1. Bölüm

Bir insana sırrınızı verdiğinizde, özgürlüğünüzü de verirsiniz...

- Elif Şafak

Londra

"Haylana buradasın gidersin diye düşündüm"

Kaya'nın sesiyle ona baktım gidicek bir yerim olsaydı giderdim bunu ona söylersem muhtemelen bana güler Londra'nın zenginleri arasında yer alıyordu ailem eh tabi bende aynı şekilde annem bir ruh hastası verdiği görevi bitirmeden eve dönersem beni evlatlıktan men eder neden mi biricik oğlunun başı dertte çünkü onu kurtarmak için ofiste sabahlıyorum uzattığı kahveyi elinden alıp bir yudum içtim

"Gidemem çünkü evimizin Haylazı yok *

"Artık vazgeçmen lazım Lidya alışman lazım buna yıllarını verdin onu bulmak için dünyayı yerle bir ettin ama yok belkide - "

"Sus konuşma o yaşıyor sadece saklanmac oynarken kayboldu bulucam onu tamam mı yaşıyor o ölmedi kaya "

Kaya'nın sarılmasıyla birlikte hüngür hüngür ağladım kaya kuzenimdi bu yola onunla birlikte çıkmıştık ikimizde işimizi severek yapıyorduk .Ajantık kendi ekipimiz ofisimiz vardı tabi hepsi gizliydi gerçekte yaptığımız mesleklerimiz vardı her birimizin kaya gerçekte Polis di ,İlay müzik öğretmeni, Cenk restoran işletiyordu , Alya oyuncu , birce ve ben moda sektörünün içindeydik, Taha Avukat , Okan Savcı. Ekip buydu tek ortak yanımız hepimiz Ajantık hepsi karşımda vereceğim kararı bekliyorlardı

"Kaldığımız yerden devam ediyoruz Yeni bir dava aldık bugün soruşturma bize verildi iş baya tehlikeli size sormadan onay vermedim"

Alya

"Onay vermediğine göre tehlike büyük"

Kaya

"Daha önceki tehlikede içimizden biri hayatını kaybediyordu bu işi alamayız"

Cenk 

"İyide işimiz bu bunu bile bile bu mesleği yapıyoruz biz tehlike umrumda değil ben varım "

İlay

"Kaya haklı bu kez başka bir boyut yokum"

Birce 

"Lidya hangisi doğru ise onu yap seninleyim"

İşte aradığım cevap bu kız benim idolüm

Okan

"İşin boyutu ne olursa olsun varım"

Taha

" Yanındayım güzellik"

"Oylama sonucu bu görevi alıyoruz hadi bakalım işe koyulma vakti kolay gelsin"

Kahvemi elime alıp odama geçtim masada duran çerçeveyi elime alıp uzun uzun baktım seni bulucam sonu ne olursa olsun baş savcıyı arayıp dosyanın onaylanmasını sağladım daha sonra bizimkilerin yanına geçtim

"Ne durumdayız gençler"

Taha 

"Dosyaları inceledik yer altında bağlı güçler tarafından içeriye gire biliriz yani onun bir parçası olabiliriz"

Asya

"Herşey göründüğü gibi olucak dikkat şüphe çekmicez,"

Birce

"Amcan sayesinde oranın üyesi olabilme imkanı elde ediyoruz"

Okan

"Ondan önce amcanın varlığından haberdar olması lazım ve ölmesi"

İlay

"Eğer ölürse birinci dereceden yakını tek sen oluyursun işimiz kolaylaşıcak bu durumda"

Kaya 

"Kuzen bundan emin misin bu işin dönüşü olmaya bilir iyi düşün"

"Sonunda ölümde olsa çeteyi çökertmek için var gücümüzle çalışmaya devam edeceğiz"

Cenk

"Biletler hazır ilk uçuşla İstanbul'a dönüyoruz sonunda başladığımız yere dönücez uçak hazır akşama yola çıkarız iyi dinlenin koşturma dolu bir serüvene başlıyoruz"

"Cenk haklı bol şans diliyorum hepimize"

Akşam saatinde uçakta buluştuk uçağın kalkışı ile muvazzam manzarayı izledim ekip üyeleri ile yaptığımız planlar üzerinden bir kez daha geçtik, sonunda İstanbul'a iniş yaptık hepimizin arabaları sıraya dizilmiş bir şekilde bizi bekliyordu

Cenk

"Şu bebeklere bakın nasılda özledim bir bilseniz çav güzel ekip üyeleri "

Taha 

"Şımarma be olum hemen aynı evde kalıyoruz unuttun mu kardeşiz biz"

Cenk

"Seni benle kardeş yapan hayat kime ne yapmaz "

Hepimizin kahkası havada yankılandı birer birer ayrıldık kaya ve ben kaldık geriye arabalara geçip ikimizde ayrıldık hepimiz aynı sitede kalıyorduk güvenlik için eve gelir gelmez duşa girdim güzel bir duştan sonra yatağıma geçip uyumaya başlatım yarın yoğun bir gün olucakdı, sabahın erken saatlerinde başlayan günün akşamına gelmiştik bile bugün herkes kendi halinde takılacaktı sabah uyanır uyanmaz şirkete gelmiştim bir kaç defileye katılıp eski dostlar ile biraz vakit geçirip şirkete geriye dönmüştüm ofise geçip bir kaç çizim yapmıştım

İstanbul'un mükemmel manzarası ayaklarımın altındaydı manzara eşliğinde kahvemi yudumlayarak anın tadını çıkardım buradaki yaşantımı seviyordum. Londra aksiyonla doluydu her günüm huzursuzluk uykusuzluk içindeydi sadece ben değil ekip üyeleride aynı şekildeydi hepimiz buradaki yaşantımızı seviyorduk tek sıkıntı bir arada olamıyorduk bunuda sorun etmiyorduk uzun süren araba yolculuğum siteye girince sona erdi üstümü değiştirip dışardan aldığım pizzayı bir güzel yedim telefonun çalması üzerine bircenin aramasını yanıtladım

Birce 

"Çok güzel bir mekan açılmış bana eşlik eder misin hem şu defile hakkında konuşmuş oluruz"

"Olur konum at çıkıyorum"

Yukarıya çıkıp çantamı ve kapanımı alıp aşağıya indim saçlarımı hiç bozmadım at kuyruğu yapmıştım üzerimde swit altımda eşofman vardı bence gayet hoş görünüyordum, arabayı park yerinden çıkartıp attığı konuma doğru sürdüm yarım saat sonra bircenin olduğu mekana giriş yaptım cafe güzel dizayn edilmişti içerde hoş bir müzik vardı içerde gözümü geztirip birceyi bulmaya çalıştım işte oradaydı yanına doğru ilerleyip sımsıkı sarıldıkdan sonra oturdum

Birce 

"İyi gözüküyorsun "

"Sende aynı şekilde İstanbul iyi geldi bize defile hakkında görüşün nedir çizimler fena gözükmüyordu"

Birce 

"İnceledim bugün sıkıntı yok senin çizimlerin olduğu sürece aksilik olmaz "

"Mekan ve defile işi sende çizimler ve tasarımlar hazır, önemli konuklar olucak mekan hazırlığını ona göre yapın"

Birce 

"Hepsi hazır aklın kalmasın dünyanın en büyük defilesini yapıcaz kalbim küt küt atıyor resmen iki hafta sonra modanın kalbi biz olucaz Birce ve Lidya dünya çapında herkes bizi tanıcak"

"Hey sakin ol beni bile heycana soktun daha iki koca hafta var birce bu heycandan kurtul yoksa gün boyu beni darlarsın"

Birce 

"Aaa şuna bak neler diyor hem nazımı çekmiceksen niye arkadaşımsın şu bakışını değiştir gülme sakın ağlarım"

"Çocuk ruhunu her konuda belli etme şekline hayranım güzel kızım"

Bol sohbet sonrası hesabları ödeyip arabalara geçtik saat 11:30'a geliyordu İstanbul ona rağmen çok canlıydı arabamı her zaman geldiğim sahil kısmında durdurdum buram buram deniz kokusunu içime çektim ilerde duran bank'a ilerleyip oturdum gözlerimi kapatıp tekrar ıvan' ın kaybolduğu anı düşündüm bir an olsa bişey hatırlamak için zihnimi zorladım kahretsin hiç bir detay zihnime gelmiyordu gözlerimi açtığımda yaşlar dökülmeye başladı kaya dışında kimsenin yanında bu tarafımı göstermiyordum onunla birlikte büyüdük belkide ondan ona karşı kendimi gizleme gereğinde bulunmuyordum bir anda başlayan yağmur gözyaşlarıma eşlik etti birinin kafama şemsiye tutmasına mı şaşırsam yoksa burada çaresizce ağlamama mı, hayat beni neyle şaşırtmaya devam edicek kim bilir.

Her kimse bu kişi ne konuştu nede ben tek kelime konuştum yağmurun durması ile şemsiyeyi kapatıp oturduğum bank'a bırakıp uzaklaştı kendime gelmiştim birazda olsa ağlamak iyi geliyordu en azından bunu başara biliyordum ayağa kalkıp etrafa baktım kimse yoktu genelde burada insanlar olmaz burada ben dışında kimseye rastladığım olmadı eski zaman diliminde demekki ben dışında birinin daha huzur noktası burasıydı panka bıraktığı siyah ve kırmızı renkte olan şemsiyeyi elime alıp arabaya doğru ilerledim çok güzel bir rengi vardı bir kısmı siyah diğer kısmı kırmızıydı özel tasarım anlaşılan şemsiyenin tutma kısmında kazınmış harfler dikkatimi çekti, K.A.N kırmızı ile belirgin

olan harflerin birleşimi tüylerimi ürpertti sonunda eve varmıştım odama geçip üstümü değiştirip sıcacık yatağıma yattım