Market

*Bölüme oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.

-İyi okumalar

Sedef'ten

Sabah uyandığımda kendimi fazlasıyla enerjik hissediyordum.

Yataktan kalkıp duş aldıktan sonra iç çamaşırlarımı geçirip altıma açık mavi kot pantolon ve üstüme beyaz bir gömlek giydim.

Ayağıma beyaz spor ayakkabılarımı da geçirip saçlarımı kurutup açık bıraktım canım bugün makyaj yapmak istemiyordu.

Telefonumu da alıp kahvaltı için odamdan çıktım ve merdivenleri inip yemek odasına geldim göz ucuyla masaya baktığımda Buğra hariç herkes masadaydı.

Babama "Günaydın baba," diyip sandalyeme oturdum babam da karşılık verdiğinde ona kocaman gülümsedim.

Babam şu hayatta beni içten gülümsetebilen sayılı kişilerdendi.

Kısa süre sonra Buğra'da son derece neşeli bir sesle "Günaydın." diyerek ortama giriş yaptığında kahvaltıya başladık. Masada duyulan tek şey Atakan ve Buğra'nın birbiriyle şakalaşmasıydı.

Abi kardeş ilişkileri kıskanılacak cinstendi.

Onların birbiriyle ilişkilerini güzel bulmam belki de benim hiç onlar gibi anlaşamayacağımı düşündüğüm içindi.

"Kızım,"

Düşüncelerimden babamın sesiyle arındım "Efendim baba."

"Senin, benim kızım olduğunu herkese açıklamak istiyorum."

Dudaklarım iki yana kocaman kıvrıldı ben Arslan Akel'in kızıydım, bunu herkes bilmeliydi.

"Olur."

Babam benim gülümseyen yüzüme bakıp gülümseyerek "Yarın bir davet verelim." dedi.

Beliz Hanım'ın neşeli bir şekilde "Hemen hazırlıklara başlayalım kızım bugün alışverişe çıkalım mı?" diye sordu.

Hiçbir şey olmamış gibi davranması sinirimi bozmuştu.

Soğuk ve sert bir sesle "Siz kızınız Çağla ile alışverişe çıkın Beliz Hanım eğer babam da isterse ben babamla alışverişe çıkmak istiyorum." diye mırıldandım.

Herkes sınırını bilmeliydi.

Daha bir hafta öncesinde fahişe olduğumu düşünüp bana hayal kırıklığı ile bakan kadın bugün annem taklidi yapamazdı.

Beliz Hanım'a baktığımda gözlerinin dolu olduğunu gördüm. Bu görüntü kalbimi ağrıtsa da soğuk yüz ifademden ödün vermedim çünkü beni kendine alıştırıp tekrar bana güvenmezse toparlanamayacak şekilde yıkılabilirdim.

Babamın "Olur kızım kahvaltıdan sonra gideriz." diyen sesini duyduğumda tabağıma geri odaklandım ama iştahım kaçmıştı.

Babam tabağını bitirdiğinde odama çıkıp çantamı aldım ve arabanın yanında bekleyen babamın yanına gidip şoför kotuğunun yanında bulunan yolcu koltuğuna oturdum babamda şoför koltuğuna oturduğunda yola koyulduk.

Evden biraz uzaklaştığımızda "Baba." diye mırıldandım.

Babam bana bakıp geri yola odaklandıktan sonra "Efendim kızım," dedi.

"Sence ben çok mu sert tepki veriyorum?" diye sordum babamla konuşmaya ihtiyacım vardı.

Biraz ne diyeceğini düşündükten sonra "Sana inanmayanlara tepkini belli ederek sınırlarını çiziyorsun." dedi ve devam etti "Çünkü bir daha sınırlarını geçerlerse kendini şu an hissettiğinden daha kötü hissedeceğinin farkındasın." diye mırıldandı.

"Ayrıca sana karşı yapılanları hemen affedersen onlara karşı tam anlamıyla güvenemezsin." dediğinde beni anladığı için mutlu olarak "Önceki hayatında psikolog olabilir misin?" diye sordum.

Güldükten sonra "Bilmem olabilir miyim?" diye sordu.

Gülerek "Bence şu an için bile geç değil." dediğimde tekrar güldü.

Alışveriş merkezine geldiğimizde babam arabayı park ettikten sonra büyük bir mağazaya girip elbise arayışına girdik.

Yarım saattir elbise arıyorduk babamla tam başka mağazaya girecektik ki gördüğüm elbiseyle duraksadım.

Sanırım hayatımda ki en güzel elbiseyi bulmuştum.

Ben duraksayıp elbiseyi incelemeye başladığımda babam da benim gibi elbise inceleyip "En az senin kadar güzel bir elbise." diye mırıldandığında elbiseyi askısından çıkarıp elime aldım ve babama bakarak "Elbisenin üzerimde nasıl durduğunu görmek istiyorum ama senin davete giderken görmeni istiyorum hemen deneyeceğim sen burada bekler misin?" diye sordum.

"Tamam kızım." dediğinde hemen deneme kabinlerinden birine girip elbiseyi denedim bedenime tam uymuştu elbiseyi geri çıkarıp kıyafetlerimi geri giydim ve kabinden geri çıkıp babamın yanına geri gittim.

Babam elimde elbiseyle geldiğimi görünce "Alıyor muyuz?" diye sordu.

Mutlu bir şekilde babamı onaylayıp "Alıyoruz." dediğimde kasaya ilerleyip elbisenin ücretini ödedi.

Daha sonra mağazadan çıkıp ayakkabı almak için ayakkabı mağazasına girdik. Elbiseme uygun topuklu ayakkabıda aldığımızda babamla biraz daha vakit geçirip eve gittik.

Bugün çok eğlenmiştim.

Eve geldiğimizde kimseye bakmadan direk odama geçip elbisemi ve ayakkabımı giyinme odamda düzgün bir yere kaldırdım ve Fransızca çalışmak için gerekli malzemelerimi alıp Fransızca çalışmaya başladım.

İki saatin sonunda sıkıldığımı hissettiğim için malzemeleri kaldırıp odamdan çıktım ve mutfağa ilerledim canım aşırı dercede pasta istemişti.

Mutfağa geldiğimde görevlilerden malzemelerin yerini öğrendim ancak birkaç malzeme eksikti.

Malzemeleri kendim almak istediğim için odamdan cüzdanımı alıp çalışma odasındaki babama haber verip evden çıktım marketin yakın bir mesafede olduğunu öğrendiğim için yürüyerek gidecektim umarım kaybolmazdım.

Tam evin bahçesinden çıktığımda Karan'ı gördüğüm için duraksadım "Nereye gidiyorsun?" diye merakla sorduğunda soğuk bir ses tonu ile "Markete gidiyorum." diye mırıldandım.

"Yolu biliyor musun peki?" diye sorduğunda başımı iki yana sallayarak "Hayır." dedim.

"Ben de geliyorum." dediğinde hiçbir şey demedim kaybolmak istemiyordum.

Karan ilerlemeye başladığında bende biraz hızlanıp onunla aynı hizada yürümeye başladım.

Karan hiçbir sohbet açmadan yürüdüğü için sıkılıp "Bana karşı belli etmek istemesende ön yargılısın değil mi?" diye sordum.

Başıyla beni onayladığında "O zaman o gün bana neden inandın?" diye tekrar bir soru sordum.

Bana göz ucuyla bakıp "İnanmasa mıydım?" dediğinde omuz silktim.

"Bazen her ne kadar inkar edilsede gözler yalan söylemez o gün gözlerin resmen ben yapmadım diye haykırıyordu."

"O zaman ailede bazıları körmüş." diye mırıldandım.

"Belki de." diyerek beni onayladığında sanki kötü bir olayı hatırlamış gibiydi.

"Çoğu ortamlarda sessizsin?" sesim soru sorar gibi çıkmıştı.

"Sessizliği seviyorum." diye mırıldandı.

"Keşke kardeşlerin de böyle olsa." diye fısıldadığımda birden durup yüzüme baktı.

"Ne dedin?" diye sorduğunda kaşlarımı çatıp "Diyorum ki keşke kardeşlerin de böyle olsa." dediğimde birden gülmeye başladı.

Şaşkınlıkla Karan'a bakıyordum gülmesini durdurmaya çalışarak "Kardeşlerim daha çok haksızlık karşısında ya da suçlu olduğunda susarlar." diyip yürümeye devam etti sanki bir derdi vardı.

Markete geldiğimizde hemen gerekli malzemeleri aldım ve ücretini ödeyip marketten çıktık geldiğimiz yolu yürümeye geri başladığımızda kaldırım kenarında ki birkaç sarhoşun bana rahatsız edici bakışlarıyla yüzümü buruşturdum.

Bana atılan bakışları Karan'da fark etmiş olacak ki durup onlara baktı ve ürkütücü bir ses tonu ile "Gözünüze sahip çıkın." dediğinde içlerinden bir tanesi alayla gülerek "Çıkmazsak ne olur?" diye sorduğunda Karan adamın yüzüne sert bir yumruk çakıp "O zaman götünüze sahip çıkmak zorunda kalırsınız!" diye sert bir sesle konuştu.

Güzel laftı.

Diğer adamlar Karan'a saldırmaya kalkınca elimdeki malzemeleri bırakıp adamın birine yumruğu geçirdim.

Adam biraz sendeleyip saçıma yönelince tekmemi karın boşluğuna geçirip yere düşmesini sağladım.

Zaten sarhoş olduğu için kolayca yere devrilmişti. Karan'a baktığımda ikisiyle kolayca baş ettiğini gördüm ancak elinde bıçak olan adam Karan'a ilerlemeye başlayınca hızla adamın bıçak tutan elini ters çevirip bıçağın düşmesini sağladıktan sonra bacak arasına sert bir tekme geçirip dik çökmesini sağladım ardından tekrar yüzüne tekme atıp yere düşürdüm.

Karan'a baktığımda iki adamı da halletmiş beni izlediğini far ettim. Yanına gittiğimde dövdüğüm adamı işaret edip "Sağ ol," diye mırıldandı.

Ardından hiçbir şey olmamış gibi yerdeki poşetleri alıp ilerlemeye başladık.

Karan ile kavgaya karışmak eğlenceliydi.

Eve gelip mutfağa girdiğimizde hiçbir görevlinin burada olmadığını gördüm. Karan elindeki poşeti bırakıp "Biraz önce olanlar aramızda sır kalacak değil mi?" dediğinde başımla onayladım.

İlk defa sır tutacaktım.

Karan arkasını dönüp mutfaktan çıkmak için yürümeye başladığı zaman "Karan," diye seslendiğimde arkasını dönüp bana baktı.

Çekingen bir sesle "Bana güvenmiyor olabilirsin ama derdini anlatırsan dinlerim." diye mırıldandığımda dudakları hafif kıvrılır gibi olmuştu başını hafif eğip mutfaktan çıktığında ellerimi yıkayıp pasta yapmaya başladım.

Pastam bittiğinde üzerim de kirlenmişti pastamı yemekten sonra yemek için dolaba koyup odama çıktım ve duş alıp şort ve t-shirt takımı giyip spor ayakkabılarımı da giyip akşam yemeği için yemek odasına geçtim.

Yemek odasından içeri girdiğimde herkesin burada olduğunu gördüm sandalyeme geçip oturduğumda babam bana bakıp gözlerini kırptığında kıkırdadım.

Babamın yemeğe başlamasıyla bizde yemeğe başladığımızda Beliz Hanım "Davet için bütün hazırlıklar tamamlandı." diye mırıldandığında babam Beliz Hanım'a bakıp gülümsedi.

Atakan neşeli bir sesle "Babacım ve sultanım bu gece işleriniz yoksa ailecek korku filmi izliyelim diyorum." dediğinde babam boğazını temizledi.

Beliz Hanım'a baktığımda kızardığını gördüm babam "Olur," dediğinde bana baktı başımı tamam anlamında salladığımda yemeğe kaldığımız yerden devam ettik.

Hepimizin tabağı bittiğinde mutfağa geçip mısır patlatmaya başladım. Mutfağa birinin geldiğini hissettiğimde Atakan'ın masaya oturduğunu gördüm.

Onu umursamadan patlattığım mısırı kaselere katmaya başladığımda Atakan hiçbir şey demeden doldurduğum kaseleri içeri götürmeye başladı.

Bütün kaseler içeri götürüldüğünde ben de içeri geçip koltuğa oturdum ancak ben oturur oturmaz yanıma Buğra oturmuştu.

Buğra'nın yanına da Atakan geçtiğinde onların ne yaptığını umursamadan birazdan başlayacak filme odaklandım.

Karan ışığı örtüp yerine geçtiğinde babam filmi başlattı yemekte söyledikleri gibi korku filmi seçmişlerdi.

Filmin henüz başlarındayken Buğra'nın koluma sarıldığını gördüm. Yüzüme baktığında hiçbir tepki vermeden filme geri odaklanmaya çalıştım.

Gözüm Atakan'a kaydığında Buğra'nın sarılmış olduğu koluma sinirle baktığını fark ettim. Daha sonra yüzünde sinsi bir sırıtma oluştu ve tamamen filme odaklanmış Buğra'nın kulağına "Bööh!" diye bağırdı.

Buğra "Ananı sikim!" diye yerinden sıçradığında gülmemek için dişlerimi dudaklarıma geçirdim.

Buğra birden Beliz Hanım ve babama bakıp "Sikmesemde olurmuş aslında." diye mırıldanıp geri yerine oturduğunda koluma daha sıkı sarıldı.

Film bittiğinde kolumu Buğra'nın elinden kurtarıp kaseleri geri topladım ve mutfağa götürdüm. Ardından direk odama çıkıp mısır yüzünden yağlanmış ellerimi yıkadıktan sonra üzerime geceliklerimi giymeye üşendiğim için ışığı söndürüp kendimi yatağa bıraktım ve uykuya dalmayı bekledim.

Uyuyamadım.

Tam uykuya dalacakken aklıma yaptığım pasta geldi ve canım pasta istediği için her ne kadar çabalasamda uyuyamadım.

Yataktan kalkıp telefonumu da aldım ve sessizce odamdan çıkıp mutfağa geldim.

Işığı açıp buzdolabından pastamı çıkarıp bir dilim tabağa koyduktan sonra masaya oturup telefonumdan da Instagram'da gezinip pastamı yemeye başladım.

Kısa bir süre sonra adım sesleri duyup irkilerek kapıya baktığımda Atakan'ın geldiğini gördüğümde onu umursamadan pastamı yemeğe devam ettim.

Açılıp kapanan musluk sesinden su içtiğini anlamıştım daha sonra buzdolabının açılıp biraz sonra kapandığını duyduğumda göz ucuyla Atakan'a baktım. Benim ne tepki vereceğime bakarak pastamı yiyordu.

Önüme dönüp tabağıma odaklandım pastamı bitirdiğimde tabağı durulayıp makineye koyduktan sonra tam mutfaktan çıkacakken Atakan'ın "Özür dilerim." demesiyle kaşlarımı çattım.

"Hangisi için?" diye yapay bir merakla sorduğumda "O gün için." diye mırıldandı.

"Diğer günler için de dilemeyecek misin?" diye sordum.

"Sen özür dilediğimde affedecek misin?"

Başımı iki yana sallayarak reddettim. Alayla gülerek "O zaman nefesimi tüketmeme gerek yok." dediğinde göz devirerek mutfaktan çıkıp odama geldim ve ışığı örtüp uykunun bedenimi ele geçirmesini bekledim.

BÖLÜM SONU

Hepinize merhabalar!!!

Nasıl hissediyorsunuz? Umarım her zaman iyi hissedersiniz.

Bu bölüm hakkındaki düşüncelerinizi buraya yazabilirsiniz.

En sevdiğiniz sahne hangisi?

Bu bölüm en sevdiğiniz karakter kim?

Sorularım bu kadardı mutlu ve huzurlu bir gün geçirmeniz dileğiyle iyi günler 🌸🌸🌸