2.BÖLÜM

1.BÖLÜM

​Kapalı Kapılar

Güneşin eşsiz doğuşuyla gözlerimi açtığımda saat 6 'yı geçiyordu. Okula vakit olmasına rağmen erken kalkmak benim için iyi olur diye düşünüyordum. Yine kahvaltı yapmadan zift gibi bir kahve içtim. Benim için kahve yeterliydi ama bir keresinde kahvaltı yapmadığımda güçsüz düşüp bayılmıştım. Bu yüzden az da olsa bir şeyler yedim ve hazırlandım. Annemin ve babamın daha uyanmamış olamları işime gelmişti çünkü o zaman hâlâ kahvaltı yapıyor olurdum.

Daha vaktim olduğu için masama geçtim ve ders çalışmaya başladım. Hukuk fakültesinde okuduğum için kafamı kaldırmak için pek bir vaktim olmuyordu. Çok uykum geliyordu. Dün akşam 2 de uyumuştum ve bu ilk defa olmuyordu. Buna alışmıştım.Hâlâ avukat olmak istiyordum tabii ki ama hukuk okumak çok zor ve yorucuydu.Ayrıca tatile görecektik ama benim çalışmamdan hiç bir şey eksilmemişti.

Vaktim azalmaya başladığında çantamı alıp merdivenlerden aşağıya indim. Dışarı çıktım ve hiç gocunmadan kulaklıklarımı her zaman ki gibi taktım ve okula doğru yol aldım.

Yaz tatili yaklaşıyordu 9-10 güne okullar kapanıyordu ama benim stajımın son günü yani benim için okulun da son günüydü. Okula yaklaştığımda Girayı da girişte gördüm. Gözlerim onun gözlerine mühürlenmişti sanki. Ben salak gibi kapıda dikilip sırıtıyordum. Giray bana doğru gelince kendimi toparladım ve ondan önce davranıp sıkıca sarıldım.

"Ne oldu?" Girayın bu sorusu ondan ayrılmama neden oldu.

​​​​​Ona garip garip bakmamla güldü.

"Birden sarılınca kötü bir şey mi oldu diye düşündüm"

Aptal gibi tekrar sırıtıp konuştum.

"Haa. Yok sadece seni özledim."Gülümsedi ve kolunu belime sardı.

"Beni özlemen ne kadar da güzel."gülüşündeki ima beni siniendirdi.

"Ne yani sen özlemedin mı?" Ah Girayın şu egosu.

"Özledim tabii ki de o ne demek."

"Sus be pis egolu."Bunu söylediğime pişman olmuştum sanırım.çünkü Girayın yüz ifadesi bana bunu açıklıyordu.

"Giray...Ben özü-"

"Hayır dileme. Biliyorsun ki benim egom bir tek sana işlemez. Unuttum deme."

Hızla boğazımı temizledim ve cevap verdim.

"Biliyorum Giray ben sadece gülelim diye şey etmiştim."

"Tamam."

Ufak bir kahkaha atıp Girayın kolunu tuttum.

"Giray sen prenses mi oldun?" Gülmekten ölecektim. Giray da çatık kaşlarla bana bakıyordu.

"Ne prensesi?" Kaşları daha da çatıldı.

"Trip atıyorsun Giray"

Giray hadi oradan dercesine bir bakış attı ve konuşmaya başladı.

"Trip atmadım."

"Tamam."

Giray yandan bir bakış attı ve okulun me rdivenlerini beraber yürüdük.Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Ben onun yüzüne dalmışken "eşyalarımızı toplayıp gidelim" demesiyle utançla çantama eşyalarımı doldurdum ve koluma taktım. Ardından Girayın koluna girdim.

"Giray."dedim gözlerimi ona çevirerek.

"Hmm."

"Prenses değilsin." Girayın bakışları yüzümde dolaştı ve bu sefer de o kahkaha attı.

"Ne. Gönlünü de mi alamayacağım. Vazgeçtim prensessin."

Giray ağzını kapatip kahkahasını bastırmaya çalıştı.

"Ya ben senin tatlılığına gülüyorum. Yalnız prenses lafına kırıldım."

Her ne kadar trip atmak istemesem de sinirli bir şekilde kollarımı göğsümde birleştirdim ve ona döndüm.

"Kırıl sen kırıl ben gidiyorum." Hızla arabaya doğru yol aldım ve şoför koltuğunun yanındaki koltuğa oturdum. Aptal kafam nereye gidiyorum sanki.

Giray da yanıma geçtiğinde hâlâ gülüyordu. "Niye gülüyorsun?" Sorduğum soruya bak o gamzeleriyle niye gülmesin. Benim gamzelerime kıyasla daha derindi onunkiler."En son gidiyordun ama iyi ki gitmedim tabii." Kinaye yapıyor hâlâ ya tatlı şey.

Giray arabayı çalıştırdı ve beni evime bıraktı daha sonra da kendi evine geçti.

​​​​​Odama geçtim ve kendimi yatağa attım. Yanlış yapıyordum. Onu sevmekle onunla takılmakla. Gerçek ne olursa olsun değişmiyordu ama bu gerçeği benim de söylemeye dilim varmıyordu.Benim yüzümden gitmişti Giray şimdi gelmişti ama ben herşeyi bir kenara bırakmıştım. Zekiydim hemde fazlasıyla, hırslıydım istediğimi almadan durmazdım ama o geldi ve herşey uçtu yalnız zekam dışında, benim tek silahım olan şey . İşte şimdi her şey değişecek .Böyle bir şey yapmam onu çok üzecek beni üzdüğü gibi ama gerçek değişmez. Şuana kadar herşeyi bir kenara bırakmam hataydı.Allah kahretsin ki gerçek hep gerçek olarak kalacak. Susmak herşeyden daha fazla acı veriyor bu gerçek herkesin hayatını değiştirecek ama ikimizden başkası bilmiyor. İkimiz kelimesi bile büyük bir tehlikeydi.

∆∆∆

Hayatıma bir zamanlar çıktığı gibi aniden girmişti Giray. Onu hayatımdan çıkaran şey benim kararlarımdı ve o da kararlarıma saygı duyup çıkmıştı hayatımdan. Onu hayatımdan çıkardığım zaman toparlanmam kolay olmuştu çünkü ben çok çabuk unuturdum. Karşıma çıktığında afallamıştım çünkü onu hâlâ seviyordum ama ben kalbimi değil mantığımı dinlerdim. İstediğim zaman onu yine hayatımdan çıkarırdım ama o bir kukla değildi zaten ben de öyle bir insan değildim ama gerçek ikimizin de bildiği bir şeydi ve bu en çok bize zarar veriyordu. Onunla neden bir sevgiliymişiz gibi davrandığımızı algılayamıyorum. Biz ayrılmıştık ve bitmişti. Şuana kadar biz bir oyunun içindeydik ama aslında oyun daha yeni başlıyordu.

​​​​​​