İşte onunla artık asla.

Şimdi gelelim günümüze. O küçücük şeyde bile gönlümü alan çocuk kayboldu. Söyledim haklısın dedi, trip attım attığımla kaldım ve en son gittim gidişime yandım. Ben her doğrusu bu dediğimde yanlışını düzeltmediğine yandım. Biz bitmemeliyiz diye diye alttan aldım, düzeltmeye çalıştım. Her defasında daha kötüsüyle karşılandım. Bugün mesajıma birkaç saat cevap vermeyen sen, yarın bir hafta buluşmayıp özlemez oldun. Bana ayırcak zamanlarında hep yorgun, hep uykulu oldun. Artık sevilmediğimi iliklerime kadar hissettim de hep saçmalama deyişlerine inanmak isteyen oldum. Değer görülmediğimi hissedip senin iki kelimene güvenen oldum. Bakınca her adım atışımda olmayacağını da biliyordum. En son ki barışmamızda hiçbir şeyi düzeltemeyeceğini de. O gün düzeltemeyeceğini bile bile inanmayı seçtim sana. Çok da korktum çünkü sana verdiğim son şanstı aslında. Bir daha hata yapmandan çok korktum. Korktuğum geldi başıma. Yine olmadı, dayanamadım. Göremediğim sevgini görmüş gibi yapamadım. Daha fazla beni görmezden gelişini kaldıramadım. Yaptığını bildiğim şeylerin bahanesine sığdıramadım.

Sorarsan hâlâ unutamadım. Deli gibi istemekle vazgeçmenin eşiğindeyim. Çok özlüyorum ama tekrarına gücüm yok. Ben hâlâ savaşırım da bu sefer başka canım yok.

Şimdi sana gel diyorum ya gelme. Bakma sen benim sözlerime. Alıştım ben. Alışıyorum sensizliğe. Tanıdığım sana benim çağırışlarım. Sevdiğim adama özleyişlerim. Hissettiğim kalbe yalvarışlarım. Ama şimdiki sen varya. İşte onunla artık asla.