2. Bölüm " Bekleme .."

Yatağa uzanmış ,parmağını saran altın yüzüğe bakıyordu . Bir şey hissettirmesi gerekir miydi? Sadece içini kaplayan bir huzursuzluk vardı . Hiç bilmediği bir yolda pusulasız yürüyordu . Ne yer bilirdi ne yön .. Kaybolması kaçınılmazdı .
Şimdiden üç gün geçmişti . Karşı taraftan bir adım bekliyordu ama beklediği o adım gelmiyordu . Belki de o acele ediyordu . Hayır, acele ettiğini düşünmüyordu . Düğün iki ay sonraydı . Damat bey böyle istiyordu . O gece sadece bir kez konuşmuştu . O da düğünle nişan arasının uzun olmamasıyla ilgiliydi. Neden böyle söylemişti ki ? Zeynep'in kafasını karıştırmıştı . Eli ayağı birbirine girmişti.
Telefonu çaldı . Heyecanla telefona uzandı , arayan oydu belki de. Arkadaşı Fatma'nın adını görünce duraksadı . Tuttuğu nefesini sesli bir şekilde verdi.
"Alo."
" Alo . O ses ne kız ? Halini hatrını sormaya da mı aramayalım ?!"
"Üff öyle değil ya . Başka bir şey oldu da . Aklıma takıldı ."
"Ne takıldı bakalım ?! Yusuf bey mi yoksa ?"
"Yaa dalga geçme benimle .."
"Ne dalgası kız ?"
"Gülme ya! "
"Tamam ,tamam . Gülmeyeceğim . Şu günleri de gördüm ya Zeynep! Kuruyup kalacaksın sandım ."
"Herkes senin gibi 18 'inde kocaya mı kaçsın ?! 22 yaşındayım daha ben . "
"Yine olsa yine kaçarım .Kaç kere geldi kapımıza ! Ablan evlensin bilmem ne ?! İki tane çocuğum oldu be ablam hala evlenmedi.Onu mu bekleyecektim ."
Fatma ,Zeyneb'in ilk ve tek arkadaşıydı . Orta okula giderken tanışmışlardı . Aynı liseye gitmişlerdi. İkisine de üniversiteye gitmek nasip olmamıştı . Zaten Fatma'nın da öyle bir isteği olmamıştı . Kendini bildi bileli abisinin arkadaşı Mustafa vardı aklında ,kalbinde . Ondan başka hiçbir şey düşünemez olmuş ,onun da önce aklına sonra yüreğine girmişti . Şimdi de her şey hayal ettiği gibiydi. Mutluydu ve huzurluydu . Seviliyordu ..
"Neyse şaka bir yana hiç konuştunuz mu ?"
"Yok be , aramadı . O gün öyle konuşmayı biliyordu ama ."
"Hem istiyorum hem itemiyorum . Kafam çok karışık . Bu evde ne kadar kalabilirim ki?! İstemiyorlar da zaten . Bu olmazsa başka biri halam postalayacak beni . Takmış kafaya . Ağlasam ne fayda sızlansam ne fayda . Sadece öyle bir dua ediyorum ki . Yusuf iyi biri çıksın diye . "
"Kurban olurum kuzum benim . Üzülme Allah bizimle beraber .Hem birkaç kere Mehmet'in yanıında gördüm Yusuf abiyi. Kötü biri olsa Mehmet onunla konuşmaz ."
"..."
" Biz varız kızım .Sen elalemin söylediğine ne bakıyorsun ? "
" Bilmiyorum . Sağda solda kavga çıkarması ,polislerin evini basıp gece yarısı onu götürmesi normal bir şey mi? "
"Belki yanlış anlaşılma falandır . Neden en kötü şeyi düşünüyorsun ?"
"Ya git ! Daha geçen gün sanayide çıkan kavgayı anlatıyordun . Sen demedin mi bu çocuk ilaç kullanıyor diye ? Sevda ona biraz yanaştı diye kıza tokat atmış ne diyorsun şimdi ? Barbar , kaba saba herifin teki ."
" Mehmet iyi biri dedi . Nesrin abla da öyle . Ben Sevda'ya inanmıyorum . İçini sıkma bunları düşünüp . Yusuf 'la olmazsa eniştenin arkadaşıyla evleneceksin .O morukla evlensen daha mı iyi?"
"Allah'ım buruşuk götlüye gitmeyeyim diye manyağın tekiyle evleniyorum resmen ."
"Kız güldürme beni . "
"Aman boşver beni ! Bebişler nasıl ?"
"Ay nasıl olsunlar düz durvara tırmanıyor kuduruklar ."
"Sen kaşındın kızım . Elalemin dolduruşuna gelmeyecektin . Yaşları yakın olsun birlikte büyürler kolaylık olur ."
"Büyük sözü dinledik işte . "
"Yaa işine gelince dinliyorsun büyükleri."
"Sen bekarsın anlamzsın . Evlenince görürüm seni . Hayır diyemiyorsun."
"Mehmet'e dayanamıyorum demiyor da ."
"Seni de göreceğiz mor erik."
"Git şakaların da bayatladı , kinayelerin de . "
....

****
Camın önünde Yusuf 'un gelmesini bekliyordu . Sabah mesaj atmıştı . Öğleden sonra buluşmak istiyordu . Saat bir de hazır ol demişti. Zeynep biraz abartmıştı ,kendi deyimiyle 'bayadır' bekliyordu . Korkuyordu , bugün onunla ilgili sahip olacağı ilk izlenimin yüreğini ferahlatmasını istiyordu . Bir anlığına bu düşüncesi ona çok saçma geldi .Ya kötü bir gün geçirdiyse ve gerginse . Bir anda duraksadı . Onu beklentisine göre bir yere koymuştu zihninde , öyle çıkmama ihtimaline karşı zihnine önden telkinde bulunuyordu . Öyle çaresizdi ki. Bu farkındalıkla olduğu yere çöküp ağlamak istedi . Elinde tuttuğu çantasının kulplarını sıktı . Bir şeyleri hissetmek , bir cismi de olabilirdi bu,onu kendisini soyutladığı dünyaya geri getiriyordu . İşte gerçek birşey , bir madde ..
"Ay dönüp durma gelecek , ne oldun! fır fır fır .. Başımı döndürdün . Otur şuraya , bir sattir kapıda bekliyorsun . Sen ayakta bekleyince daha hızlı gelmeyecek ya . "dedi halası.
Elinde kumandası kanepeye uzanmış televizyon izliyordu . Başını yazmasıyla sarmıştı , başı ağrıyordu .
"Oturmasın , geldi senin manyak ." dedi Filiz. Perdenin kenarını kaldırmış dışarıya bakıyordu . Girişteki ayakkabılıktan ayakkabısını aldı .Ayakkabılarını giydi, derin bir nefes aldı . Kapının kulpunu kavradı . Bir el kolunu tuttu .
"Zeynep , Yusuf'a söyle Ahmet ' e benden bahsetsin ."
"Kızım koyun can derdinde sen ne diyorsun . Bayılacağım gerginlikten ."
"Belli belli ,boğa gibi soluyorsun . Sanki kahve içmeye değil de güreş müsabakasına çıkacaksınız ."
"Filiz bugün ayrı komiksin ! Ama senin saçma sapan şeylerini daha fazla dinleyemeyeceğim. "
"Dua et ki bana Ahmet 'i ayarlayacaksın . Yoksa gösterirdim sana gününü !"
Kapıyı açtı , dışarı çıktı . Kendi problemlerini halletmişti de Filiz'le Ahmet 'in arasını yapmak kalmıştı . Kapıyı kapatı . Kapılarının önünde duran siyah arabanın içinde oturmuş telefonla konuşuyordu . Onu görünce duraksadı , karşısındaki kişiye bir şeyler söyledi .Telefonu kapattı .
Arkasına bakmadan kaçmak istiyordu . Herkes den her şeyden .. Bacaklarının dermanı kesilene kadar koşmak istiyordu .
Çığlık çığlığaydı . Daha fazla kapıda dikilmenin tuhaf olacağını düşündü ,arabaya doğru yürüdü . Titriyordu , onun hakkında söylenen her şey zihnine hücum etmişti .
Kapıyı açtı , arabaya binip kapıyı kapattı . Diken üzerinde oturuyormuş gibiydi ,kendisine dönük oturan adamın bakışlarını hissediyordu . Ama o tarafa doğru dönemiyordu ,dönemezdi. Yanakları kızarmıştı . Tuhaftı ,genç oğlan kızın bu haline gülümsedi . O da gergindi ama Zeynep 'in ondan daha kötü durumda olduğunu fark edince biraz daha rahat hissetmişti . Ondan daha gergin insanları görünce otamatik olarak sakinleşiyordu .
" Merhaba ." dedi . Ne diyeceğini bilemiyordu genç adam . Avuçlarını üzerindeki kot pantolona yasladı .
Zeynep ne demeliydi, merhaba demişti . Şu an zihninde ordan oraya koşturan minik insancıklar ' merhaba ' kelimesini anlamlandrmaya çalışıyorlardı . Bedeni fazla çalışmaktan ısınmış ve su kaynatmıştı .Hata veriyordu . ..
Tuttuğu nefesi yavaşça verdi. "Merhaba." dedi .
"Nereye gitmek istersin ?"
"Fark etmez ." dedi Zeynep.
Önüne döndü, arabayı çalıştırdı . Sessiz , sakin bir yere gidip oturmanın daha iyi olacağını düşünüyordu . İkisinin arasındaki hava ağırdı ,insanda kaçıp gitme isteği uyandırıyordu .
Nefesini sesli bir şekilde verdi Yusuf , sıkılmıştı . Aslında suçlamıyordu genç kızı . Hakkında söylenilen şeyleri duymuştu birkaç kere . Umursamamıştı . O gün umursamadığı şeyler bugün ayağına dolanmasından çekiniyordu . Bu çekingenliği Zeynep 'i sevdiğinden değildi . Zeynep kendisi hakkında ne biliyorsa o da onun hakkında sağdan soldan duydukları dışında bir şeye vakıf değildi. Bazen sabahları işe giderken görür , göz ucuyla bile bakmazdı .
Ona göre Zeynep dümdüz ,sakin ve sıradandı . İçinde farklı bir şeyler barındıraileceğini düşünmüyordu . Yüzü bile sıradandı . Vücudü gibi . Onda birinin dikkatini çekebilecek hiç bir şey yoktu Yusuf'a göre . Yengesi haklıydı . Yengesi ve amcasını konuşurken duymuştu.
'Yusuf gibi ötekinin biri. Tencerenin eksik kapağı . Sessiz ,sakin ,söz dinleyen bir kız . Okumamış etmemiş, Ayşe'nin yanında ne kadar gelişilirse o kadar gelişmiş. Zavallının biri. Yer silmekten , çamaşır suyu koklamaktan aklı uçmuştur . Aptalın teki. ' demişti.
Duyduklarından sonra Zeynep'i uzaktan izlemişti. Kendi halinde biriydi. Her sabah aynı saatte işe gider , benzer kıyafetleri giyer ,işi bitince de hiç bir yere uğramadan eve dönerdi.
Düşünüyordu da markete girip bir çikolata bile alırken görmemişti . Canı hiç mi bir şey çekmezdi bu kızın ?! Ya da vitrinlere bakmazdı ..
Öyle düzdü ki ona göre .. Bir yol olsaydı üzerinde küçük bir çakıltaşı bile olmazdı . Onun prüzü yoktu . Yengesiyle genel olarak hem fikirdi . Ama ona aptal diyemezdi... Sadece sığ biriydi belki de . Tanışmadığı , tanımadığı birine karşı geliştirdiği ön yargıdan başka bir şey yoktu içinde . Tıpkı insanların ona baktıkları gibi bakıyordu çevresine artık . Kendi içindeki kavgada arya kaynamıştı onun ruhu . Başı öyle kalablıktı ki etrafına sağır olmuştu . Kimseyi de duymak istediği yoktu zaten ... Sadece ses istiyordu ,ona kapıyı açacak birini .. Yalnızlığını paylaşmak , düştüğünde destek almak istiyordu .. Onun da kusurları vardı . En çok da yengesi Zeynep 'e zavallı dediğinde içi cız etmşti . Çocukken en çok duyduğu kelimelerden biriydi. Annesi ölmüş , babası felç kalmış zavallı çocuk ortada kalmıştı .
Onun hiç ailesi olmamıştı . Kendi ailesi olsun istiyordu .Onu rahatsız etmeyecek , kafasını karıştırmayacak kendi halinde birini istiyordu .
"Burası , geldik ."dedi Yusuf. Önünde durdukları kafeyi işaret etti .
"Seveceğini düşünüyorum . Güzel tatlıları var ."dedi ortamı yumuşatmya çalışıyordu . Genç kızın biraz rahatlaması gerektiğini düşünüyordu , mantıklı bir konuşma yapabilmek için .
Arabadan indiler , önden yürüyüp içeri girmesi için kafenin kapısını açtı Yusuf . Duvar kenarında bir masaya oturdular .Çayları gelene kadar konuşmadılar .
Çaya şeker atmıyor ... Elleri ne kadar zarif .. Bu ve bunun gibi bir sürü şey vardı zihnini işgal eden . Hepsi ona dairdi .. Onu izlemek ve tanımak istiyordu .. Onu bilmek istiyordu .
Kendisine davranış şekli hoşuna gitmişti Zeynep 'in . İyi bir ilk izlenim olmuştu . Yaptığı ufak tefek hareketlerin gözünü boyadığının farkındaydı . Öyle müsaitti ki bünyesi kandırılmaya . Birazcık insan yerine konulsa hemen hüzünlenip fazlasıyla nazik bir hale bürünüyordu . Ona insan gibi davranılmasına alışık değildi. Böyle ufak tefek hareketlere bile yabancıydı .Bocalıyordu bu yüzden ..
Dizlerinin üzerinde ki ellerine baktı. Etleri alınmamış ,kısacık kesilmiş kalın parmaklarına . Onları saklamak istedi. O zarif ellerin yanında ,masanın üzerinde , absürt duruyordu . Uzun ,ince parmakları ,düzgün tırnakları ... Hakkında söylenen şeyler olmasaydı hoş biriydi. Yakışıklıydı .. Uzun boyluydu , iyi giyiniyordu ,parası vardı ..
"Konuşmaya nasıl başlayacağımı bilmiyorum . Önceden tanışsaydık daha kolay olurdu belki de ."
"..."
" Anlaşılan pek konuşkan biri değilsin . Aslında ben de pek konuşkan biri değilimdir . Ama sen hiç konuşmadığından birinin boşluğu doldurması gerekiyordu .Yani ikimizin yerine de konuşmam gerkiyor . ." dedi Yusuf . Alt dudağını dişleriyle ezdi. Rezil oluyordu . Saçmalamaya başlamıştı . Onu tanıyan herhangi biri onun bu halini görse alay konusu olurdu . Arkadaşı Mehmet olsa 'Kırıtma lan! ' derdi .
Eğdiği başını kaldırdı Zeynep duyduklarıyla . Dudaklarını birbirine bastırdı , gülümsemesini bastırmaya çalışıyordu . Elini dudaklarının üzerine kapattı , dirseğini masaya yasladı .
"Neyse .. Nasılsın ?"
"iyiyim .Sen ?"
"Ben de iyiyim ."
Göz göze geldiklerinde gülmeye başladılar .Kendisi nasıl görünüyordu bilmiyordu Zeynep . Ama gülünce kısılan yeşil gözleri, yanaklarındaki gamzeleriyle Yusuf yüreğini yakacak kadar güzel görünüyordu . O an acıdı kendine .. Gördüğü bu ufak yakınlık , samimi hareketler onun hiçbir şey bilmeyen ruhunu ağına düşürmüştü . O hiç bilmiyordu ki böyl şeyleri..Kimse konuşmuyor diye şikayet etmemişti.
"Ben sana bir şey söylemek istiyorum . Nasıl söylenir bilmiyorum . Ama bu konuşmayı yapmak zorundaymışız gibi hisediyorum . Umarım seni kırmam . Kendimce geçerli sebeplerim var ." dedi Yusuf .
"Tamam." dedi Zeynep . Yüzündeki ifade sertleşmişti. Ama kelimesinden sonra söylenen ne iyi gelirdi ki insana ? Üzüleceği bir şey olmalıydı ki ' Umarım seni kırmam ' demişti Yusuf .
"Bir yola çıkacağız .İkimizde bir birimizi tanımıyoruz . Ben beklentilerini merak ediyorum . Seni bilmem ama benim söyleycek bir kaç şeyim var . Daha yolun başındayız eğer beklentini kaşılayacak biri değilsem yol yakınken geri dönmememiz daha mantıklı olur ."
Keşke nişandan önce konuşsaydık diye düşündü Zeynep . O zaman söylediği şeyler daha samimi gelebilirdi . Şu an buradan olumsuz bir sonuçla ayrılsa halası ve eniştesine nasıl hesap verceğini düşündü.
"Benim herhangi bir beklentim yok . Huzurlu olmak istiyorum . Sakin bir yaşam istiyorum . Başka bir beklentim yok . " dedi Zeynep . Gerçekten de başka bir şey istemiyordu . Hır gürden yorulmuştu . Hayatın onu itelemesinden sıkılmıştı ,durmak istiyordu . Sadece durmak ve kendini dinlemek istiyordu . Nasıl biriydi öğrenmek,keşfetmek istiyordu . Öyle arada kalmştı ki.. Biri en sevdiğin tatlı ne diye sorsa hiçbir şey söleyemezdi. Kendisi de bilmiyordu ki... O kadar tatlı yememişti.
Yüz ifadesinde ki değişim Yusuf 'u şaşırtmıştı . Öyle sessiz ve iyi huylu duruyordu ki Zeynep ,ona içinden geçen her şeyi tüm şeffaflığıyla anlatabilirmiş gibi hissediyordu . Birden kaşlarını çatıp ,şüpheli gözleriyle onu süzünce bocalamıştı . Belki de yengesinin söylediği kadar sakin ve itatkar değildi.
"Benim de beklentim bu yönde . Sessiz ve huzurlu bir hayat istiyorum . Mutlu olmak istiyorum . Ama seni sevemem . Benden öyle şeyler bekleme . Duygularla ilgili olan şeyler . Sana süslü cümleler kuramam ,çiçekler seremem yoluna . Yalan söyleyip öyleymiş gibi de davranamam . Zor bir hayatım oldu ,çok yoruldum . Bana eşlik edecek ,yaslanabileceğim birine ihtiyacım var . " dedi . Duraksadı ,önündeki çaydan bir yudum aldı .
" Saygı duyalım birbirimize ,sadık olalım . Aile olalım . Ama benden boyumu aşacak şeyler bekleme, aşk meşk işleri bana göre değil . "

****