24.Bölüm

Düzenlenmiştir

Yazardan

Hatice hanım duyduğu isimle şaşırmak yerine mutlu olmuştu ama yasemin o anın verdiği panik ile arkadaşını gördüğünü söyleyip uzaklaşmıştı yanlarından Hatice hanım oğlunun ona sevdasını bilmesine rağmen yasemini nasıl üzdüğünü düşünüyordu. Emir selçuğun kardeşine karşı duyguları olduğunu düşünüyordu bir kaç defa da yakalamıştı birbirlerine olan bakışlarını bu yüzden onunla konuşmak istemişti. Ama orada biri daha vardı ve hain planlarının biran önce gerçekleşmesini istiyordu ama kimsenin onun orada olduğundan haberi yoktu adeta kurdun avını izler gibi izliyordu yasemini.

Yaseminden

Ne yapacağımı şaşırmıştım ve kaçmıştım oradan baya uzaklaşmıştım oradan hatta piknik alanının dışına çıkmıştım ve sanırım kaybolmuştum of annemin böyle yapacağıni hiç tahmin etmemiştim cidden etrafıma bakınca ormanlık alana girdiğimi farkettim o sırada hiç duymak istemediğim birinin sesini duymuştum “güzelim sonunda uzaklaşabildin” “senin ne işin var burada Mirza” “o nasıl bir soru aynı mahalledeniz unuttun mu” gözlerimi devirmiştim “iyi ne güzel git keyfini çıkar o zaman” içimde kötü bir his vardı tam yanından geçip gidecekken “aa nereye daha yeni geldin” dalga geçiyordu resmen benimle acaba abim ve Selçuk nerdeydi inşallah bana yakınlardır çünkü ben korkuyordum “çekil Mirza çekil” “cık cık olmaz çekilemem” “ne istiyorsun” “daha öncede söylemiştim seni istiyorum” yutkunmuştum “korkuyorsun” “ama en doğrusunu yapıyorsun güzelim kork benden” birden yanıma yaklaşıp “çok güzel kokuyorsun güzellik” tam dibime girmişti abim kendimi savunmam için bir kaç hareket göstermişti ve tam olarak o mesafe de olduğumuz için şeyine tekme atıp geldiğim yöne doğru koşmaya başlamıştım “ABİİİİ İMDAATT” “SELÇUKKK LÜTFEN BİRİNİZ SESİMİ DUYSUN YARDIM EDİN” avazım çıktığı kadar bağırıyordum hemde koşuyordum lütfen duyun o kadar hızlı koşuyordum ki nefes almayı unutmuştum çünkü ayağa kalkıp peşimden koşuyordu “SELÇUUKK” sesim ağlamaklı çıkıyordu hatta ağlıyordum bu resmen psikopattı korkutuyordu beni arkama bakarken bir gövdeye çarpmıştım inşallah o değil diye döndüğümde Selçuk olduğunu gördüm “geldin Selçuk ssesimi duydun” “şşş geldim geldim burdayım” sıkıca sarmalamıştı “lütfen gidelim korkuyorum” o sırada “vay Selçuk bey sende mi geldin ama bir kişi eksiğiz” “sikicem lan senin belanı” abimin sesiydi bu “heh işte şimdi tamamlandık” selçuğu sıkıca tutuyordum abim yanıma gelip “geldik güzelim korkma” demişti tam konuşucakken “ee geldiniz noldu sadece konuşucaktık ama şimdi işler değişti” birden silahını çıkarmıştı Selçuk beni arkasına almıştı “koy lan onu yerine” Selçuk öyle bir bağırmıştı ki “cık cık sus Selçuk sen şimdi konuşması gereken kişi yasemin” Selçuk o kadar sıkı tutuyordu ki elimi “sence seni seven ama itiraf edemem bu korkak adamımı” selçuğu göstermişti beni mi seviyordu “yoksa canından çok sevdiğin abin mi sence hangisini öldürmeliyim” söylediği şeyle neye uğradığımı şaşırmıştım “ne diyorsun sen” “ama güzelim tekrar mı edeyim” “ona güzelim diye ağzını kırarım laan senin” Selçuk öyle bir bağırmıştı ki abim “vur lan vur beni” “hayır hayır abim olmaz” abim olmazdı izin veremezdim buna “o zaman Selçuk mu onu mu öldüreyim” “vur lan vur senden korkan senin gibi olsun” silahı selçuğa doğrultmuştu hızlıca onun önüne geçmiştim Selçuk ne kadar arkasına almaya çalışsada “ hayır hayır beni vur beni onlara zarar verme beni vur” kahkaha atmıştı “işte beklediğim cevap bana doğru gel” tam ona doğru gidicekken abim önüme geçmişti Selçuk’ta elimden tutmuştu “bırakın çekilin size bir şey olmasına izin vermem” abim “yasemin kes sesini vurucaksan beni vur lan” Selçuk “seni ona bırakmam” “hadi ama güzelim seni bekliyorum” Selçuk’la göz göze gelmiştik “bırak elimi” hayır anlamında başını salladı zorla çekmiştim bileğimi tam tekrar tutacakken uzaklaşmıştım abim öyle bir bakıyordu ki “abi çekil” “olmaz” abimi itmiştim benden böyle bir şey beklemiyordu ikiside o yüzden kolay olmuştu hızlıca mirzaya koşmuştum “vur hadi” kafama silahı dayamıştı önce selçuğa sonra abime dönmüştü Selçuk “onun kılına dokunursan asıl seni ben öldürürüm lan duydun mu beni hemde öyle hızlı da değil acı çektire çektire” abim “yapma Mirza yapma” öyle bir vurmuştu ki bana yere düşmüştüm canım çok yanmıştı Selçuk yanımıza o kadar hızlı gelmişti ki ne ara silahı alıp mirzanın üzerine çıkıp ona vurmaya başlamıştı anlamamıştım abim yanıma gelip beni kaldırmıştı “şşş güzelim özür dilerim affet koruyamadım” diyordu ama orada başka biri daha vardı ve selçuğa doğru silah doğrultmuştu ayağa kalkıp “selçukkk hayır” selçuğun önüne atlamıştım ve en son duyduğum silah patlama sesi ve adımı haykırmaları…