26.Bölüm

Düzenlenmiştir

Yazardan

Selçuk Emirin orada kalmasının daha iyi olacağını söyleyip yola çıkmıştı birinin orada kalıp yaseminin iyi olup olmadığını haber vermesi gerekiyordu ve Fatma hanım da Hatice hanımda pek iyi değillerdi Selçuk gaza öyle çok bastı ki hiç birşey umrunda değildi mirzayi öldürmek istiyordu ama yapamazdı sevdiği kadına aşkını haykıracaktı ama önce bunu ona yapanı bulup cezasını verecekti mirzanın genelde takıldığı bara gelip arabayı park edip inmişti tam da tahmin ettiği gibi oradaydı “lan piç” mşrza arkasına dönünce “adını nasıl da biliyorsun” demişti ve kafayı geçirmişti “nasıl yaparsın lan piç” Mirzanın konuşmasına izin vermeden vuruyordu “dur lan bir konuşmama izin ver” “ne konuşucaksın lan piç” öyle vuruyorduki arka arkaya Mirza sonunda üstünden itebilmişti selçuğu gözü dönmüştü selçuğun tam tekrar vurucakken Mirza” ben değildim ama gördüm” Selçuk durmuştu “kimdi lan söyle” “silah kaçakçılığı yapan adam” Selçuk durmuştu “Emin misin” Mirza başını sallamıştı “siz hastaneye giderken bende peşinden koşup yakaladım onun adamı olduğunu itiraf etti sonrada onun yanına gidip onuda buldum şimdi karakolda” Selçuk bu hareketine şaşırmıştı “amacın ne lan senin it” Mirza gülmüştü “anlamadın herhalde senin canını bir tek ben acıtabilirim anlıyor musun” “ne derdin var lan benle söyle” Mirza “zamanı değil Selçuk zamanı değil” Selçuk gözlerini açıp kapatmıştı mirzaya dönüp “yinede eyw” deyip arkasını dönüp yürümeye başlamıştı şimdi karakola gidip ifade alma zamanıydı arabaya binip gaza basmıştı karakola çok uzak değildi karakola gitmişti gelince arabayı park edip adamın nerde olduğunu sormuştu ifade olduğunu öğrenince ifade olan polisi çıkarıp kamerayıda kapattırıp kendi girip bir güzel dövmüştü adamı hırsını alamıyordu bir türlü en son dayanamayıp durdurmuşlardı selçuğu.

Sabah olmuştu ve yasemini normal odaya almışlardı ve Selçuk da yola çıkmıştı tek düşündüğü yasemindi inşallah beni affeder diye düşünüyordu onu öptüğünü unutmasını istemişti ama kendisi asla unutamıyordu hele de adını haykırıp can çekişmesi aklına geldikçe daha çok canı yanıyordu hastaneye varınca normal odaya aldıklarını öğrenince odaya girmişti ama hala uyanmamıştı doktor yakında uyanır demişti deli gibi dönüp duruyordu emir “Selçuk seni böyle görmesin” haklıydı selçuğun üstünde kanlı gömlek vardı sevdiği kadının kanı ama kanı yerde kalmamıştı hızlıca lavaboya yönelmişti elini yüzünü yıkayıp ceketinin fermuarını çekmişti kan görünmesin diye o sırada yasemin “sselçuk Selçuk” diye sayıklamaya başlamıştı emir ilk başta anlamasada sonradan anlamıştı selçuğun adını sayıkladığını kardeşi seviyordu selçuğu bu basbaya ortadaydı ama selçuğun düşmanları çoktu bununla baş edebilir miydi emin değildi işte..