6. Bölüm

Azad Karabeyli. Ela gözlerim onun o nefret dolu gözlerine gittiğinde sanki daha önce onu tanıyormuş gibi hissetmişti. Tuhaf biriydi Mardin' de insanlar ondan çok korkuyorlardı. Duyduğuma göre çok gaddar biriymiş.

Ama şuan gözlerinin içine bakınca sanki dik durmaya çalışan bir adam varmış gibi. Telefon çalmıştı bir an gözlerini gözlerimden çekerek telefonu açtı.

Efendim bıremın

Azad hemen buraya gelmen lazım Naz çok kötü ne yapsam durmuyor iki de bir devran'a gidicem diyor.

Bekle hemen geliyorum.

Azad telefonla konuşmaya gittiğinde bende hemen ordan uzaklaşıp odama gittim. Odaya gittiğimde Arslan'nın dediği gibi yaptım eşyalarımı topladım.

Saat 14.00'a geliyordu son yarım saat dediğim an Arslan girdi odaya .

Topladın mı ?eşyalarını Arin.

Evet topladım.

Şimdi sana dediğimi yap ben çıktıktan sonra üzerine bir atkı alıp yüzünü kapat . Kimse seni tanımasın, zaten bu karışıklığın içinde seni görmezler. Arka taraftaki mahzenden çık sonra sola doğru koş önüne bir araba çıkıp seni alıcak .

Tamam abi.

Abim odadan çıktıktan sonra dediği gibi yapıp arka taraftaki mahzenden çıktım.Arkama bakmadan koşmaya başladım tâ ki önüme çıkan arabaya kadar. Duraksadım abimin dediği arabaydı galiba, hiç düşünmeden durdurdum.Arkamda kimi bırakcam, annem ,babama ne olcak hiçbirini düşünmeden binecektim ki.

Arabada olan kişiyi görene kadar...........

Söylenen sözcük

bıremın: abi