XIII
Evet mümkün
aynı anda
sevmek ve nefret etmek
🪻Keyifli Okumalar 🪻
Mehir Saye Soykan'ın ağzından;
Evet evet karşımdaki Gökhan değildi.
Karşımdaki Sinandı.2
Bildiğimiz Sinan, Savcı Sinan Demir.
Benim burada olduğumu nasıl biliyordu?
Söylemezdi değil mi? Söylememesi gerekiyordu. Çünkü elli kez uyarmıştım söylememesi için,
"Asıl senin ne işin var burada Saye?"
"Konuyu değiştirmez misin Sinan! Neden geldin buraya?"
"Saye senin bu Kerem itinin şirketinde ne işin var? Bu adam senin abini öldürüyordu Saye! Abini tanımadığı halde bunu yapan sana neler yapar hiç düşündün mü sen? Davayı kazanacağım diye tutturdun kendi canını hiçe sayıyorsun. Evet anlıyorum seni kurtarmak istiyorsun o kadının hayatını ama kendini koruman lazım Saye. Kerem itini boşver senin peşinde psikopatın teki var farkında mısın sen bunların?"
Yavaş gelseydin biraz, bir anda herşeyi yüzüme ne vuruyorsun.
Başını kaldırıp sabır çekti ve bana dönerek "Hâlâ niye diye soruyorsun niye olabilir Saye. Merak ettim seni. Tamam mı? Kafamın etini yedim başına bir şey gelirse ne yaparım diye oldu mu?"
Hâlâ seni merak ettim diyordu. O dememiş miydi ya bana beni merak etme diyen şimdi ne hakla beni merak ediyordu?
"Etme beni merak tamam mı Sinan etme git kimi ediyorsan et ama beni merak etme tamam mı?"
Gözlerindeki burkulmayı görmüştüm. Evet o burkulma içimi sızlattı ama ses çıkarmadım.1
O kendi istemişti böyle olmamızı
"Pardon kardeşim." Hâlâ bana bakarak Gökhan'a cevap verdi.
"Aa Mehir sen ne zaman geldin?" Şaşkın gözlerle bana döndü Gökhan.
"He, bende sana şunu vereyim üstümde kalmasın."
Küçük kilitli bir poşetin içine bir çubuk koymuştu.
"Ne demek sorun değil, sen git istersen korumalar hınzır gibi dolaşıyorlar etrafta."
"Tamam tamam giderim dikkat et kendine görüşürüz."
Yanımızda sessizce duran Sinan benimle birlikte bahçeden çıktı.
"Saye biliyorum hakkım yok merak etmeye ama n'olur dikkat et kendine."
Ufak bir tebessüm etti. "Nereye gideceksin ben seni bırakayım."
"Teşekkür ederim ama Barlas'ın arabasıyla geldim."
"Anladım. Mahallede Görüşürüz o zaman."
Cevap vermeden ufak bir tebessümle arkama döndüm ve arabaya bindim.
Arabayı çalıştırmadan önce Sinan'a baktım. Gitmişti bile, gözümü yoldan çekip çantamda ki telefonu çıkardım.
Nisa'dan birkaç arama ve mesaj vardı.
Balımm: Niye açmadın telefonu merak ettim seni
Balımm: Abin uyandı. Durumu da gayet iyi
Sevinçten telefonu nereye koyacağımı bilemedim. Yan koltuğa fırlatıp arabayı hızlıca çalıştırdım.
Hastaneye abimin yanına gidiyordum.
(...)
Şaşkınlıkla elimi tutan ele bakıyordum.
İyi miydi? Canı yanıyor muydu? Gözlerini bile tam açamıyordu şuan.
Kısık gözlerle yüzüme baktığını gördüm.
Tek kelimeyi bile o kadar zor söylemişti ki iyi olmadığını bir yerinin ağrıdığını o an hissettim.
"Ben doktor çağırayım." diyerek elimi elinden çektim ve odadan çıktım şanslıydım ki Alp Hoca hemen karşımdaydı.
Başını sallayarak arkamdaki odanın kapısını açıp içeriye girdi.
Koray'ın kısık gözleri tam anlamıyla aralanmış bize bakıyordu.
"Koray bey kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"
"Anladım, ben şimdi ufak bir kontrol yapacağım sonra da dinlenirsiniz."
Alp Hocam ufak bir kontrol yapıp durumunun gayet iyi olduğunu ağrısı artarsa ağrı kesici vermemizi söyleyip odadan çıkmıştı.
Bende o sırada birkaç kez Mehir'i aradım ama telefonu açmamıştı.
Kendimi işi vardır belki diye düşünmeye zorlasamda ufaktan başına bir şey gelmiş olabilir korkusu içimi sarmaya başlamıştı bile
Siz: Niye açmadın telefonu merak ettim seni
Siz: Abin uyandı. Durumu da gayet iyi
Mesajı attıktan sonra telefonu üniforma cebime atıp Koray'a döndüm.
"Ağrın artarsa yanında ki tuşa baş bir hemşire gelir yanına."
"Melis gelir yanına Koray, rahat ol yalnız kalmazsın sen."
Cümlesine devam etmesini beklemeden odadan çıktım.
İyi olduğunu görmüştüm. İçim rahattı.
Yasemin teyze ve Oğuz amca benim çıkmamla odaya girmişlerdi.
Yasemin teyze kurban bile kesebilirdi. Oğlu iyiydi.
Oğuz amca için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.
Bakmam gereken birkaç hastaya da bakıp kantine indim.
Bir kahve içmek iyi gelecekti.
Şükran ablanın sorusuna tebessüm ederek "Evet." dedim.
Yanımdaki sandalyeyi çekip oturan kişiye baktım.
"Bende bir kahve alabilir miyim?"
Şükran abla başıyla onaylayarak bir kahvede Alp'e hazırladı.
"Koray'ın durumunun iyi olması seni pek hoşnut etmedi galiba." dedi samimi bir sesle
"Yok iyi olmasına sevindim yani ailesi için sevindim."
"Ailesi olmasa ölse de umursamaz mıydın?"
Şükran abla ikimizin de kahvesini önümüze koyup işine döndü.
"Ailesi olmasa umursamazdım. Emin ol Koray çok iyi bir insan değil. Ya da şöyle söyleyeyim bana çok iyi bir insan değil. Herkese öyle ama bana değil."
"Eski bir mevzu mu?" dedi kahvesinden bir yudum alıp
"Alp hocam acil hasta geldi ameliyata alınması gerekiyor."
Mahçupça bana döndü ve "Seni de burada böyle bırakacağım ama gitmem gerekiyor en kısa zamanda yine tekrarlarız."
"Problem değil. Olabilir böyle şeyler."
Ufak bir tebessüm edip yanımdan ayrıldı.
Elimdeki kahveden bir iki yudum daha alıp çöpe attım.
Birazdan stajer hemşireler yanımda doluşurlardı.
Aklıma gelen şey ile telefonumu elime aldım.
Mehir mesajıma bakmış mı diye kontrol ettim.
İçimin rahatlamasıyla beraber abımı aradım.
"Koray uyandı abi, ziyaret etmek istersen."
Telefonu kapatıp cebime attım ve üst kata çıktım.
(...)
Mehir Saye Soykan'ın anlatımıyla;
Hastaneye geldiğimde arabayı hızlıca park edip indim.
Abimin odasının olduğu kata çıktım. Benimle beraber aynı anda karşı taraftan da Sinan geliyordu.
Bu ne ara öğrendi de geldi buraya ya?
Daha fazla bakmadan abimin odasına girdim kapıyı kapatacakken tahminen Sinan olduğunu düşündüğüm şahıs kapıyı tutup aralamıştı.
"Öldür beni Saye. Kapıya sıkıştırıp tost yap."
"Mümkün olsa seve seve yaparım Sinan."
Küçükken bana bayılma numarası yaptığında öldü sanıp ağlamıştım.
Ve o bunu hatırlayıp gülerek taklit etmişti.
"Sinan ölme diye ağlayan Saye'den seve seve öldürürüm Saye'ye."
Asıl gururlanman gereken şeyi söyleyeyim mi?
"Şinanızı da kapınızı da ulan ben ölüyorum ben."1
Abimin huysuz çıkan sesiyle gözlerimi Sinan'dan çektim.
Yine saçmalamaya başlamıştı ama ben onun saçmalamasına kızamıyordum bile
"Abi." diyerek yanına yaklaştım ve olabildiğince sıkı sarıldım.
"Ölmedim ama." dedi egolu çıkan sesiyle
"Geçmiş olsun kardeşim." diyerek aramıza giren Sinan'a dik dik baktım.
Benim kardeşim bok böceği girme bir araya
"Birazdan polisler ifadeni almaya gelecekler. Kötüysen daha sonra da alabilirler ama geç olmadan vermen lazım."
"Veririm şimdi."1
"Abi ya sen kal yıllık polissin ne diye bilmediğin birini içeriye alıyorsun."
"Ben değil onlar beni içeriye aldılar. Marketten dönüyordum kapıyı açtım poşetleri bırakıp kapıyı kapatacakken bir ayak tuttu kapıyı silahı dayadı alnıma dedi geç içeri bende temkinli temkinli ilerledim belimdeki silahı çıkarmaya çalıştım adamlarından birini yaraladım da adamda beni yaraladı ya. "
"Gerçekten salaksın ama seviyorum seni."
"E sende biraz fesat, yılan, deli birisin ama bende seviyorum seni."
"Ne zaman gördün fesatlığımı?"
"Küçükken çok fesat bir şeydin sen dimi Sinan?"
"Sorma Koray baya baya yani mahallenin zillisi diyorlardı sana."
"Bizimkiler mi? Asla inanmam."
"Lan niye yalan söyleyelim diyorlardı işte." dedi abim.
"Neyse sen gittikten sonra da sana or***u Koray dediler." dedim şirince sırıtarak
Bütün odayı kahkaham ile doldurdum. Abimin bozulmuş suratını gördüğümde ise bu gülüş ikiye katlandı.
(...)
Evde sadece babam ve ben vardık. Abim hastanedeydi e annemde doğal olarak onun yanındaydı.
Dün biraz abimin yanına durup dna testi için Kerem'in ve şüpheli oğlunun dnlarını bir arkadaşıma vermiştim. Testi o yapacaktı.
O işleri hallettikten sonra da eve dönmüştüm.
Şimdi ise babam ile kahvaltı yapacaktık.
Babam mükemmel bir kahvaltı hazırlamış çayları doldururken babama karşılık olarak "Günaydın babam." dedim yanaklarını öperek
Sandalyeyi çekip oturdum. Babamın da oturmasıyla tabağıma kahvaltılık bir şeylerden koymaya başladım.
Sabah sabah çok fazla yiyemeyeceğimi bildiğim için çok fazla doldurmadım tabağımı
"Nasıl gidiyor senin şu dava?"
Çayımdan bir yudum alıp konuşmaya başladım.
"Yani iyi gidiyor bir test sonucu bekliyorum işte, o testin sonucu gelsin dava bende."
"Aferin sana güzel kızım benim. Ben biliyordum senin abin gibi dangalak olmayacağını."1
"Oys yerim seni." dedim gülümseyerek
Emin değilim ama galiba bütün şansımı babamdan yana kullanmıştım.
Babam dışında hayatımda hiçbir şey güzel değildi.
Onun dışında abim bile beni bırakıp gitmişti.
Ona karşı bir kızgınlığım yok bu konuda ama kırgınım. Beni öylece arkasında bırakıp gitmesini istemezdim.
Yani ne bileyim ben abimin yerinde olsam kardeşim ve sevgilim perişan haldeyken onları bırakıp gidemezdim.
"Dangalak demişken abin ne zaman çıkıyor hastaneden biliyor musun?"
"Nisa 2 güne çıkar demişti ama emin değilim."
"Kalsın hastanede biraz daha ne olacak o fırlamaya."1
Ağzımdaki lokmayı yutup büyük bir kahkaha attım.
"Nisa aynı şeyleri düşünmüyor ne yazık ki baba, abimin hastaneden gitmesi için gün sayıyor resmen."1
"E haklı kız, bende evden ne zaman gidecek diye gün sayıyorum ama say say bitmiyor."
Ufak bir kahkaha attım ve ağzıma tabağımdaki omletten bir parça alıp attım.
"Bugün ne kadar işin var? Beraber kafeye falan gidelim istersen."
Günün ufak bir planını aklımda kurdum.
Umay ve Emre ile buluşacaktım.
Nisalara gidip Zeynep ve Açelya ile görüşecektim.
İşlerim bu kadardı. Artan vaktimi de babamla kafeye gitmek yerine evde film izleyerek geçirmeyi tercih ederdim.
"İşlerimi hallettikten sonra markete uğrayayım atıştırmalık alayım beraber film izleriz olur mu?"
"Babana güven, izlediğin en iyi filmler listesine girebilecek bir film seçeceğim."
Ufak bir tebessüm edip kolumdaki saate baktım.
Çıkmam gerekiyordu. Oturduğum sandalyeyi hafif arkaya iteleyerek ayaklandım.
"Hıhı saat geldi geçiyor bile biraz daha geç kalırsam akşamki plan iptal olacak."
"Hadi hadi hızlı hızlı hazırlan ama arabayı sakın hızlı sürme tamam mı kızım."
Çantamı da alarak kapının olduğu tarafa ilerledim.
"Görüşürüz dikkat et kendine."
"Görüşürüz babacığım." diyip iki yanağından öptüm.
Topuklu ayakkabılarımı giyip son kez babama el salladım ve arkama dönerek bahçeden çıktım.
Babamım arabasını almıştım. Kendime acilen bir araba almam gerekiyordu.
Neyse ki zeki kızdım 18 yaşında çalışmaya başlamıştım ve azda olsa para biriktirmiştim.
Birikimimin üstüne biraz daha para eklersem güzel bir araba alabilirdim.
En yakın zamanda bu işi halletmeyi beynime not edip arabayı çalıştırdım.
(...)
"Nehir günaydın, abin nasıl oldu?"
Emre'nin sorusuyla başımı telefonumdan kaldırıp Emre'ye döndüm.
"Günaydın Emre, abim iyi bir iki güne çıkacak hastaneden."
"Sevindim, Yasemin teyze yerinde duramıyordur şimdi."
"Konuşuruz o zaman sonra işlerimi halletmem lazım."
"Görüşürüz." diyip yanından ayrıldım ve kendi odama ilerledim.
Odamın kapısını kapatıp çantamı ve dosyaları masamın üzerine bıraktım.
Zeynep'in duruşması için gerekli olan bütün belgeleri düzenledim.
Aradan geçen 2 saatin sonunda işim ancak bitmişti.
Kahve almak için odamdan çıktım ve mutfağa ilerledim.
Ne büyük şanstır ki Sinan da buradaydı ve telefonuna bakarak kahvesini yudumluyordu.
Gözlerimi üzerinden çekip raftan bir tane kupa aldım filtre kahve ile doldurduğum kupayı alıp camın kenarında ki oturma alanına oturdum.
Telefonumu cebimden çıkarıp gelen mesajlara baktım.
Ceren: Mehir merhaba rahatsız ediyorum ama bir şey soracağım
Ceren: Bugün bizim eve uğrama şansın var mı?
Ceren: Sana bir şey sormam lazım
Siz: Rahatsızlık vermiyorsun Ceren mahçup olmana gerek yok :)
Siz: Size uğrayacaktım zaten gelmişken seninle de konuşuruz
Mesajlarım anında görüldü olmuştu. Çok geçmeden de yazıyor yazısı belirdi.
Ceren ile olan konuşmamı bitirip abimin yazdığı mesajlara baktım.
Bir kaç tane alınacak şey atmış ve hastaneye uğramadan önce bunları almamı söylemişti.
Siz: Gelirsem alırım abi, çok işim var bugün
Abim: Abinim ben senin tabii ki geleceksin
Abim: Öleyim mı1
Siz: Drama queenliğin şaka mı dkdkdkkd psm'de
Abim: Mehiirrr çilekli süt istiyorum1
Abim: Sus Allah aşkına paranla çarpılırsın
Abim: Sende bırak çilekli süt almayı çilekli süt fabrikası alacak para vardır
Abim: Ne Nisam mı1
Abim: Onda da beni çilekli sütle dönebilecek sinir öfke ve nefret var canım kardeşim
Siz: Arabamı al çilekli süt alayım
Abim: Paramız yok diye enayi mı sandın lan beni
Abim: Ne Melismiş ya dünden beri
Abim: Tamam istemiyorum bir şey
Abim: Git.1
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
