Dün aradın ya...

Hiç beklemediğim anda çaldı telefonum. Ne mutlu oldum ne şaşırdım aslında. Güzel konuştuk da telefonda. Kötü olan hiçbir şey yoktu. Ama işte o telefon kapandı ya. İşte kötü olan tam olarak o kısımdı. Ben sanıyordum ki sen ararsan çok mutlu olurum. Sen ararsan dünya benim olur. Olmadı. Benim düşündüğüm gibi hiç olmadı.

Mutsuz değildim. Ama mutlu da değildim. Sesini özlemişim. Seninle konuşmayı bi başka özlemişim. Ama işte ne hissettiğini bilmemek var ya. İşte tam o şekildeydim telefonu kapattığında. Ve biliyordum o telefondan sonra tekrar aramayacağını. Sabah günaydın yazmayacağını. Hani özledim konuştum ve bitti olacağını. Oysaki çok isterdim sabah mesajınla uyanmayı.

Çok isterdim artık çabalamanı...