaten doldurup durma tabağıma bir şeyler ayrıca ne zamandan beri beni düşünür oldunuz." Dedim.

Bir şey demeyip tabağıma bir kaç şey daha koyup önüne döndü.

Bıhtık ya bıhtık

Tabağıma koyduğu şeylerden yiyebildiğim kadar yedim. Sanki ineğe saman veriyor it doldurmuş tabağıma her şeyi

"Kızım senin hiç küçüklük fotoğrafın var mı?" Dedi babam yüzünde buruk bir tebessüm vardı.

"Olmaz olur mu var tabi ki kahvaltıdan sonra bakabiliriz." Dedim gülümseyerek, hevesle başını sallayıp kahvaltısına döndü.

Kahvaltı her zamanki gibi Berk'in ateş saçan gözleriyle devam etmişti.

Şu aralar Bora ve Ege Berk'e göre değildi fakat o günkü söylediklerini değiştirmiyordu bu durum

Meriç ile Orkun her zamanki gibi bir yumuşak bir sert değişiklerdi.

Tuna ve Kuzey canımın içleri zaten

Kahvaltım bittiğinde sandalyeden kalkacakken biri omzumdan tutup geri oturtturdu. Kim diye baktığımda Meriç olduğunu gördüm.

"Salsana beni bir ya eski Meriç nasıl davranıyorsa öyle davran." Dedim ve sandalyeden ayaklandım.

"Meriç değil abi." Demişti arkamdan, ona dönüp "Başka bir istediğiniz var mı Meriç Bey." Dedim.

"Yok abi desen yeter."

"İyi daha çok beklersin." Dedim ve odama çıktım. Fotoğraf albümümü alacaktım. Albümü alıp merdivenlerden seke seke indim.

"Kahvaltınız bittiyse fotoğraflara bakabiliriz." Dedim. Berk hariç herkes ayaklanıp yanıma geldi. Beraber salonda koltuğa oturmuş küçüklüğüme bakıyorduk.

Albümün kapağını açmam ile 2 yaşındaki Aden çıktı.

 

Annem ile babam dikkatli bir şekilde fotoğrafa bakıyorlardı.

"Burda 2 yaşındayım." Dedim. Annemin gözleri dolmuştu bile

"Çok tatlıymışsın."

"Eskiden... öyleydim." Dedim buruk bir tebessümle

Biolarda fotoğrafa bakıyordu. 2. fotoğrafı gösterdim parmağımla

 

"Burda abim beni ilk kez kucağına almış şey gibi kokuyorsun derdi ımm."

"Portakal gibi." Dedi Meriç. Ona dönmem ile "sen doğduğunda kucağıma almıştım seni ordan biliyorum." Diye açıkladı. Başımla onayladım ve diğer fotoğrafı gösterdim.

 

"Burda abimin ödevlerini yapmasına yardım ediyordum güya sadece resim çizmeye çalışıyorum ama onuda çizememişim." Dedim.

Annemin dudaklarından bir kıkırtı döküldü. Babamın gözleri dolu doluydu. Bio abiler gülümsemelerini farkettirmemeye çalışıyordu ama ben farketmiştim bile

 

"Imm burda da 2,5 yaşında olmam lazım salonda oturuyordum öyle ortada neden var bilmiyorum abim çekmiş." Dedim.

Annemler dolu gözlerle fotoğraflara bakıyordu ortalama 15 fotoğraf falan gösterdim bu şekilde küçüklüğüme masum Aden'e ait.

"Annen babanla neden hiç fotoğrafın yok ya da ailecek." Dedi Bora merak etmekte haklıkardı.

"Eski ailemle aram iyi değildi çok zaten tek ailem abimdi o zamanlar." Dedim ve albümü kapatıp ayağa kalktım.

"Bugünlük bu kadar duygusallık yeter sevgili ailem ben odama çıkıyorum." Dedim ve merdivenlere yöneldim.

Odama girerken kapıda biri kolumu tuttu. Dünkü kabus gerçek mi oluyor diye düşünmeden edememiştim.

Biri beni kenara çektiğinde bu kişinin Berk olduğunu gördüm. Nefret saçan gözlerle bana bakıyordu.

"Aileme masum rolünü inandırdın. Ailem ile arama girdin daha ne yapacaksın çok merak ediyorum." Dedi.

Kolumu sıkıyordu hâlâ

"İlk olarak o kolumu bir bırak karşında keriz mi var. İkinci olarak senin ailen ile arana giren yok burda kendi kafandan hikeye kurup kurup bana patlama." Dedim.

Kolumu daha da çok sıkmıştı.

"Söylesene madem eski ailende bu kadar mutluydun dönsene eski ailene." Dedi ve devam etti. "Hayır benim ailem ile aramı bozup mu gideceksin çok sevdiğin ailene, defol git artık bu evden herkes seni seviyormuş gibi yapıyor ama sevmiyor bunu sende biliyorsun Lina." Dedi.

Kolumu ellerinden çektim. "Haddini aşma Berk sokakta gördüğüm insandan farkın yok benim için ayrıca şundan emin ol senin bana dediğin onca hakarete rağmen eski ailemden fazla seviyorum seni şimdi çık git önümden." Dedim. Yüzünde bariz bir afallama olmuştu. Önemsemeyip odama girdim.

Anılarımın olduğu kutuyu albümü koymak için açtım. İçinde abim ile olan anılar vardı genel olarak birde o bebeğin ultrasyon fotoğrafı, ben pek istememiştim fotoğrafı fakat abim istediği için çıkarttırmıştı. Onu kaybettikten sonra da anı kutumun köşesinde duran bir kağıttan ibaret kaldı

Daha fazla bakmayıp kutuyu kapattım. Göz yaşlarım benden izinsiz akıyordu. Kendimi çok kötü hissediyordum. En iyisi duşa girmekti. Benim odamdaki duşa kabin geçen gün bozulmuştu o yüzden normal evin banyosunda yapıyordum. Kıyafetlerimi ve bornozumu alıp bizim kattaki banyoya ilerledim. Kapıyı kilitledim

Üstümdeki kıyafetlerden kurtulup kendimi soğuk suyun için attım. Başımdan aşağıya su gözlerimden gözyaşlarım akıyordu.

Unuttum dedim ben kurtuldum dedim. Neden her şey tam düzeldi derken tepe taklak oluyorduki.

Yazaraşkınızdannn 💋👸💅

Lina'nın dediklerinden sonra Berk baya afallamıştı. Lina arkasına bile bakmadan çekip gitmişti odasına. Berk'de peşinden gitmişti. Asla güvenmiyordu Lina'ya. Bir kız bu kadar masum olamazdı ona göre

Lina, odasının kapısını aralık bırakmıştı farketmeden Berk ise o aralıktan içeriye bakıyordu. Lina bir kutuyu aldı açtı kapağını içinden bir ultrason fotoğrafı çıkarıp ona baktı. Gözünden bir damla yaş ultrasona düştü. Lina daha da ağladı. Sonra hiç bir şey olmamış gibi fotoğrafı geri o kutuya koydu.

Bir kaç parça bir şey alıp odadab çıkacakken saklandı Berk. Lina'nın odadan çıkmasıyla, Lina'nın odasına girdi sessiz adımlarla o kutuyu aldı. İçinden de ultrason fotoğrafını.

Berk yazanlarla şok olmuştu. Ultrasonun üstünde;

Aden Lina Kara (Kara eski soy adı Aden Lina'nın o ultrason da da üstünde hastanın isimi soy isimi ve ultrason tarihi yazar diye biliyorum.)

Aden Lina Kara yazıyordu birde 17.04. ---- tarihi yazıyordu .

Biliyordu işte Lina'da Hazal gibiydi.

Elindeki ultrason fotoğrafıyla aşağıya indi. Orkun abisi bilirdi neyin ne olduğunu

"Orkun abi bir baksana." Dedi Berk. Orkun Berk'e döndü. Berk elindeki ultrason fotoğrafını Orkun'a verdi. Orkun kaşlarını çattı. Orkun ile Berk'in etrafına bütün aile toplandı.

Orkun derince yutkundu. Meriç "Ne oluyor Orkun." Dedi.

Herkes bir Orkun'a birde elindeki ultrasona bakıyordu.

"Lina'nın anı kutusu gibi bir şeyinin içinden çıktı." Dedi Berk.

Herkes daha da çok şaşırdı. Özellikle Orkun çünkü böyle bir şeye ihtimal vermiyordu.

Herkesi perişan eden, merdivenlerde habersizce ne olduğunu anlamaya çalışan Lina'nın ruhunu yakıp kül eden o sözler döküldü Orkun'un ağzından,

"Lina'ya ait, Lina'nın karnında bulunan bir bebeğe ait."

♡°♡°♡°♡°♡°♡°♡

BÖLÜM SONU

1345 KELİME

Şey galiba ben size kıyamadım günün ikinci bölümünü attım :))

Bu sefer gerçekten herkes öğrenecek galiba

Berk'i saçlarından tutup duvara fırlatma butonu

Neysem yeni bölüm bu kez gerçekten 3 gün sonra gelecek

Sizlerii çok çok seven yazarınız

Hayalkusu01